۱۲:۲۵ - ۱۴۰۱/۰۸/۳۰
کد خبر: 75833
مسعود فروغی
ما پر از شادی و غم هواداری فوتبالیم، میدانیم نتیجه فوتبال نه عین خواست هواداران است نه عین عدالت. از این جنبه فوتبال با هم ورزشهای دیگر فرق میکند، امکان مبارزه تا آخرین لحظه برای هر تیمی وجود دارد و ورق بازی برگردد.
مسعود فروغی، سردبیر:آنقدر برد و باخت در فوتبال دیدیم که بدانیم توپ گرد آن هر لحظه ممکن است تابلوی نتایج را تغییر دهد، همان جام قبلی در روسیه و بازی اول عادل فردوسیپور گزارشگر بازی بود، نیمه اول فشار مراکش روی دروازه ایران زیاد بود و چند باری هم ما به دروازه آنها حمله کردیم. مثل موقعیت خوب سردار. به هرحال وسط آن شور و هیجان، استاد به جای دلگرمی توی دل همه را خالی کرد و آرزو کرد بازی زودتر تمام شود. حس بدی داشت گزارشگر تلویزیون ملی آن همه تیم ملی را دست کم گرفته بود. آن دقایق آخر دست خدا از آستین بازی مراکشی بیرون آمد و ما از خوشحالی رفتیم روی هوا. یا در بازی با پرتغال تا دندان مسلح، اگر پای مهدی طارمی بیشتر به توپ زاویه میداد تیم اول گروه میشدیم. همان توپ در بازی آرژانتین با ضربه هنرمندانه اعجوبهای به نام مسی تور دروازه ما را لرزاند و مقاومت ما دفاع ایران را شکست.
ما پر از شادی و غم هواداری فوتبالیم، میدانیم نتیجه فوتبال نه عین خواست هواداران است نه عین عدالت. از این جنبه فوتبال با هم ورزشهای دیگر فرق میکند، امکان مبارزه تا آخرین لحظه برای هر تیمی وجود دارد و ورق بازی برگردد. نامهای بزرگ که پولهای بزرگ خرجشان شده بارها مقابل آنهایی که کمخرج بودند زمین خوردند. اصلا لذت فوتبال به همین است.
حالا چند ساعت به بازی با انگلیس که تیم بسیار خوبی دارد ما فقط به هواداری ایران دلخوشیم، مثل آن جامجهانی که با مکزیک و پرتغال بازی داشتیم و باختیم. ما عادت نداریم در صف دفاعی ایران سوراخی درست کنیم، هرچند بعضیها همان سال بخاطر دعوا بر سر چیزهای نگفته زیر پای تیم را خالی کردند. یا در سئول جایی که میشد کرهجنوبی را برد و صعود کرد، به جای فوتبال بازی کردن، رنگ سیاست به دست کردند و حذف شدیم.
حافظه ما پر از نمونه از کسانی است که فوتبال را نردبان سیاست کردهاند و حالا امسال لخت مادرزاد به میدان آمدهاند. حالا در عصر اینستاگرام و تلگرام و دیگران دستور بازی نکردن به بازیکن ملی میدهند و از زمین و هوا برایشان حواله فحش میفرستند. پشت فوتبال پنهان بودید وگرنه نام کشور، نقش و نگار پرچم زیبای آن و لباس ملیاش همان است که بود. در محلههای قدیمی چون وقتی جوانی از اهالی محل برای مسابقه با محل دیگری پا به میدان مبارزه میگذاشت، اهالی محل روی صورت جوان خودشان خاک نمیپاشیدند تا مقابل حریف زمین بخورد. جوانمردی و معرفت و البته عقل سادهای که ربطی به میزان شهرت ندارد. به امید صدای شادی مردم ایران در بازی امروز.