همه چیز از صحبتهای ناصر امانی، عضو شورای شهر تهران شروع شد. امانی۲۵ شهریورماه در تذکری به شهرداری تهران اعلام کرده بود که ۳۰ تابلوی ارزشمند از موزه امام علی (ع) که متعلق به شهرداری تهران است چند ماه قبل از محل این موزه خارج و به بهانه برگزاری یک نمایشگاه به جای دیگری برده شده است و هنوز به این موزه بازنگشته و معلوم نیست کجا هستند؟
او در همین تذکر به ارزش مالی و معنوی این تابلوها اشاره کرده و گفته بود که ارزش تنها یکی از تابلوهای خارجشده از این موزه، ۳۰ میلیارد تومان است. همین چند خط باعث شد تا رسانهها به این موضوع بپردازند و از سرنوشت این آثار گزارش تهیه کنند.
این ۳۰ اثر شامل یک اثر حجمی و ۲۹ تابلو نقاشی - خطاطی است. ۱۴ اثر از سوی موسسه نام یا ماهستان به دبی برده شده، که فقط دو اثر آن فروخته و بقیه آثار به ایران برگشته است. دو اثر فروختهشده از «هانیبال الخاص» هنرمند و نقاش است. طبق اطلاعات سایت دبی این دو اثر یکی نقاشی است و دیگری نقاشی- خطاطی است با ابعاد ۵۰.۵۰ که از تکنیک آثار آب مرکب و اکریلیک روی کاغذ استفاده شده است.
در اطلاعات منتشر شده، قیمتی که برای این دو اثر هم گذاشته شده، هر کدام ۴۰ میلیون تومان بوده است اما در نمایشگاه برگزارشده دبی این آثار با قیمت ۹۰ میلیون تومان به فروش رسیده. ۱۲ اثری که فروخته نشده به همراه ۱۶ اثر دیگر در موسسه ماهستان قرار دارد.
سهم شهرداری تهران از مبلغ حاصل از فروش این دو اثر به آنها داده شده است. تا لحظه نوشتن این گزارش، هنوز خبری از این شفافیت وجود ندارد که یک نفر در شهرداری تهران اعلام کند فقط دو اثر به این دلایل و با این تفاهمنامه به فروش رسیده و جای آثار هم امن است و اگر در مدت زمان مشخصشده به فروش نرسند به موزه برمیگردند، ولی ترجیح میدهند این موضوع را به قیمت پایین آثار تقلیل دهند، حالا میخواهد مردم قانع شوند یا نشوند، برای آنها ارزشی ندارد.
متن کامل گزارش عاطفه جعفری، دبیر گروه فرهنگ را در روزنامه فرهیختگان بخوانید.