زهرا طیبی، خبرنگار گروه نقد روز: آرمان فلسطین، مبارزه، مقاومت، خون، بمباران و صلح، هرکدام از این واژه‌ها برای جوانان فلسطینی با خاطرات خاص و ویژه‌ای تداعی می‌شود. اتفاقاتی که یا یکی از عزیزان‌شان را در آن درگیری از دست داده‌اند یا خودشان مجروح شدند یا خانه‌هایشان روی سرشان آوار شده است. اما شاید رنج واژه «صلح» برای آنها بیش از همه این اتفاق‌ها باشد. صلحی که نه‌تنها برای آنها آورده‌ای نداشت بلکه در قبال سازش‌کاری‌هایی که در گذشته اتفاق افتاد؛ امروز هزینه‌های بیشتری نیز متحمل شدند. شاید همین تجربه‌های تلخ باعث شده جوانان فلسطینی با صورت‌های خون‌آلود اطراف بیمارستانی که عزیزان‌شان در آن بستری هستند، بایستند و آرمان فلسطین را فریاد بزنند.
تصور این بود که با گذشت نزدیک به 70 سال از موجودیت پیدا کردن چیزی به نام اسرائیل، کم‌کم و به‌مرور آرمانی به نام فلسطین از خاطره‌ها پاک خواهد شد، این امر بعد از عادی‌سازی روابط مصر با اسرائیل بعد از جنگ‌های چهارگانه با صهیونیست‌ها خیلی جدی‌تر مطرح شد. اسرائیل هر طور که شده بود خودش را در خاورمیانه جای داده بود، اما اعراب حاضر نبودند به عادی‌سازی روابط با صهیونیست‌ها بپردازند. نقطه شروع عقب‌نشینی دولت‌های عربی برای عادی‌سازی روابط با صهیونیست‌ها کشور مصر بود. صهیونیست‌ها با کمک حامی آمریکایی‌شان، روی این موضوع تمرکز کردند که دولت‌های عربی را به سمت عادی‌سازی روابط با خود سوق دهند و دومینوی عادی‌سازی به همه کشورهای جهان اسلام برسد. توافق ابراهیم در 2020 به عادی‌سازی روابط امارات، بحرین، مراکش و سودان با اسرائیل منجر شد. همچنین مذاکرات عادی‌سازی با عربستان نیز از جمله همین موارد بودند. با این محاسبه قرار بود آرمان فلسطین به تاریخ بپیوندد و اسرائیل بالاخره جای خود را در خاورمیانه پیدا کند. اما مساله این بود که آیا افکار عمومی دنیا، عرب‌زبان‌ها و مسلمانان جهان نیز اسرائیل را پذیرفته بودند؟ جواب این سوال را نظرسنجی موسسه گالوپ به خوبی پاسخ داده است.
هنوز زمان زیادی از برگزاری جام‌جهانی 2022 قطر نگذشته، افکار عمومی جهان به‌خوبی به‌خاطر دارند که صعود مراکش به نیمه‌نهایی، یک پرچم دیگر را نیز کنار پرچمش بلند کرد. مراکشی‌ها پرچم فلسطین را با افتخار دست می‌گرفتند و تبدیل به نماینده کشور فلسطین در بازی‌های جام‌جهانی شده بودند به‌گونه‌ای که انگار دو پرچم داشتند. نکته جالب ماجرا اما این بود که دولت مراکش در پیمان صلح ابراهیم در 2020 به سمت عادی‌سازی روابط با صهیونیست‌ها رفته بود. مراکشی‌ها اما تنها مردمی نبودند که پرچم فلسطین را در خیابان‌ها و میدان‌های دوحه، الوکره و الخور قطر در دست می‌گرفتند.
این موضوع حتی تنها اختصاص به کشورهای جهان اسلام نداشت بلکه اروپایی‌های حاضر در قطر نیز پرچم فلسطین را دست گرفته بودند و از مقابل دوربین‌های رسانه‌های رژیم‌صهیونیستی با پرچم فلسطین عبور می‌کردند. اولین جام جهانی پرشور بعد از عبور از بحران کرونا، تبدیل به واکنش رسانه‌ای برای فلسطینی‌ها شد و فلسطین را تبدیل به تیم سی‌وسوم جام‌جهانی کرد. امری که نشان می‌داد علی‌رغم عادی‌سازی‌ها و تلاش‌های رژیم‌صهیونیستی برای پذیرش موجودیت اسرائیل میان کشورهای جهان‌اسلام اما قرار نبود، افکار عمومی جهان و اتفاقا کشورهایی که روابط خود با صهیونیست‌ها را عادی کرده بودند، موجودیتی به نام اسرائیل برایشان عادی شود. آغاز عملیات طوفان الاقصی نیز برهه دیگری بود که آبی بر آتش عادی‌سازی روابط با صهیونیست‌ها ریخت. صهیونیست‌ها نیز اگرچه تلاش کردند در ابتدای ماجرا از سیاست مظلوم‌نمایی استفاده کنند و حماس را به‌عنوان یک گروه تروریستی معرفی کنند، اما همزمان با آغاز بمباران مناطق مسکونی و بیمارستان‌ها در نوار غزه، در میدان جنگ افکارعمومی، بازی را به بلاگرها و خبرنگاران میدان حاضر در فلسطین باختند. صهیونیست‌ها البته همواره نگاهی جدی به نظر افکار عمومی جهان درباره خود داشتند.
آنها برای پیگیری و مدیریت افکار عمومی وزارتخانه‌ای به نام «اطلاع‌رسانی» تاسیس کردند که کارویژه اصلی این وزارتخانه مبارزه با صهیونیسم‌ستیزی، ترمیم چهره صهیونیست‌ها در جهان و اقدامات اینچنینی بوده است، اما به‌نظر می‌رسید اقدامات این وزارتخانه در چند وقت اخیر چندان مورد رضایت صهیونیست‌ها قرار نداشت. همزمان با آغاز عملیات طوفان الاقصی نیز این موضوع خود را خیلی جدی‌تر نشان داد و تا آنجا ادامه پیدا کرد که منجر به استعفای این وزیر صهیونیستی شد. اسرائیلی‌ها تلویحا پذیرفته بودند که در جنگ 7 اکتبر 2023 تا اینجا جنگ افکار عمومی را باخته‌اند. حالا در واقعیت ماجرا هرچه رخ می‌داد این مهم بود که بار دیگر نفرتی نسبت به صهیونیست‌ها در جهان خودش را نشان می‌داد.
برای خواندن متن کامل گزارش، اینجا را بخوانید.