به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، تیم امید کشورمان که در هفته اول بازیهای انتخابی المپیک موفق شده بود ازبکستان را که قهرمان دوره قبل بازیهاست، متوقف کند، در بازی دوم خود مقابل کرهجنوبی نتوانست از پس قدرت این تیم بربیاید و درنهایت بازی را به رقیب دیرینه آسیاییمان واگذار کرد. البته بهزعم کارشناسان فوتبال کشورمان، ما در این بازی مستحق شکست نبودیم و شاید اگر زودتر به خود میآمدیم، میتوانستیم بازنده این دیدار نباشیم. البته بیژن ذوالفقارنسب، کارشناس فوتبال کشورمان نظری غیر از این دارد. بعد از بازی با این کارشناس تماس گرفتیم تا نظراتش را درخصوص این بازی جویا شویم. ماحصل این گفتوگو را در زیر میخوانید.
در دیداری که ما بهشدت به امتیاز و برد احتیاج داشتیم، نتیجه را به کرهجنوبی واگذار کردیم تا باز هم حضورمان در جمع تیمهای نهایی با اما و اگر روبهرو شود. دیدگاه فنی شما درخصوص این بازی چیست؟
من فکر میکنم ما در این بازی نتوانستیم بازی قابلقبولی را از خود ارائه کنیم و به نسبت تیم آماده کرهجنوبی، شرایط خوبی نداشتیم. آنها در این بازی فوتبال بهتر و هدفمندتری را از خود ارائه کردند. این نمایش از سوی کره نشان داد که آنها از لحاظ ساختاری و فوتبال پایه بابرنامهتر و هدفمندتر از ما هستند. کرهجنوبی نشان داد بازیکنان خوب و سطح بالا زیاد دارد. کرهجنوبی در این بازی در ساختار دفاعی خوب و بدون نقص بازی کرد و در فاز تهاجمی هم بابرنامه بود. ضمن اینکه آنها در بحث مالکیت توپ هم آمار خوبی از خود به جای گذاشتند و واقعا بیانصافی است که بخواهیم بگوییم ما مستحق پیروزی در این بازی بودیم.
اما در نیمه دوم تیم امید کشورمان توانست حملات زیادی را روی دروازه حریف طرحریزی کند. هرچند نوعی بیبرنامگی در رسیدن به دروازه کره در بازی تیم امید دیده میشد.
این تیم در چند ماه اخیر 2، 3 مربی عوض کرده است و همچنین در بحث بازیکن هم تغییرات زیادی داشتیم. در گذشته ما به دلیل ممانعت باشگاهها از دادن بازیکن به تیم امید، نتوانستیم یک ترکیب کامل را در بازیها شاهد باشیم و تمام اینها میتواند دلیلی باشد برای عدم هماهنگی تیم. اما اگر بخواهیم بگوییم چون نیمه دوم فشار آوردیم، باید پیروز میشدیم، این به خاطر عرق ملی و احساسی برخورد کردن ما با تیمهای کشورمان است ولی اگر بخواهیم واقعگرا باشیم، حق ما از بازی برابر کره برد نبود و حتی اگر بازی را میبردیم، نتیجهاش واقعیت فوتبال نبود و براساس اتفاقات فوتبالی به دست آمده بود. تیمهایی مثل کرهجنوبی، ژاپن و حتی عربستان برنامههای جدی و ساختار درستتری نسبت به فوتبال ما دارند و به نظرم ما مستحق این باخت بودیم. البته با توجه به اینکه گروهها 4 تیمی هستند، اگر بازی آخر خود را برابر چین با پیروزی پشتسر بگذاریم که احتمالش هم زیاد است و کرهجنوبی، ازبکستان را با شکست بدرقه کند که آن هم قابل پیشبینی است، در این صورت ما میتوانیم از این مرحله بالا بیاییم، اما آیا در مرحله بالاتر هم میتوانیم روند موفقیت خود را ادامه دهیم؟
در بازی امروز بسیاری از بازیکنان را در پستهای غیرتخصصی دیدیم؛ مثل امید نورافکن که در دفاع آخر بازی میکرد. این جابهجاییها روی روند تیم تاثیر نگذاشت؟
من نمیتوانم این حرف را تایید کنم، چراکه مگر ما چند بازی از تیم امید دیدهایم تا بدانیم کدام بازیکن در کدام پست عملکرد مناسبتری دارد. این بازیکنان اکثرا در تیمهای باشگاهیشان هم بازیکن ثابت نیستند و نمیتوانیم در این خصوص نظر کارشناسانه بدهیم. درخصوص نورافکن هم باید بگویم، او چه در استقلال و چه حالا در سپاهان یک بازیکن چند پسته است و میتواند در جاهای مختلف زمین برای تیمش به میدان برود و دست مربی درخصوص استفاده از این بازیکن باز است.
پس شما با اشتباه کادرفنی و ضعف تاکتیکی مخالف هستید؟
ما تمرینات این تیم را ندیدهایم و کلا شاید 2، 3 بازی از آنها دیده باشیم، لذا نمیتوانیم قطعی در این مورد حرف بزنیم. مربیان امروز تیم امید هم جزء فوتبالیستهای خوب کشورمان بودهاند و به نظر میآید برای موفقیت تیم امید در این بازیها که میتواند در آینده این مربیان هم تاثیرگذار باشد، تمام توان خود را گذاشتهاند و تمام اطلاعات و دانشهای روز را به میان آوردهاند. باید بپذیریم که فاصله فوتبال کره با ما بسیار زیاد است و آنها سالهاست برای رسیدن به این جایگاه تلاش کردهاند.
با این تفاسیر چقدر امیدوارید که ما بتوانیم از گروهمان صعود کنیم و در مرحله بعدی هم موفق ظاهر شویم؟
ما اگر از این مرحله به سلامت عبور کنیم، یک سیلی خوب خوردهایم و به خود آمدهایم و قطعا کادرفنی با آمادگی بیشتر و تجربه بیشتری مقابل تیمهای قدرتمند تیم را روانه بازیها میکند. شما یادتان میآید که در مراحل قبل تیمها حتی حاضر نبودند به تیم امید بازیکن بدهند ولی با جدی شدن رقابتهای آنها همهجوره با این تیم همکاری کردهاند و حالا درصورت صعود قطعا یکپارچهتر میشویم و درصد موفقیتمان بالا میرود.
* نویسنده: آرش محمدی، روزنامهنگار