فرهیختگان:  رقیب محمدباقر قالیباف با 60 رای در جایگاه دوم قرار گرفت. این عدد در مقایسه با دیگر رقبای روسای ادوار مجلس نیز قابل‌توجه بود. در سال اول دوره نهم مجلس، غلامعلی حدادعادل رقیب علی لاریجانی با 89 رای در رتبه دوم بعد از لاریجانی قرار گرفت. همچنین در دوره دهم مجلس نیز، محمدرضا عارف در رقابت با علی لاریجانی نزدیک به 103 رای آورد و در جایگاه دوم بعد از لاریجانی قرار گرفت.

آرای رقبا علی‌رغم عدم پیروزی اما نشان می‌دهد رقابت برای ریاست مجلس میان آنها جدی بوده است. درحالی‌که درمورد آرای ذوالنور این میزان حتی به عدد 100 نزدیک هم نمی‌شود. علاوه‌براین اگر میزان رای ذوالنور را رای نمایندگانی بدانیم که تمام مخالفان ریاست قالیباف در مجلس را در میان «اصولگرایان» شامل می‌شود، می‌توان این برداشت را داشت که تعداد تمام اصولگرایان اعم از لیست‌های مثل امنا، صبح ایران، شریان و از جمله اصولگرایان مستقل که در هیچ یک از این طیف‌بندی‌ها قرار ندارند، هستند.

در این تقسیم‌بندی البته اصلاح‌طلبان و مستقلین منتقد قرار نمی‌گیرند. براین اساس تعداد کل مخالفان ریاست قالیباف و احتمالا اقدامات و فعالیت‌های رئیس مجلس را در مجلس دوازدهم می‌توان نزدیک به 60 نفر دانست. در واقع از میان 290 نفر نماینده مجلس نزدیک به 60 نماینده اصولگرا وجود دارد که مخالف و منتقد قالیباف هستند. از آنجا که این عدد حتی به 100 نزدیک هم نمی‌شود برخلاف آنچه که تصور می‌شود و هیاهویی که برخی نمایندگان به راه انداخته بودند که لیست‌بندی‌های جدای آنها در نفی ریاست مجلس یازدهم است اما اگر تمام آرای اصولگرایان مخالف ریاست مجلس قالیباف در سبد رای مجتبی ذوالنور ریخته شده باشد، اساسا چیزی تحت عنوان فراکسیون منتقدان قالیباف در بهارستان شکل نمی‌گیرد.

کاهش 32 رای قالیباف یک نکته مهم را نیز مورد توجه قرار می‌دهد. در ریزش رای رئیس مجلس در این دوره علاوه‌بر رقابت و روند طبیعی کاهش رای ناشی از افزایش نقد نسبت به رئیس مجلس نیز موثر بوده است. در واقع اگر در دوره قبل در مجلس منتقدانی به قالیباف وجود داشت در این دوره به تعداد منتقدان اضافه شده که علت آن را باید در ریاست چهارساله مجلس توسط قالیباف در مجلس یازدهم و نقد نمایندگان نسبت به روند چهارساله فعالیت وی جست‌وجو کرد.

متن کامل گزارش زهرا طیبی را در روزنامه فرهیختگان بخوانید.