به گزارش «فرهیختگان»، انتشار خبری تحلیلی مبنی‌بر دوری ستارگان فوتبال از انتخابات فدراسیون فوتبال و حتی ذکر بندی در قرارداد برخی بازیکنان ناظر بر همین موضوع باعث شد این وضعیت را با موارد مشابه در کشورهای صاحب‌سبک و قوانین رایج در فیفا مقایسه و بررسی کنیم. فیفایی که البته فدراسیون فوتبال ایران گه‌گاهی باید به‌یاد بیاورد که عضو آن است و شاید باید تا حدودی قوانینش را منطبق با آن در نظر بگیرد!
با وجود انتقادهای صورت‌گرفته از برخی بندهای شرایط حضور در انتخابات ریاست فدراسیون فوتبال این بندها در اساسنامه جدید فدراسیون فوتبال نیز وجود دارد و تنها تقلیل پیدا کرده است. البته به این صورت هم نیست که در کشورهای دیگر به‌صورت مطلق و آزاد همه ستارگان فوتبال و مربیان بتوانند برای شرکت در انتخابات فدراسیون فوتبال کشورشان ثبت‌نام کنند اما در چند مورد مشهور و رسانه‌ای‌شده همه هواداران و کارشناسان متوجه شدند که این اتفاق یک موضوع ممنوعه نیست.
پیش از این چهره‌ای چون علی دایی اگر می‌خواست در انتخابات ریاست فدراسیون فوتبال شرکت کند ابتدا باید 10سال مدیر می‌شد و از سویی 10عضو مجمع عمومی را همراه خود می‌کرد! در صورتی که این قانون در سایر کشورها وجود ندارد و دیدید که در برهه‌ای از زمان کاسیاس نامزد حضور در انتخابات ریاست فدراسیون فوتبال اسپانیا شد. با همه نقدهای صورت‌گرفته تصور می شد این‌بار اساسنامه جدید فدراسیون فوتبال به چهره‌های سرشناس فوتبال اجازه ورود به انتخابات را بدهد اما به‌نظر می‌رسد بندهایی که درمورد آن صحبت می‌شد حذف نشده اما تقلیل پیدا کرده است.
در کشور اسپانیا 3 بند مهم در این خصوص وجود دارد و البته این موضوع گاهی آنقدر بدیهی است که نیازی نیست به بندهای داخل اساسنامه فدراسیون مراجعه شود. در این سه مورد به‌صورت خلاصه آمده است:
1- بازیکنان فوتبال یا مربیان که در دسته سوم تا خود لالیگا حضور رسمی داشته‌اند درصورت جمع‌آوری کلیه مدارک برای ثبت‌نام در انتخبات فدراسیون فوتبال اسپانیا هیچ مشکلی ندارند.
2- ملیت اسپانیایی به‌صورتی که در 10سال گذشته حاصل نشده باشد.
3- کسب مدرک مدیریت ورزشی ازسوی اتحادیه بازیکنان و مربیان اسپانیا یا سازمان مدیریت اسپانیا یا واحد آموزشی فدراسیون فوتبال اسپانیا طی دوره‌های حداقل 4ماهه، تسلط به دو زبان زنده دنیا و داشتن مدرک مربوط به امتحان عمومی فیفا و یوفا.
کفاشیان در این خصوص می‌گوید: «شرایط قبل تغییر کرده است، قبلا باید فرد 10سال سابقه مدیریت ورزشی داشته باشد و 10نفر از اعضای مجمع هم او رامعرفی می‌کردند. اما الان این سابقه ورزشی به 4سال تقلیل پیدا کرده و از همه رشته‌های ورزشی هم می‌توانند بیایند.»
این البته اوضاع را بدتر هم می‌کند چراکه ذکر همین جمله یعنی از همه رشته‌های ورزشی هم می‌توانند بیایند، فضا را غیرحرفه‌ای‌تر از چیزی که هست می‌کند.
سوال مهم این است که مثلا اگر ایکر کاسیاس می‌خواست حداقل 4سال سابقه مدیریتی داشته باشد و سپس برای شرکت در انتخابات ثبت‌نام کند، باید 4سال از انگیزه، ارتباطات جهانی او، علم به‌روز او و نیروی مدیریت جوان او می‌گذشت و این دیگر از کاسیاس یک فرد عاشق شهرت، مدیریت و مقام در فدراسیون فوتبال می‌ساخت.
در ایتالیا این موضوع کمی سختگیرانه‌تر به‌نظر می‌رسد، جایی که بازیکنان فوتبال باید جدا از داشتن مدرک مدیریت ورزشی که البته دریافت آن سخت نیست و تنها به یک دوره 6 تا 8ماهه نیاز دارد، ثروتی معادل ضرر 50درصدی همان سال را به‌صورت حساب سپرده طولانی‌مدت دراختیار داشته باشند و این یک ضمانتنامه برای فدراسیون فوتبال ایتالیا محسوب می‌شود و البته منتقدان خاص خودش را هم دارد و ممکن است این بند به‌زودی از اساسنامه فوتبال ایتالیا هم حذف شود.
موضوع مهم این است که اصولا چرا یک بازیکن یا مربی سرشناس دنیای فوتبال که تحصیلکرده است و البته با دنیای رسمی و اداری و مدیریت هم بیگانه نیست، نمی‌تواند در انتخابات فدراسیون فوتبال کشورش به‌راحتی ثبت‌نام کند؟
بدیهی است که ایرانیان و اهالی فوتبال ایران خوب می‌دانند مشکل اصلی کجاست و از کجا آب می‌خورد، این مشکل سال‌های‌سال و دهه‌هاست که همراه فوتبال و البته ورزش ایران است، حضور دولت در ورزش!
به هر حال هرکسی نمی‌تواند در جایگاه مهم تصمیم‌گیری در جایی مثل فدراسیون فوتبال حضور داشته باشد و حتی یک‌درصد با سیاسیون عاشق فوتبال هماهنگ نباشد و این همان مشکل قدیمی است که مانعی جدی بر سر راه فوتبال مستقل و مردمی محسوب می‌شود.
مترجم: بابک سرانی‌آذر