دانشگاه‌های مطرح دنیا یکی از کارویژه‌های خود را جذب دانشجویان خارجی گذاشته‌اند؛ دانشجویانی که نه‌تنها به‌عنوان بازوی درآمدی برای این مراکز به‌شمار می‌روند، بلکه باعث اعتباربخشی بیشتر به این دانشگاه‌ها هم می‌شوند.
از این‌رو طبیعی است که نه‌تنها خود این دانشگاه‌ها برنامه‌ریزی‌های زیادی در راستای پذیرش دانشجویان بین‌المللی انجام دهند، بلکه هم‌راستا با آنها موسساتی نیز از سوی بخش خصوصی فعال شوند تا بتوانند با تسهیل روندها، کار را هم برای دانشجویانی که خواهان تحصیل در این دانشگاه‌ها هستند، آسان کنند و هم برای دانشگاه‌ها. در ایران اما به نظر می‌رسد نظام آموزش عالی نه‌تنها رغبتی به این مساله نشان نمی‌دهد، بلکه به جای موسسات جذب دانشجو، شاهد افزایش تعداد موسسات اعزام دانشجو به خارج از کشور هستیم؛ مساله‌ای که قطعا نه‌تنها کمکی به بین‌المللی‌سازی آموزش عالی نمی‌کند، بلکه زمینه را برای سوق‌دادن نخبگان به خارج از کشور هم فراهم می‌کند. در این راستا برنامه آفاق که با همکاری پژوهشکده سیاستگذاری دانشگاه صنعتی‌شریف به‌صورت تخصصی روی مساله «ارتقای جذب و تقویت همکاری با دانشجویان بین‌المللی در ایران» فعالیت می‌کند، مسائل مختلف مرتبط با جذب دانشجویان خارجی در کشور را مورد بررسی قرار داده است. در این گزارش نیز سه تن از اعضای این برنامه، از نگاه‌های گوناگون به بررسی چرایی رشد موسسات اعزام دانشجو و چالش‌های پیش‌روی موسسات جذب دانشجوی بین‌المللی پرداخته‌اند.
در همین رابطه مطالب زیر را بخوانید:
امیرحسین چیت‌ساززاده /
فقدان قانون، کلاف سردرگمی که موسسات جذب دانشجو با آن مواجه هستند (لینک)
ناهید صادقی /
جایگاه موسسات جذب دانشجویان بین‌المللی در کشورهای پیشرو در صنعت بین‌المللی‌سازی آموزش عالی (لینک)
حمزه حاجی‌عباسی /