به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، انصراف برنی سندرز کاندیدای سوسیال دموکرات از ادامه رقابت برای کسب نامزدی حزب دموکرات در انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۰ آمریکا، موضوع غیرمنتظره ای نبود. او یک میهمان ناخوانده در حزب دموکرات بود و دیر یا زود از گردونه رقابت کنار گذاشته می شد.
سال 2016 این اتفاق با یک تقلب آشکار صورت گرفت ولی امسال ماجرا کمی متفاوت تر بود و حزب با یک طراحی از قبل و مهندسی هوشمندانه، به استقبال سندرز رفت.
برخلاف سال 2016، این بار سندرز زودتر از آنکه حزب دموکرات ناچار شود پرونده اش را برای همیشه به بایگانی بفرستند، از رقابت ها کنار رفت. یکی از دلایل خروج زودهنگام سندرز از رقابت انتخاباتی را می توان، اهمیت شکست دونالد ترامپ دانست.
سناتور ایالت ورمونت حتی در سخنرانی کناره گیری اش هم از تلاش برای شکست ترامپ سخن گفت. سندرز زودتر از عرصه رقابت ها کنار رفت تا بایدن بتواند به عنوان تنها کاندیدای حزب با هواداران او نیز تعامل برقرار کند و طرفدارانش در شوک انصراف قرار نگیرند و به کاندیدای رقیب رای ندهند.
سندرز در سخنرانی انصرافش، به هوادارانش گفت که واقعیت این است که پیروزی ناممکن شده بود. او علاوه بر اینکه برخلاف رقیبش جو بایدن فاقد پول؛ لابی و حزب یعنی 3 عامل اصلی برای پیروزی در رقابت های درون حزبی بود، 303 دلیگیت هم عقب افتاد. این فاصله معنادار حاصل رایزنی های پشت پرده حزب و احتمالا چهره های مخالف سندرز (اوباما، کلینتون و جان کری) با سایر کاندیداها برای انصراف از رقابت ها و حمایت آنها از بایدن بود.
سندرز این بار به خوبی درک کرد که انتخابات در آمریکا را نه مردم که احزاب و کارتل های اقتصادی مدیریت می کنند. سازو کاری که کوین فیلیپس، استراتژیست سیاسی دولت ریچارد نیکسون آن را یک پلوتوکراسی (حکومت کردن بر پایه داشتن ثروت) می داند که در آن پول و دولت به شدت با هم ممزوج شده اند. سندرز ۷۹ ساله حالا با پذیرش شکست می داند که دیگر برای همیشه باید ردای کاندیداتوری در انتخابات ریاست جمهوری را از تن به در کند. اما او که نمی خواهد انقلاب سوسیالیستی اش را متوقف کند از هوادارانش خواسته همچنان به او رای بدهند تا با کسب کمتر از ۳۰۰ دلیگیت دیگر، بتواند در کنوانسیون حزب بر روی پلتفرم حزب و سایر کارکردهایش اثر بگذارد و ایده های سوسیالیستی اش را عملیاتی کند.