به گزارش «فرهیختگان»، ستاد مبارزه با کرونا در ورزش دوچرخه‌سواری چند صباحی است تمرینات و رقابت‌های خود را در بخش‌های مختلف آغاز کرده و دانشگاه آزاد این‌بار در واحد تبریز به‌عنوان یک تیم مدعی پای به رقابت‌های جاده و کوهستان گذاشته است. پس از موفقیت دوچرخه‌سواران جاده دانشگاه آزاد در مرحله اول و دوم این‌بار رکاب‌زنان کوهستان و کراس‌کانتری این باشگاه توانستند در رقابت‌های کشوری خوش بدرخشند و مقام نخست مرحله اول بازی‌ها را از آن‌ خود کنند. در بخش کراس‌کانتری بزرگسالان محمد پورشریف از تیم دانشگاه آزاد اسلامی در بوستان جنگلی چیتگر به مقام‌ نخست رسید و همچنین فراز شکری از آکادمی ملی فراز و پرویز مردانی از دانشگاه آزاد تبریز رتبه‌های دوم و سوم را از آن خود کردند. همچنین در بخش کوهستان جوانان یاشار معصومی از دانشگاه آزاد اسلامی قهرمان شد و امیرحسین ابراهیم‌پور از تیم خط پاین مشهد و مانی فرجی از هیات دوچرخه‌سواری زنجان مقام‌های دوم و سوم را از آن خود کردند. بعد از پایان این رقابت‌ها فرصتی دست داد تا با محمد پورشریف، رکاب‌زن تیم دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز گفت‌وگو کنیم. آنچه در زیر می‌خوانید ماحصل این گفت‌وگو است.

ابتدا از شرایط کرونایی حاکم بر کشور و تاثیراتی که قرنطینه روی شما گذاشت، بگویید.

خب بالاخره دوری ۹ تا ۱۰ ماهه از تمرینات و مسابقات روی همه ورزشکاران در رشته‌های مختلف تاثیر منفی گذاشت و بازگشت به شرایط آرمانی بسیار سخت و طاقت‌فرسا بود. خدا را شکر که با تصمیم مسئولان ورزش و بهداشت کشور مجوز شروع تمرینات و رقابت‌های لیگ کشور صادر شد تا بتوانیم بار دیگر سطح آمادگی خود را بالا ببریم و از رقیبان برون‌مرزی خود عقب نمانیم.

این دوری از تمرینات و بازی‌ها چقدر کیفیت لیگ را تحت‌تاثیر قرار داده بود؟

خداراشکر رکاب‌زنان ما با توجه به شرایط خاصی که ورزش دوچرخه‌سواری دارد، توانسته بودند خودشان را روی فرم ایده‌آل نگه دارند اما خب قبول دارم که تعطیلات طولانی‌مدت باعث شده بود رقابت‌ها آن کیفیت همیشگی را نداشته باشد و فکر می‌کنم این مشکل در مراحل بعدی رقابت‌ها برطرف شود. من در این مدت سعی کردم با تمرینات انفرادی کمتر تحت‌تاثیر تعطیلات قرار بگیرم.

ظاهرا شما هم جزء نفراتی بودید که به ویروس کرونا مبتلا شدید. این موضوع بر سلامت شما تاثیر منفی نگذاشت؟

بله، من هم حدود سه ماه قبل به ویروس کرونا مبتلا شدم و مدتی را برای طی کردن دوران نقاهت در قرنطینه بودم اما خدا را شکر طی کردن روال درمانی‌ام سخت نبود و توانستم خیلی زود بر این ویروس غلبه کنم.

رقابت‌های چیتگر برگزار شد و توانستی عنوان قهرمانی را از آن‌ خودت کنی. سطح کیفی تیم‌های رقیب را چطور دیدی؟

کشور ما از رکاب‌زنان خوبی بهره می‌برد که اگر امکانات خوبی در اختیارشان قرار بگیرد می‌توانند نتایج بهتری به دست بیاورند اما متاسفانه شرایط اقتصادی کشور و قیمت ارز روی ورزش پرهزینه‌ای مثل دوچرخه‌سواری تاثیر منفی زیادی گذاشته و اگر اسپانسر‌ها ورود نکنند کار کردن در این رشته بسیار سخت می‌شود. من دو سال است که بدون اسپانسر در بازی‌ها حاضر می‌شوم و به‌سختی لوازم موردنیاز دوچرخه‌سواری‌ام را تهیه می‌کنم.

البته امسال با حضور دانشگاه آزاد در تبریز کمی از بار هزینه‌هایت کم شده است.

سه سال بود تبریز که قطب دوچرخه‌سواری در سبک جاده و کوهستان است در مسابقات کشوری حضور پیدا نمی‌کرد و امسال تیمداری دانشگاه آزاد واحد تبریز اتفاق بسیار خوبی بود که افتاد و خوشحالیم که مدیران دانشگاه آزاد با نگاه حمایت از ورزشکاران دوچرخه‌سواری پای به این عرصه گذاشتند تا باری از دوش رکاب‌زنان تبریز برداشته شود.

پیست مسابقات چیتگر را چطور دیدی؟ آیا استاندارد‌های لازم را داشت؟

این مسابقات در پارک جنگلی چیتگر تهران برگزار شد که مسیر‌ها هم از لحاظ فنی و هم تکنیکی دارای استاندارد‌های جهانی بود و برای دوچرخه‌سواران تجربه خوبی بود. البته قطعا این مسیر کم و کاستی‌هایی داشت که امیدواریم در آینده برطرف شده تا کشورمان صاحب یک پیست بدون نقص شود.

مرحله دوم این بازی‌ها چه زمانی و در چه پیستی برگزار می‌شود؟

تا اینجا که فدراسیون به ما اعلام کرده مسابقات در دو مرحله برگزار می‌شود که مرحله بعدی در آبان‌ماه و پیست البرز است. با توجه به اینکه من پیش از این در پیست البرز رکاب زده‌ام و بر مسیر آن اشراف کامل دارم، امیدوارم در این مرحله نیز بتوانم عنوان قهرمانی را از آن خود کنم و دانشگاه آزاد نیز در مجموعه تیمی و قهرمان قهرمانان سکوی نخست را به خود اختصاص دهد.

در پایان اگر حرف خاصی باقی مانده، بفرمایید.

تنها می‌خواهم از مسئولان خواهش کنم بیشتر به فکر دوچرخه‌سواران باشند و در این شرایط سخت اقتصادی که حتی حاضر هستیم پول‌های کلان بدهیم تا وسایل موردنظرمان را تهیه کنیم، اما باز هم موفق نمی‌شویم، با حمایت آنها از بار مشکلات‌مان کاسته شود.