به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، معاونت سینمایی حوزه هنری (سازمان توسعه سینمایی سوره) از سال 1379 دارای تشکیلات رسمی، ساختار سازمانی و اساسنامه شد ولی شروع فعالیت‌های سینمایی آن در زمینه‌های «تولید آثار سینمایی»، «پخش فیلم» و «سینما‌داری» از ابتدای شکل‌گیری حوزه هنری و با تولید فیلم «توجیه» (1360) آغاز شد و این مجموعه به‌تدریج دامنه فعالیت‌های خود را گسترش و توسعه داد و طی حدود چهار دهه نزدیک به 70 اثر بلند سینمایی تولید کرد.
حوزه هنری غیر از تولیدات سینمایی‌اش، در زمینه مسائل فنی سینما که مربوط به بخش پس از تولید می‌شوند هم فعالیت گسترده و دامنه‌داری داشته است که عمده آن مربوط به صداگذاری فیلم‌ها می‌شود.
اکران فیلم‌های سینمایی، فعالیت دیگری است که حوزه هنری در آن فعالیت چشمگیری داشته؛ این مجموعه با اداره بیش از 80 سالن نمایش در سطح 19 استان، توانسته است ارائه خدمات نمایشی به بیش از یک‌سوم تماشاگران کشور را در سبد سهم خود قرار دهد و علاوه‌بر اینها در زمینه کشف و پرورش استعدادهای جوان هم فعال بوده که تولید ده‌ها اثر کوتاه داستانی و مستند، ثبت بیش از 10هزار فیلمنامه و طرح در بانک فیلمنامه حوزه هنری، آموزش سالانه بیش از 300هنرجوی علاقه‌مند به رشته فیلمنامه‌نویسی، تکثیر و توزیع بیش از 100اثر داخلی و خارجی در کانون رسانه خانگی کشور، راه‌اندازی بانک جامع اطلاعاتی سایت سینمایی سوره و ده‌ها فعالیت دیگر را می‌توان از نمونه‌های آن شمرد. اما گذشته از بررسی کمی و عددی تولیدات حوزه هنری، می‌شود به سطح کیفی کارها در این یک دهه هم توجه داشت.
عمده فعالیت‌های مفید حوزه‌هنری در زمینه ساخت آثار بلند سینمایی به جاهایی برمی‌گردد که توانسته است فیلمسازان نوپا، جدید و خلاق را به سینمای ایران معرفی کند. در دهه ۶۰ فیلم‌هایی از قبیل بلمی به‌سوی ساحل (ملاقلی‌پور ۱۳۶۴)، گذرگاه (بحرانی ۱۳۶۵)، هراس (بحرانی ۱۳۶۶)، رد پایی بر شن (هنرمند ۱۳۶۶)، مهاجر (حاتمی‌کیا ۱۳۶۸) و چشم شیشه‌ای (قاسمی جامی ۱۳۶۹) توسط حوزه هنری تولید شده بودند و این مجموعه در معماری نسل فیلمسازان پس از انقلاب نقش موثری داشت؛ اما تنها فیلمساز موفقی که توسط حوزه هنری در 10 سال اخیر معرفی شد، سیدمحمدرضا خردمندان بود که در سال ۱۳۹۵، «بیست‌ویک روز بعد» را ساخت و پس از او رضا زهتابچیان را می‌توان نام برد با «دیدن این فیلم جرم است!» حوزه هنری با توجه به اینکه بخش‌های آموزشی متعددی در مناطق مختلف کشور دارد و در زمینه تولید آثار مستند و کوتاه هم فعال است، می‌تواند به کشف استعدادهای جدید در سینمای ایران کمک فراوانی بکند که به‌رغم بعضی تلاش‌های صورت گرفته در این زمینه، طی 10 سال گذشته این انتظارات هنوز کاملا برآورده نشده‌اند. البته بخشی از کم‌کاری حوزه را می‌توان به سیاست‌های فرهنگی دولت‌هایی که در هر مقطع از زمان، مدیریت فرهنگی کشور را برعهده داشته‌اند ربط داد؛ چنانکه دیده می‌شود از سال ۹۲ به این سو فعالیت‌های تولیدی حوزه هنری کاهش محسوسی داشته‌اند. در این سال‌ها این موسسه فرهنگی، هنری اوج بود که بخشی از وظیفه پیشین حوزه هنری را برعهده گرفت. اما «اوج» از طرفی مثل حوزه‌هنری یک سیستم آموزشی گسترده نداشت و دست این مجموعه در کشف استعدادهای نو کمی بسته‌تر بود و از طرف دیگر، این حوزه هنری بود که به تمام ژانرها سرک می‌کشید و تولیداتی داشت که برای تامین سبد سرگرمی مردم ساخته می‌شدند، اما در آنها معیارهای اصولی مطابق با سینمای انقلاب رعایت می‌شد. در سال‌های اخیر، فعالیت‌های سازمان سینمایی اوج کمک خوبی برای سینمای ایران شده است، اما حوزه هنری هم باید باشد و دامنه فعالیت‌هایش را بیشتر کند تا چشم‌اندازهای فرهنگی انقلاب اسلامی امید بیشتری برای تحقق داشته باشند.
«فرهیختگان» در گزارشی ویژه به این موضوع پرداخته است:
* نگاهی به تاریخچه حوزه هنری/ چه کسی حوزه هنری را نفتی کرد؟
* سجاد سامانی، شاعر: مسئولیت سنگین پدر بودن
* نگاهی به فعالیت‌های انتشارات سوره مهر/خواندن از کدام سوره