به گزارش «فرهیختگان»، هانا چراغی، خبرنگار طی یادداشتی در روزنامه «فرهیختگان» نوشت: بیش از 6 ماه از وقوع سیلاب در استان هرمزگان می‌گذرد؛ سیلابی که خسارات بسیاری به مناطق شرقی این استان وارد کرد و بیش از همه شهرستان‌های بشاگرد و جاسک را درگیر کرد. با این سیلاب، خانه‌های بسیاری در شرق هرمزگان تخریب و عده زیادی بی‌خانمان شدند.
بعد از وقوع این سیل ویرانگر، امدادرسانی به سیلزدگان شرق هرمزگان صورت گرفت و اکثر مردم به خانه‌های بازسازی و نوسازی شده خود بازگشتند، اما در این بین، اهالی برخی روستاهای شرقی هرمزگان فراموش شدند.
زاچ و داربست نام روستاهای به نسیان سپرده شده شرق هرمزگان است؛ روستاهایی که گویا زیر پونز نقش ماندند و دیده نشدند.
بعد از اینکه خانه‌های مردم این روستاها که در بستر رودخانه و در نزدیکی یکدیگر واقع شده بودند، تخریب شدند و آسیب دیدند، اهالی این روستاها به منطقه دیگری انتقال پیدا کردند و در کمپ‌های اسکان موقت هلال‌احمر مستقر شدند. قرار بود اهالی زاچ و داربست به‌صورت موقتی در این کمپ ساکن شوند، اما با اینکه 6 ماه از اسکان آنها و وقوع سیل گذشته، سیلزدگان همچنان در چادرهای هلال‌احمر به‌سر می‌برند، البته برخی آستین بالا زده‌اند و برای خود کپر ساخته‌اند، اما حق انتخاب آنها در گرمای آزاردهنده و شرایط سخت بهداشتی و زیستی همین دوتاست؛ چادرهای سرخ و سفید یا کپر!
زندگی 800 تا 1000 نفر در سونای بخار اجباری!
آخرین برآوردهای میدانی از زاچ و داربست نشان می‌دهد 150 خانواده و نزدیک به 800 تا هزار نفر در این شرایط زندگی میکنند، اعداد و ارقام سامانه‌های هواشناسی نشان می‌دهد دمای هوا درحال‌حاضر در این مناطق بین 40 تا 45 درجه است و رطوبت هوا بین 65 تا 80 درصد! این یعنی زندگی در یک سونای بخار عمومی!
این روز‌ها هر از چند گاهی از نقاط مختلف کشور اخباری مبنی‌بر خاموشی چنددقیقه‌ای یا چندساعتی به‌گوش می‌رسد، اما زاچ و داربست 6 ماه است نه برق دارد، نه آب، نه گاز، نه مرکز درمانی، نه جاده و نه... .
من و شما یا هرکس دیگری وقتی از این شرایط می‌گوییم و می‌نویسیم طبعا دوست نداریم در چنین اوضاعی سکونت داشته باشیم، اما خبر شگفت‌آور این است که اهالی سیل‌زده زندگی در چنین شرایطی را به بازگشت به سکونتگاه اولیه ترجیح می‌دهند. چرا؟ چون در خانه‌هایشان علاوه‌بر اینکه همین مشکلات وجود دارد، به دلیل اینکه خانه‌ها در بستر رودخانه واقع شده، هر آن ممکن است با بارش‌های سنگین جان خود را از دست بدهند. آنها ترجیح می‌دهند در محل اسکان فعلی‌شان، به‌صورت دائمی ساکن شوند.
این موضوع از سوی اهالی این منطقه به اطلاع دستگاه‌های مربوطه رسیده، اما بنیاد مسکن که اختیاردار زمین‌هایی است که در آن کمپ اسکان موقت برپا شده، با واگذاری این زمین‌ها به مردم سیل‌زده زاچ و داربست مخالف است و از موضع خود کوتاه نمی‌آید. پیگیری‌های بسیاری در این زمینه صورت گرفته، اما آنچه مسلم است، بنیاد مسکن حاضر نیست از خیر این زمین‌ها بگذرد، درحالی‌که زمین‌های این منطقه هیچ نوع کاربری‌ای ندارند و حتی از پوشش گیاهی هم بی‌بهره‌اند و از آن به‌عنوان منطقه بیابانی یاد می‌شود!
بنیاد مسکن راه نمی‌آید
بنیاد مسکن با ابراز مخالفتش برای واگذاری این زمین‌ها به سیلزدگان زاچ و داربست، صریحا اعلام می‌کند که نسبت به وضعیت ساکنان این منطقه بی‌تفاوت است! این موضوع مورد نارضایتی سیلزدگان قرار گرفته و از این بنیاد گله‌مندند و خواستار همراهی‌شان با سیلزدگان شدند تا شرایط برای اسکان دائمی‌شان فراهم شود.
به گفته یکی از اهالی روستای زاچ و داربست ساکنان کمپ نیاز جدی به اسکان دائمی دارند. او گفت: «در این کمپ مردم از کمترین امکانات بهداشتی و سرمایشی برخوردارند. تحمل این گرما برای همه اهالی به‌خصوص کودکان و نوجوانان سخت است و درصورتی‌که اسکان دائمی صورت گیرد، بسیاری از مشکلات سیلزدگان زاچ و داربست حل می‌شود. اکثر ارگان‌ها به‌دلیل اینکه موضوع واگذاری زمین‌ها از سوی بنیاد، تعیین‌تکلیف نشده، خدماتی همچون برق‌رسانی، گاز‌رسانی و آبرسانی را برای اهالی زاچ و داربست انجام نمی‌دهند و اعلام کردند هر زمان که به‌صورت دائمی ساکن شدید، این خدمات را در اختیارتان قرار می‌دهیم. ای کاش بنیاد مسکن، این زمین‌ها را به ما واگذار کند تا زودتر مشکلات‌مان حل و تکلیف‌شان مشخص شود.»
با اینکه کمپ اسکان موقت این سیلزدگان در فاصله 15 کیلومتری روستاهای زاچ و داربست و نزدیک شهرستان جاسک برپا شده، اما هیچ‌گونه خدمت‌رسانی از سوی نهادهای بشاگرد و جاسک به آنان صورت نگرفته و همچنان مردم این منطقه در بلاتکلیفی به‌سر می‌برند.
از زمانی که اهالی زاچ و داربست در این کمپ اسکان پیدا کردند، کودکان و نوجوانان سیل‌زده به بیماری‌های پوستی مبتلا و تعداد زیادی از آنان دچار گرمازدگی شدید شدند و حتی یکی از نوزادان تازه متولد شده (9روزه) در این کمپ به‌دلیل شرایط نامناسب بهداشتی که خانواده‌اش در چادرهای اسکان موقت داشتند، جان خود را از دست داد.
این موضوع قلب هر انسانی را به‌درد می‌آورد، اما متاسفانه با اینکه عدم رسیدگی به وضعیت سکونت این مردم، تلفات جانی هم درپی داشته و ممکن است باز هم از این اتفاقات در این کمپ رخ دهد، مسئولان مربوطه نسبت به تعیین‌تکلیف وضعیت سیلزدگان زاچ و داربست بی‌تفاوت هستند.
قرار بود مشکل 72 ساعته حل شود!
ناگفته نماند در ابتدای وقوع سیلاب و بعد از اینکه اهالی زاچ و داربست در کمپ اسکان موقت مستقر شدند، برخی از مسئولان استانی در این کمپ حضور پیدا کردند و وعده تعیین‌تکلیف وضعیت اسکان مردم را در کمتر از 72 ساعت دادند. این درحالی است که اکنون، 6 ماه از این جریان گذشته و سیلزدگان همچنان در بلاتکلیفی به‌سر می‌برند.
از زمانی که این سیلزدگان در این کمپ اسکان پیدا کرده‌اند، تا الان فقط نیروهای جهادی مردمی و خیرین به‌کمک آنان آمده‌اند و نیازهای اولیه مردم سیل‌زده را رفع کرده‌اند. حتی تانکر آبی در این کمپ مستقر کرده‌اند و از طریق آن، بخشی از نیاز مردم را مرتفع میکنند، اما این اقدامات با توجه به جمعیت سیلزدگان حاضر در این منطقه کافی نیست و نیاز به همت جمعی دارد. حتی به‌تازگی زمینه‌های ایجاد درمانگاه موقتی از سوی این جهادگران در این کمپ فراهم شده و به‌زودی قرار است این درمانگاه فعالیتش را آغاز کند و به‌صورت دوره‌ای تا زمانی که مشکل اسکان دائم اهالی حل شود، به آنان خدمت‌رسانی کند.
با پیگیری‌هایی که از سوی فعالان رسانه‌ای و اجتماعی استان هرمزگان صورت گرفت، حسین رئیسی، نماینده مردم هرمزگان در مجلس شورای اسلامی اواسط تیرماه در محل اسکان موقت مردم سیل‌زده زاچ و داربست حضور پیدا کرد و در جریان این بازدید، گفت: «انتظار این بود که مسئولان خیلی زودتر به مسئولیت‌‌های خود عمل می‌کردند، اما هنوز هم متاسفانه این مردم محروم، بدون برق در این هوای گرم و طاقت‌فرسا خطرات و گرفتاری‌‌های زیادی را تحمل میکنند. یقینا مساله را با جدیت پیگیری خواهیم کرد و دستگاه‌هایی که در این زمینه مسئولیت دارند، موظفند به‌سرعت برای حل مشکل مردم زاچ و داربست اقدام کنند و مباحث فنی و کارشناسی جابه‌جایی روستا را انجام دهند.»
به گفته این عضو کمیسیون کشاورزی مجلس یازدهم، امکان اسکان دائم و انتقال روستا با یک‌سری اقدامات فنی فراهم است او گفت: «از سازمان‌‌ها و نهادهای دولتی و مردمی می‌‌خواهیم با یک حرکت جمعی مومنانه و جهادی به این سیلزدگان کمک کنند.»
این درحالی است که 31 تیرماه برای پیگیری میزان تحقق وعده‌های نماینده، با او تماس گرفتم و جویای پیشرفت کار در زمینه تعیین‌تکلیف وضعیت اسکان دائم سیلزدگان زاچ و داربست شدم. آقای نماینده پاسخ داد که درجریان مشکلات سیلزدگان زاچ و داربست هستم، اما درمورد آن نظری ندارم. می‌دانم که اوضاع اهالی این کمپ مساعد نیست و حتی نوزاد 9 روزه‌ای نیز در آن فوت شده، اما در این خصوص اظهارنظر نمی‌کنم و باید موضوع را بررسی کنم!