به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، محمدامین ایمانجانی، مدیر مسئول نوشت: شاید تا زمانی که امثال حاج‌حمید نمازی‌ها زنده هستند، کمتر نامی از آنها بر سر زبان‌هاست و آنها را کمتر می‌شناسیم. آیا با خلق یک لقب ارزنده، بحق و بعضا زیبا می‌توان پرده از یک عمر مجاهدت خالصانه چنین افرادی برداشت که فکر مبارزه با دشمن یک روز در جبهه‌های جنگ و یک روز هم در جبهه‌های فرهنگی خواب از چشمان‌شان ربود و خم به ابرو نیاوردند.
یک علت این بی‌توجهی‌ها دست خودمان نیست، از بس غرق امنیت و آرامشی شده‌ایم که این مبارزان همیشه در سنگر برایمان به ارمغان آورده‌اند، حصاری از غفلت افکارمان را دربرگرفته است اما حاج‌حمید نمازی همواره می‌گفت: «لحظه‌ای غفلت شاید سال‌ها حسرت را به‌دنبال داشته باشد.»
هر روز رهنمودهای ارزشمند مقام‌معظم‌رهبری به گوش می‌رسد اما سربازان گمنام و محدودی مثل حاج‌حمید گوش‌به‌فرمان بودند و هستند و برای هر فرمان، استراتژی تعیین کرده و با هدف مشخص پیش رفته و می‌روند.
در این مسیر ضربه‌ای که فرقه‌های ضاله و عرفان‌های دروغین در زمان حیات این بزرگمرد خوردند، فراموش‌نشدنی است. فقر آگاهی و فعالیت مراکز فعال فرهنگی در حرکت خلاف این جریان همیشه شناور، قدرت جسارت هر منفعت‌طلبی را بیشتر کرده تا نفراتی را دوروبرشان جمع‌کرده و زیر چتر اشباع افکار افراد ازمجموع اعتقادات و خرافات و شبهات معجونی به خورد ناآگاهان داده و آنها را جذب کنند.
اما حاج‌حمید شبانه‌روز درحال مطالعه و بررسی این فضا بود و به موفقیت‌های چشمگیری دست یافت، چنانچه خاری در چشم این دشمنان بود.
اسم فرقه ضاله و عرفان دروغین که می‌آید، اکثریت تصور می‌کنند باید صحبت از گروهی باشد که مستقیما به خدا و اهل‌بیت علیهم‌السلام اهانت کنند، اما غافل از اینکه بسیاری از این گروه‌ها ابتدا هیچ مخالفتی با خدا نداشتند و به‌اصطلاح در مسیر حرکت می‌کردند اما خودمحوری آنها را به ورطه بت‌سازی و خودپرستی کشانده است.
همیشه امثال طاهری‌ها که به چنگ حاج‌حمید نمازی افتادند و دست‌شان رو شد، مقصود مبارزه با گروه‌های انحرافی نیستند؛ چه‌بسا بلندگوهایی که به‌ظاهر آهنگ اسلامی در گوش جماعت خاموش زمزمه می‌کنند، اما خود بت‌هایی درمقابل شعائر الهی هستند.
صدحیف که چندین سال است از وجود پربرکت حاج‌حمید نمازی بی‌بهره‌ایم و حیف‌تر آنکه وجود ارزشمندش کمتر برای مردم شناخته‌شده است.
حاج‌حمید یک لحظه از آنچه در صحنه و میدان فرهنگ و سیاست و اجتماع درباره انقلاب و نظام می‌گذشت غافل نبود. آنچه را می‌دید و می‌شنید با قلم یا با کلام خود در جبهه انقلاب اسلامی فریاد می‌کرد تا مبادا «یاران انقلاب» در پیچ‌وخم‌های «زندگی» از آنها «غفلت» کنند.
آنان که او را می‌شناختند، از او به‌عنوان مردی که با پشت‌پرده جریان‌های مبتذل فرهنگی به‌خوبی آشنا بود و نکته و نکات او مانع از «تحرک» بیشتر «نامحرمان انقلاب» می‌شد یاد می‌کردند.
روحش شاد، راه خطیرش ادامه‌دار و خدا حافظ ادامه‌دهندگان راه او باشد.