به گزارش «فرهیختگان»، صحبت‌هایم درخصوص پرسپولیس را باید این‌گونه آغاز کنم؛ روزی شخصی موفق از دوستش پرسید: می‌دانی من چرا موفق شده‌ام؟ پاسخ شنید که چرا؟ فرد موفق پاسخ داد: به این دلیل که آن زمان که تو خواب بودی و استراحت می‌کردی من در حال کار و تلاش بودم. حکایت پرسپولیس یحیی هم به همین شکل است و او زمانی داشت روی تیمش کار می‌کرد و برنامه‌ریزی انجام می‌داد که همه تیم‌های لیگ برتری به دنبال تعطیلی بازی‌ها به خاطر کرونا و فرار از قهرمانی پرسپولیس بودند. این تیم در تمام بازی‌هایش خیلی خوب و حساب شده عمل می‌کرد و مشخص بود که تفکر درستی پشت سر این تیم قرار دارد.

اوج کار تیم یحیی را باید در دیدار با النصر ببینیم. جایی که از نظر من چیدمان بازیکنان اصلی این تیم با وسواس و دقت زیادی انجام شده بود و در روزی که عیسی آل‌کثیر با بی‌رحمی و ناجوانمردانه محروم از بازی نیمه‌نهایی بود، این مشکل برای یحیی به فرصت تبدیل شد تا از مهدی عبدی در ترکیب تیمش استفاده کند و شاید کمتر کسی به این موضوع توجه داشت که چرا گل‌محمدی از رمضانی یا امیری در نوک خط حمله تیمش استفاده نکرد؟

در این بازی دیدیم که عبدی جوان درست مثل آل‌کثیر چارچوب‌شناس است و قدرت جایگیری خوبی در لحظات حمله دارد و می‌تواند آینده خط حمله سرخ‌ها را بیمه کند. البته نه‌تنها حضور عبدی بلکه تمام تصمیمات یحیی در چیدمان نفرات اصلی و تعویض‌هایش بدون نقص بود و همه بازیکنان می‌دانستند که در زمین بازی چه وظایفی دارند و از بازی چه می‌خواهند.  پرسپولیس مقابل النصر خیلی به‌موقع کامبک زد و من می‌توانم ادعا کنم که اگر آنها در نیمه اول گل خورده را جبران نمی‌کردند، در نیمه دوم کارشان گره می‌خورد و وقتی برای جبران گل خورده به زمین می‌آمدند و دست به حملات گسترده می‌زدند، حتی ممکن بود گل‌های بیشتری هم دریافت کنند، اما آنها خیلی خوب و منطقی بازی را اداره کردند و به آنچه در ذهن می‌پروراندند دست پیدا کردند. به نظرم در بازی شنبه اوج شاهکار یحیی و کادرفنی‌اش را شاهد بودیم.  باید به پرسپولیس تبریک گفت که جلوی ضرر را گرفت و آن را به منفعت تبدیل کرد. ضررهای مالی که با پرونده‌های فیفا بر این باشگاه وارد شده بود حالا با این درآمدزایی‌ها می‌تواند ختم به خیر شود و مدیران باشگاه می‌توانند بدهی کالدرون، برانکو، بودیمیر و سایر طلبکاران ریز و درشت را پرداخت کنند.

پرسپولیس با یک تیم بومی و تنها با دو بازیکن خارجی خود یعنی رادو و رسن به این رقابت‌ها پا گذاشت که البته از نظر من این خارجی‌ها هم به دلیل حضور سال‌های زیاد در کشورمان ایرانی شده‌اند، اما در آن سو تیمی مثل النصر با بودجه میلیارد دلاری در بازی‌ها حاضر شده بود. این تیم نشان داد که ما می‌توانیم با بازیکنان و کادرفنی داخلی در آسیا حرف برای گفتن داشته باشیم و از نظر من این تیم تا همین‌جا هم قهرمان آسیاست.

موضوعی که باید درخصوص لک هم بگویم این است که او به دلیل تفکرات حرفه‌ای و بین‌المللی مربی‌اش توانست خوش بدرخشد. داوود فنایی خودش یک دروازه‌بان بین‌المللی بود که تجربه بالایی داشت و حالا توانسته یک گلر بین‌المللی مثل لک را آماده بازی‌ها کند. ما در لیگ شاید دروازه‌بان خوب زیاد داشته باشیم اما دروازه‌بان بین‌المللی خیلی کم داریم. وقتی یک دروازه‌بان به سطح بین‌المللی می‌رسد می‌تواند خیال سایر اعضای تیم را از بابت قفس توری راحت کند و فکر می‌کنم پرسپولیس امروز صاحب یک دروازه‌بان بین‌المللی است.

 * نویسنده: نیما نکیسا، دروازه بان پیشین پرسپولیس