کد خبر: 54675

با وجود کاهش 35 درصدی بارش، مصرف برق 20 درصد افزایش نشان می‌دهد، ادامه این وضعیت می‌تواند تابستان برقی ترسناکی را رقم بزند

خطر خاموشی گسترده برق در انتظار تابستان

یک حساب و کتاب ساده نشان می‌دهد که در صورت عدم اصلاح الگوی مصرف و همچنین عدم مدیریت چالش موجود با توجه به گرمای غیرعادی تابستان جاری، خاموشی‌ها و قطعی‌های مکرر برق در سرتاسر کشور را خواهیم داشت.

مرتضی عبدالحسینی، روزنامه‌نگار: یک حساب سر انگشتی از خشکسالی وسیع و در ادامه آن کاهش توان تولیدی نیروگاه‌های برق، درنهایت خاموشی گسترده در کشور را هشدار می‌دهد. میزان بارندگی‌ها و ذخایر آبی کشور در ماه‌های اخیر، کارشناسان را درمورد خشکسالی احتمالی و پیامد‌های آن نگران کرده است. «فرهیختگان» هفته گذشته هم در گزارشی به این مهم پرداخته بود و با مرور آمار و ارقام مربوط به میزان بارندگی و ذخایر آبی کشور هشدار داده بود که یکی از تبعات احتمالی «کم‌آبی» خاموشی گسترده و قطعی گسترده برق خواهد بود. براساس آمار‌ها در ۶ ماه گذشته بارش‌ها به نسبت متوسط درازمدت حدودا 35 درصد و نسبت به مدت مشابه سال گذشته 52 درصد کاهش داشته است. این مساله را درکنار تابستان زودرس و گرمای غیرطبیعی هوا حدود پنج تا هفت درجه بیشتر از حد میانگین تاریخی قرار دهید، درنتیجه بحران خشکسالی و کم‌آبی به بحران کرونا در ماه‌های آینده اضافه خواهد شد. یکی از تبعات کم‌آبی می‌تواند کاهش توان تولیدی نیروگاه‌های برقابی کشور در تولید برق باشد.

براساس اعلام شرکت توانیر تا پایان سال 98 در حدود 20 نیروگاه برقابی در کشور فعال بوده که 15 درصد از ظرفیت تولید برق را در اختیار داشته‌اند. با کاهش بارندگی و کاهش ذخایر سدها پتانسیل بالقوه این نیروگاه‌ها بالفعل نخواهد شد و ما از تولید برق از این روش ارزان و مقرون به صرفه محروم خواهیم بود. از طرفی در سال 1400 به‌دلیل افزایش محدودیت‌ها و خانه‌نشینی مردم، گرمای زودرس و کاهش بارندگی‌ها (کشاورزان مجبور به روشن کردن موتور‌های برق خود شده‌اند) میزان مصرف برق نیز رکورد شکسته و به‌طور ممتد ادامه خواهد داشت. به‌طور میانگین مصرف برق در ساعات پیک یک‌ماهه اخیر، 37 هزار و 445 مگاوات بوده که 20 درصد افزایش نسبت به مدت مشابه سال گذشته را نشان می‌دهد، بنابراین یک حساب و کتاب ساده نشان می‌دهد که در صورت عدم اصلاح الگوی مصرف و همچنین عدم مدیریت چالش موجود با توجه به گرمای غیرعادی تابستان جاری، خاموشی‌ها و قطعی‌های مکرر برق در سرتاسر کشور را خواهیم داشت. قطعی برق تبعات بسیاری دارد که علاوه‌بر خانوارها، بسیاری از مشاغل را هم به‌خود درگیر خواهد کرد.

   رکوردزنی مصرف برق در اردیبهشت

 صنعت برق ایران هفته تاریخی را پشت سر گذاشته و رکورد‌های زیادی را به ثبت رسانده است. در هفته‌ای که گذشت روزها و لحظات پرمصرفی از لحاظ مصرف برق در کشور تجربه شد. طبق آمار رسمی شرکت مدیریت شبکه برق ایران، در پیک شبانه چهارشنبه (بیست‌ودوم اردیبهشت در ساعت 20:38) مصرف برق از 49 هزار مگاوات تجاوز کرد که بالا‌ترین مصرف ثبت‌شده در اردیبهشت در پنج سال اخیر است. در پیک روزانه دوشنبه (بیستم اردیبهشت‌ماه)، رکورد مصرف برق در سال جاری به میزان 47 هزار و 300 مگاوات ثبت شد که 14 درصد بالا‌تر از مصرف برق در چنین روزی بوده است؛ این رکورد جدید 24 ساعت بعد در پیک روزانه سه‌شنبه (بیست‌ویکم اردیبهشت) شکسته شد. در این روز میزان مصرف برق در پیک در ساعت 14:49 به 48 هزار و 640 مگاوات رسید که 15 درصد بیشتر از مقدار مصرف در ساعت پیک در چنین روزی بوده است. درنهایت هم در ظهر بیست‌ودوم اردیبهشت مصرف به بیش از 49 هزار مگاوات رسید که بالا‌ترین رقم در اردیبهشت‌ماه آن در هم در پنج سال گذشته بوده و همچنین رشد 18 درصدی را نسبت به روز مشابه خود در سال 99 نشان می‌دهد. در اردیبهشت علاوه‌بر رکورد مصرف، رکورد افزایش مصرف نیز شکسته شد. شنبه چهارم اردیبهشت در پیک مصرف روزانه، مصرف برق کشور به 46 هزار و 497 مگاوات رسید که در مقایسه با پیک مصرف در سال گذشته 30 درصد رشد را نشان می‌داد. 24 ساعت بعد یعنی در روز یکشنبه، پنجم اردیبهشت اما میزان مصرف برق در پیک روزانه به 46 هزار و 808 مگاوات رسید که در مقایسه با سال گذشته، 38 درصد رشد را نشان می‌داد. درواقع اگرچه روز چهارشنبه بیست‌ودوم اردیبهشت بالاترین مصرف برق بوده است اما رکورد افزایش مصرف در روز پنجم اردیبهشت ثبت شده است.

   افزایش 20 درصدی مصرف برق

بررسی‌ها نشان می‌دهد مصرف برق در یک‌ماه گذشته افزایشی بوده است، به‌طوری که میانگین مصرف برق در ساعات پیک این ماه، 37 هزار و 445 مگاوات بوده که 20 درصد افزایش در مدت مشابه سال گذشته را نشان می‌دهد. این درحالی است که در فروردین نیز این اتفاق افتاده بود. طبق اعلام معاون برنامه‌ریزی اقتصادی شرکت تولید، انتقال و توزیع نیروی برق ایران، در فروردین امسال افزایش ۲۰ درصدی در مصرف برق رخ داده که لازم است از اکنون برنامه‌ریزی برای کنترل مصرف صورت گیرد. مصطفی رجبی‌مشهدی در همین رابطه افزود: «امسال گرمای هوا در کشور زودتر آغاز شده، به‌گونه‌ای که نسبت به پارسال با افزایش ۵ درجه‌ای همراه است و این امر استفاده زودتر دستگاه‌های سرمایشی را اجتناب‌ناپذیر کرده است.» وی اشاره کرد: «همچنین با توجه به کاهش بارش‌ها، چاه‌های کشاورزی نیز پمپ‌های خود را زودتر روشن کرده‌اند.»

   خاموشی نزدیک است

براساس اعلام سازمان هواشناسی در فصل بهار 1400 از نظر بارشی با کاهش محسوس مواجه خواهیم بود و از نظر دمایی نیز رسما با تابستان زودرس و گرمای غیرطبیعی هوا حدود پنج تا هفت درجه بیشتر از نرمال مواجه خواهیم بود. درواقع گرمای زودرس و همچنین افزایش شدید دما که انتظار ما را در تابستان می‌کشد، یکی از دلایل اصلی افزایش مصرف برق در کشور بوده است. البته هم‌زمانی این اتفاق با افزایش محدودیت‌ها و قرنطینه عموم مردم در خانه‌ها بر رشد فزاینده برق افزوده است. درواقع هرچه میزان خانه ماندن مردم بیش از حالت عمومی باشد، احتمالا کارکرد آنها با وسایل مختلف برقی نیز بیشتر خواهد بود. دلیل بعدی همان‌طور که گفته شد، مربوط به روشن شدن چاه‌های کشاورزی بوده که به‌دلیل کاهش بارش‌ها زود‌تر از موعد روشن شده‌اند. هم‌زمانی افزایش مصرف برق با کاهش ذخایر آبی کشور نوید تابستان بسیار سخت و احتمالا خاموش را می‌دهد که نیازمند مدیریت الگوی مصرف از همین امروز است. این کار در ابتدا می‌تواند از شرکت‌های دولتی و عمومی یا بخشی از شرکت‌های خصوصی شروع شود که به‌دلیل گسترش کرونا، با تعداد کمتری از نیروی‌های خود و به‌صورت نوبتی درحال فعالیت هستند و می‌توانند با تکیه به همین مساله الگوی مصرف برق خود را نیز به‌صورت جدی تعدیل کنند.

محمدحسن متولی‌زاده، مدیرعامل توانیر در این مورد گفته است: «صنعت برق امسال در گام نخست مدیریت مصرف را از خود شروع کرده و مکلف شده ۵۰ درصد کاهش مصرف در ساختمان‌های اداری اعمال کند.» گام بعدی در این مورد افزایش آگاهی جامعه از خطرات سهمناک کم‌آبی و خاموشی و اقناع فضای عمومی کشور برای تعدیل استفاده از برق و کنترل مصارف بی‌مورد است که مسیر آن از رسانه‌ها و فضای مجازی و آن هم از طریق کارشناسان مرتبط می‌گذرد. این مساله از آن جهت ضرورت دارد که با توجه به کم‌آبی و گرمای شدید تابستان و از طرفی احتمال مواجهه کشور با پیک جدید کرونا در ماه‌های آینده و الزام اعمال محدودیت‌های جدید و خانه‌نشینی مردم نیاز مصرف برق بیشتر خواهد شد. عدم اصلاح الگوی مصرف و بی‌توجهی به مدیریت صنعت برق در شرایط فعلی می‌تواند ما را با آینده‌ای خاموش آن هم در تابستانی گرم مواجه سازد.

    سد‌ها خالی است

آن‌طور که مدل‌های اقلیمی پیش‌بینی کرده‌اند، کم‌بارشی در کشور کماکان ادامه دارد و ایران سهم چندانی از بارش‌ها در سال جاری نخواهد دشت. رضا اردکانیان، وزیر نیرو در حاشیه جلسه هیات دولت در ماه گذشته اعلام کرده بود: «نیمی از سال آبی را پشت‌سر گذاشتیم و در ۶ ماه گذشته بارش‌ها به نسبت متوسط دراز مدت حدودا ۳۳ تا ۳۴ درصد کاهش داشته است، بر همین اساس پیش‌بینی می‌شود که بارش فصل بهار ۱۴۰۰ به نسبت متوسط درازمدت، بیش از ۴۰درصد کاهش خواهد داشت.» براساس آمار‌های وزارت نیرو نیز در سال آبی 1400-1399 به‌رغم اینکه طی اردیبهشت بارش‌های پراکنده‌ای صورت گرفته اما تا 18اردیبهشت مقدار بارندگی کشور نسبت به میانگین دوره بلندمدت 52 ساله حدود 35 درصد و نسبت به دوره مشابه سال آبی گذشته 53 درصد کاهش نشان می‌دهد. هم‌زمانی این موضوع درکنار اخباری مبنی‌بر کاهش شدید ذخایر آب‌های زیرزمینی کشور به چالش‌های کم‌آبی افزوده است. درکنار کاهش بارندگی، وضعیت ذخایر سدهای کشور نیز چنگی به دل نمی‌زند و حکایت از افت حجم ذخایر آب نسبت به سال قبل دارد. همچنین تا  20فروردین سال جاری میزان بارندگی در برخی استان‌ها همچون سیستان‌وبلوچستان نسبت به میانگین 52 ساله خود، کاهش 94 درصدی را نشان می‌دهد. با توجه به شاخص‌های بلندمدت وضعیت اقلیمی کشور، جبران بارش‌ها در 40 روز آتی بهار امری بعید به‌نظر می‌رسد، مگر اینکه الگوی اقلیمی کشور رفتار متفاوت‌تری نسبت به وضعیت دوره بلندمدت از خود نشان دهد، بنابراین در سال جاری وقوع خشکسالی، بحران کم‌آبی و تبعات ناشی از آن در بیشتر نقاط کشور مورد انتظار است. آثار و پیامدهای کاهش بارندگی در کشور، در بخش‌های مختلف می‌تواند مشکلاتی را به‌خصوص در بخش تامین انرژی برقابی به‌وجود آورد. براساس گزارش‌ها بین ۱۰ تا ۱۵ درصد انرژی برق کشور از نیروگاه‌های برقابی تامین می‌شود، نیروگاه‌های برقابی از منظر بار پیک دارای اهمیت هستند. این موضوع می‌تواند قطعی برق در تابستان را در کشور رقم بزند و آسیب‌های آن در بخش خانگی و صنایع قابل پیش‌بینی است.

   20 نیروگاه برقابی به آب احتیاج دارند

براساس آمار‌های تفصیلی صنعت برق که به‌صورت سالنامه و از سوی شرکت توانیر ایران منتشر می‌شود، هشت واحد نیروگاه گازی (با ظرفیت 1613 مگاوات)، پنج واحد نیروگاه چرخه ترکیبی (با ظرفیت 800 مگاوات)، واحدهای گازی تولید پراکنده (با ظرفیت 243 مگاوات)، واحدهای انرژی‌های نو (با ظرفیت 100 مگاوات) و چهار واحد نیروگاه برقابی (با ظرفیت 156 مگاوات) در سال 98 به بهره‌برداری رسیده که ظرفیت تولید برق نیروگاه‌های برق کشور را به میزان 3011 مگاوات افزایش و به حدود 83 هزار و 478 مگاوات رسانده‌اند. بر طبق همین آمار تعداد نیروگاه‌های برقابی و حرارتی کشور در پایان سال 98 درمجموع 20 نیروگاه بوده است که با ظرفیت تولید 12 هزار و 182 مگاوات برق سهم 15 درصدی از تمام ظرفیت نیروگاه‌های برق کشور را داشته‌اند. افزایش تعداد و استفاده از نیروگاه‌های برقابی نه‌تنها هزینه تولید برق را به‌صرفه‌تر و ارزان‌تر خواهد کرد، بلکه با افزایش سهم در این نیروگاه‌ها می‌توان شاهد صرفه‌جویی در سوخت‌های فسیلی و گازی برای نیروگاه‌های دیگر بود. با این اوصاف رونق نیروگاه‌های برقابی کشور امری حیاتی است که کاهش بارندگی و ذخایر پشت سد‌ها -که در قسمت قبل گفته شد- به این مهم لطمه جدی وارد خواهد کرد، بنابراین خشکسالی احتمالی در ماه‌های آینده تبعات متفاوتی ازجمله کاهش قدرت اسمی و حقیقی نیروگاه‌های برقابی کشور و خاموشی‌های گسترده را درسطح کشور خواهد داشت.

   چاره‌ای جز مدیریت مصرف نداریم

در سالیان اخیر، ارتقای آگاهی و دانش مردم درخصوص پیامدهای ناگوار تغییر اقلیم بر محیط‌زیست، اقتصاد و عدالت اجتماعی، کم و بیش موجب به‌وجود آمدن یک مطالبه بین‌المللی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای در کشورهای مختلف دنیا شده است. در این میان، شهرنشینی و تبدیل شهرها به کلانشهرها موجب شده است شهرها مهم‌ترین و بزرگ‌ترین مصرف‌کننده انرژی و درنتیجه بزرگ‌ترین منتشرکننده گازهای گلخانه‌ای‌ شوند. براساس آمار سازمان ملل، شهرها حدود ۷۵درصد مصرف منابع طبیعی دنیا، ۸۰درصد انرژی عرضه شده و ۷۵درصد انتشار گازهای گلخانه‌ای را به‌خود اختصاص داده‌اند. شهرها هم‌اکنون محل سکونت بیش از نیمی از جمعیت جهان هستند و پیش‌بینی می‌شود این مقدار تا سال ۲۰۵۰ به ۷۰ درصد افزایش یابد. درسطح ملی، انتشار گازهای گلخانه‌ای و آلاینده اثرات مخربی بر سلامتی و کیفیت زندگی می‌گذارند و هزینه‌های فراوان اقتصادی، اجتماعی و محیط‌زیستی را به جامعه تحمیل می‌کنند. در این میان، برخی شهرها در کشورهای درحال توسعه، یک رشد شدید را تجربه کرده‌اند که این امر موجب به‌وجود آمدن مشکلات چندوجهی شده است. به‌عنوان نمونه، رشد سریع جمعیت، افزایش آلودگی محیط‌زیست، شکل‌گیری ترافیک‌های سنگین که همه اینها موجب افزایش شدید مصرف انرژی، آب و منابع طبیعی دیگر شده‌اند. این درحالی است که ایران به‌عنوان یک کشور نفت‌خیز حتی مشکلات پیچیده‌تری دارد، چراکه علاوه‌بر موارد مذکور، عرضه انرژی ارزان‌قیمت و یارانه‌ای عامل مهم دیگری در افزایش شدید مصرف منابع فسیلی بوده که مشکلات بسیار زیادی را برای بخش‌های مختلف اقتصادی و اجتماعی ایران به‌وجود آورده است. این موارد شامل افزایش بیماری‌ها و نرخ مرگ‌ومیر به‌خصوص درمواقع وارونگی هوا، کاهش قابلیت اطمینان سیستم عرضه انرژی (برق در تابستان و گاز در زمستان)، افزایش ریسک مانند آتش‌سوزی‌ها، حوادث و انفجارها به‌دلیل وجود شبکه‌های گسترده گاز و برق درسطح شهرها، کمبود منابع مالی برای توسعه زیرساختارهای انرژی و همچنین افت درآمد ملی به‌دلیل توان صادرات انرژی هستند. علاوه‌‌بر اینها، کاهش نزولات جوی، افزایش تدریجی دمای هوا، همه و همه نتیجه تغییرات اقلیمی به‌دلیل افزایش مصرف سوخت‌های فسیلی در چنددهه گذشته بوده‌اند. بدون شک کاهش مصرف انرژی‌های حاصل از منابع فسیلی موجب کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و آلاینده می‌شود و کاهش سرمایه‌گذاری برای توسعه، حفظ و نگهداری زیرساخت‌های انرژی را به‌دنبال خواهد داشت. از طرف دیگر، به‌دلیل افزایش قابلیت اطمینان شبکه عرضه انرژی، فرصت دسترسی به انرژی را به کل جامعه افزایش می‌دهد. به عبارت بهتر، مدیریت مصرف انرژی محرکی بسیار قوی برای حرکت کشور به‌سمت توسعه پایدار است. حال با این مقدمه خالی از لطف نیست که وضعیت مصرف انرژی در کشور را طی چندین دهه اخیر به‌خصوص وضعیت مصرف انرژی الکتریکی را در بخش خانگی کشور بررسی کنیم تا مشخص شود روند و رویکرد مصرف انرژی چگونه بوده است.

 

مرتبط ها