سیدمهدی طالبی، خبرنگار:منابع دفاعی غرب در منطقه روز جمعه (28 بهمن) اعلام کردند یک کشتی تجاری متعلق به ایال عوفر، سرمایه‌دار صهیونیست در خلیج‌فارس مورد‌حمله قرار گرفته است. این منابع می‌گویند حمله در روز 21 بهمن و توسط پهپادهایی که با احتمال بالایی شاهد-136 بوده‌اند، صورت گرفته است. رژیم‌صهیونیستی شامگاه 8 بهمن به تاسیسات صنایع دفاعی ایران در اصفهان و در شامگاه 9 بهمن به کاروان حامل مواد غذایی در شهر بوکمال سوریه -در مجاورت مرزهای عراق- حمله کرده بود. ایران پس از حمله به اصفهان از حتمی بودن انتقام خود خبر داده بود. در پیامد این تهدید «میشل پرشت» و «اودلیاه تایتز» از نظامیان فعال در حوزه پهپادی رژیم‌صهیونیستی در روز هفتم فوریه (18 بهمن) در سانحه رانندگی مشکوکی به هلاکت رسیدند که رسانه‌ها آن را به انتقام تهران مرتبط می‌دانند. اگر ترور دو افسر صهیونیست در 18 بهمن انتقام حادثه اصفهان باشد، حمله به کشتی تجاری رژیم در 21 بهمن را می‌توان انتقام حمله به کاروان حامل مواد غذایی در بوکمال دانست. حمله اخیر به کشتی‌های رژیم هرچند پاسخی به اقدامات صهیونیست‌هاست اما نکات دیگری را نیز در دل خود دارد.
صهیونیست‌ها در پیرامون ایران سالم نمانده‌اند
رژیم‌صهیونیستی در سال‌های اخیر به ادعای خود سیاست جدیدی را در برابر ایران در دستورکار خود قرار داده است. براساس این سیاست، صهیونیست‌ها به جای مبارزه با گروه‌های مقاومت، که آنها را بازوهای ایران می‌خوانند، مستقیما با تهران درگیر می‌شوند. به عبارت دیگر، آنها همان کاری را با ایران می‌کنند که ایران با آنها کرده است. اگر تهران دورتادور تل‌آویو را با متحدانش محاصره کرده است، رژیم نیز باید بکوشد همان اقدام را علیه ایران تلافی کند.
در این راستا آنها آذربایجان، اقلیم کردستان عراق، امارات و بحرین را برای استقرار و عملیات برگزیدند. با این وجود به شکل آشکاری مواضع ثابت آنها در امارات و اقلیم کردستان عراق مورد هدف قرار گرفته و کشتی‌های تجاری آنان تاکنون بی‌صدمه راهی خلیج‌فارس نشده‌اند. در شانزدهم تیر‌ماه سال 1400 طی انفجاری در بندر جبل‌علی امارات 5 مهندس صهیونیست به هلاکت رسیده یا زخمی شدند. بامداد ۲۲ اسفند نیز یکی از مراکز اصلی موساد در اربیل، پایتخت اقلیم کردستان، موشک باران شد که در آن نیز تعدادی از افسران موساد کشته و زخمی شدند.
سلاح برای حفظ اقتصاد
حملات ایران و محور مقاومت به کشتی‌های تجاری رژیم‌صهیونیستی، آن‌گونه که رسانه‌های بین‌المللی ادعا می‌کنند، پس از یک دوره حملات تل‌آویو به کشتی‌های تجاری ایران در آب‌های بین‌المللی، آغاز شد. صهیونیست‌ها پس از آغاز رسمی سیاست «فشار حداکثری» ترامپ که با خروجش از برجام در سال 2018 اعلام شد، روحیه گرفته و در چهارچوب همین سیاست و در پناه حضور نظامی آمریکا در منطقه، هدف قرار دادن کشتی‌های تجاری و نفتکش‌های ایران به‌ویژه در دریای سرخ را کلید زدند. یک‌سال پس از خروج آمریکا و با کند شدن تیغه‌های سیاست فشار حداکثری، صهیونیست‌ها برای موثرتر ساختن آن و کمک به واشنگتن، در 12 اردیبهشت سال 1398 نفتکش ایرانی «هپینس۱» را در دریای سرخ هدف قرار دادند. در پاسخ به این اقدامات که علیه بیش از 10 کشتی ایران تکرار شد، در روز 8 اسفند ۱۳۹۹، یک کشتی تجاری رژیم‌صهیونیستی با نام «هلیوس‌ری» در دریای عمان مورد حمله قرار گرفت. با شروع حملات انتقام‌جویانه دریایی ایران، صهیونیست‌ها حملات‌شان علیه خطوط تجارت دریایی ایران را کم و سپس متوقف کردند. منابع نظامی غرب، از جمله ناوگان پنجم دریایی این کشور در منطقه که پایگاه اصلی آن در بحرین مستقر است، معتقدند ایران چنین حملاتی را با اتکا به توان پهپادی‌اش مانند پهپادهای انتحاری دوربرد و بسیار دقیق شاهد-136 انجام می‌دهد. اگر ادعای غرب در این خصوص به صورت کلی درباره حملات درست باشد، ایران با اتکا به توان نظامی خود موفق شده یکی از کاراترین ابزارها برای محاصره اقتصادی‌اش را ناکارآمد سازد.
درآمد تسلیحاتی ایران
ژنرال یوآو گالانت وزیر جنگ رژیم‌صهیونیستی روز جمعه در جریان کنفرانس امنیتی مونیخ، در نشستی که مقاماتی از امارات و بحرین نیز در آن حضور داشتند مدعی شد ایران درحال مذاکره با بیش از 50 کشور از جمله ونزوئلا و بلاروس برای صادرات سلاح است. به گفته گالانت این تسلیحات شامل پهپاد و سلاح‌های هدایت‌شونده با هدفگیری دقیق می‌شود. پیش از این سرلشکر سید‌‌‌یحیی صفوی دستیار و مشاور عالی فرمانده معظم کل که طی سال‌های 1376 تا 1386 فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بوده است، در مهرماه سال جاری اعلام کرد 22 کشور خواهان خرید پهپادهای ایران هستند. بنابر گزارش‌های رسانه‌ای پهپادهای ایران تاکنون در دستان یمن، عراق، سوریه، لبنان، نیروهای مقاومت فلسطین، ونزوئلا و اتیوپی دیده شده است. از آن مهم‌تر گفته می‌شود روسیه نیز پهپادهای ایرانی را خریداری کرده و چین نیز به دنبال 15 هزار پهپاد انتحاری ارزان‌قیمت ایران برای استفاده احتمالی در جنگ بر سر تایوان است. روسیه و چین دو کشور دارای حق وتو در شورای امنیت هستند که از جمله بزرگ‌ترین دارندگان تسلیحات هسته‌ای در جهان با ارتش‌های قدرتمند به شمار می‌روند. مسکو و پکن، خود نیز جزء بزرگ‌ترین صادر‌کنندگان تسلیحات به‌حساب می‌آیند. گفته‌های رسمی مقامات ایران، مانند رسیدن درآمد‌های فروش رسمی تسلیحات ایران، بدون در نظر گرفتن بازار غیررسمی، به 4 میلیارد دلار و و رشد کم‌سابقه مشتریان جهانی در کنار اخبار گاه و بیگاه درباره معاملات کلان جدید، نوید‌بخش گشایش‌های جدید اقتصادی در این حوزه است.