اسکار زیرزمینی‌ترین انتخاب

فرهیختگان: اوضاع فرهنگ در کشور ما گل و بلبل نیست ولی آنگونه هم نیست که امثال رسول‌اف بتوانند با ساخت فیلم‌های ضعیفی همچون لرد و شیطان وجود ندارد جایی برای خودشان پیدا کنند و چنین هدفی هم ندارند. آنها با خط گرفتن از مقاطعه‌دهندگان و کارفرمایان مالی و معنوی‌شان قصد دارند تا بیشه را از شیر خالی کنند و هزینه ساخت فیلم در ایران را برای سازندگان‌شان بالا ببرند. جریان زن‌، زندگی، آزادی یکی از قطعات مهم پازل جنگ فرهنگی تمام‌عیار علیه سنت‌ها و مذهب رسمی کشور بود و تمام جریان غرب فرهنگی را پشت سنگر خود به صف کرد تا با پنجه کشیدن بر چهره ایران ما به اهداف خودش که عمیق‌تر کردن شکاف اجتماعی میان ایرانیان بود جامه عمل بپوشاند. محمد رسول‌اف هم بدون هیچ اما و اگری سرباز این جبهه محسوب می‌شود. 

فیلم دانه انجیر معابد تمام خطوط قرمز فیلمسازی در کشور را براساس آنچه در قالب تیزر مشاهده کرده‌ایم رد می‌کند و صرفا به این دلیل جواز حضورش در بخش مسابقه جشنواره کن صادر می‌شود و انتخابش به‌عنوان نماینده سینمای آلمان در بخش خارجی‌زبان اسکار توجه‌پذیر جلوه می‌کند تا طیف وسیعی از سینماگران بااستعدادتر سینمای کشور ما را هدف قرار بدهد و آنها را با این واقعیت مواجه کند که اگر قرار بر قبول بایدها و نبایدهای ارشاد و ندیدن تغییرات جامعه باشد باید فحش و ناسزایش را نیز به جان بخرید و فیلم‌هایتان نیز در نبود مخاطب در اکران بسوزد. در واقع هزینه‌مند کردن ساخت فیلم در ایران و برساختن یک دوگانه کاذب میان خود و دیگری یکی از اهداف اصلی تحویل گرفتن افرادی همچون رسول‌اف در جشنواره‌های خارجی ا‌ست. 

هدف مهم دیگر که در پی مورد اول رخ می‌نماید و خودش را نشان می‌دهد بی‌انگیزه کردن سینماگران و فیلمسازانی‌ است که در داخل کار می‌کنند و علی‌رغم برخورداری از حداقل‌های کیفی در وادی فیلم ساختن نه‌تنها تحویل گرفته نمی‌شوند، بلکه با قرار گرفتن در سد محکم و بی‌حد و حصر سانسور دیگر رمقی برای پیگیری کار خود پیدا نمی‌کنند و سرخورده می‌شوند. آنها وقتی به موفقیت‌های رسول‌اف در فستیوال‌های رده خارجی برمی‌خورند علامت سوال‌های زیادی در ذهن‌شان نقش می‌بندد که چرا آنها نمی‌توانند به چنین موقعیتی برسند؟ چون هم فیلم‌های بهتری در کارنامه دارند و هم به زبان سینما برای بیان حرف خود آشناترند و از همه مهم‌تر اگر بخواهند به سیاست‌های مدنظر کن، برلین و ونیز نزدیک شوند و با مدل آنها فیلم بسازند همچون رسول‌اف رو بازی نمی‌کنند و خود را لو نمی‌دهند.

 متن کامل یادداشت ایمان‌ عظیمی، خبرنگار گروه فرهنگ را در روزنامه فرهیختگان  بخوانید.