عبدالحسین خسروپناه‌دزفولی: قصه اخیر برجام و مذاکرات وین و تغییر موضع آمریکا و روسیه و چین نیاز به تحلیل دقیقی دارد که بی‌توجهی به واقعیت کنونی و تحلیل آن می تواند گویندگان و نویسندگان را دچار مغالطه و بد فهمی کند. دو جریان ضد آمریکایی و ضد روسی در ایران باید با اطلاع از وضعیت کنونی داوری کنند و ارتباط برجام با ترکمنچای را قیاس مع الفارق بدانند.
اما تبیین قصه گفت‌وگوی وین به شرح ذیل است: جنگ روسیه و اوکراین، باعث بحران انرژی در جهان شد و این حادثه آمریکا را به سمت توافق برجام نزدیکتر کرد؛ لکن روسیه و چین احساس خطر کردند که توافق برجام و رفع تحریم ها از ایران منجر به گسترش تحریم های بیشتر به روسیه و چین شود و همین باعث شد اولیانوف به باقری اعلام کند که دستورالعمل روسیه تغییر یافته است و روسیه از آمریکا برای فعالیت اقتصادی با ایران پس از توافق برجام، تضمین می خواهد تا آن را معاف از تحریم کند و لکن آمریکا درخواست روسیه را نمی پذیرد.
در واقع، روسیه می خواهد ایران گذرگاه عبور روسیه از تحریم ها باشد و از ایران می خواهد که این تضمین را از آمریکا بگیرد و گمان روسیه این است که آمریکا درخواست ایران را خواهد پذیرفت. چینی ها هم که بیش از همه گرفتار تحریم های آمریکا علیه شرکت های خود هستند؛ همین تضمین را می خواهند تا این شرکت هایشان بتوانند با ایران تعامل داشته باشند.
پس روس ها بر این باورند که آمریکا به بازگشت به برجام نیاز دارد و لذا نباید رایگان به آمریکا این امتیاز را داد و بین مذاکرات وین و جنگ اوکراین پیوند برقرار کردند و از ایران می خواهند تا با آمریکا درباره روسیه گفتگو کنند یا اینکه ایران تضمین دهد زیر بار تحریم های آمریکا علیه روسیه نرود.
روس‌ها مصمم هستند که از این فرصت، برای ایجاد رخنه در تحریم‌ها علیه خود استفاده کنند.
آمریکایی ها هم زیر بار شرایط روس‌ها و چینی‌ها نمی روند. رابرت مالی با ترک وین، مذاکرات را متوقف کرد.همچنین بازگشت آمریکا به برجام به رای کمیسیون مشترک برجام نیاز دارد.
پرسش اساسی این است که آیا می توان به وعده آمریکا اعتماد کرد و برجام را با او و بدون روسیه تمام کرد؟
آیا می توان پشت روسیه ایستاد و مذاکرات وین را با تحریم های روسیه گره زد؟
قصه آنقدر پیچیده شده که اگر دقت نشود و باندی تصمیم گرفته شود هم برجام از دست می رود و هم تحریم ها رفع نمی شود و هم روسیه و چین را از دست خواهیم داد.
آیا سخنان اصول گرایان افراطی و اصلاح طلبان افراطی در وضعیت کنونی کشور را دچار بحران نمی کند؟
حکمرانی امنیت خارجی ایران باید به چه سمتی برود؟
آیا گفتگوی امیر عبداللهیان با لاوروف به نتیجه می رسد؟
آیا آمریکا می پذیرد که قصه اوکراین با امور هسته ای ایران پیوند برقرار کند؟
نگارنده بر این باور است نباید به پیشنهاد آمریکا مبنی بر رها کردن روسیه و توافق ایران و آمریکا اعتماد کرد؛ بی شک پیشنهاد آمریکا، نیرنگ شیطانی است برای فشار بیشتر به جمهوری اسلامی ایران
پیشنهاد روس ها مبنی بر فشار ایران بر آمریکا برای رخنه در تحریم های علیه روسیه نیز به مصلحت ایران نیست؛ هر چند روس ها بر این باورند که آمریکا به جهت گرانی انرژی و بنزین و مشکلات اقتصادیش به این توافق نیاز دارد.
حکمرانی سیاست بین المللی ایران بر اساس منظومه مقام معظم رهبری باید در چهارچوب برجام باشد و ورود هر مقوله دیگر به این توافق نامه به ضرر مصلحت کشور است.