تصمیم اصلاح‌طلبان برای عدم مشارکت در انتخابات مجلس با هدف آبروداری بوده

به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، محسن هاشمی، رئیس شورای مرکزی حزب کارگزاران طی یادداشتی در سالنامه روزنامه سازندگی در خصوص رفتارشناسی اصلاح طلبان در انتخابات اخیر (مجلس یازدهم) به دو رویکرد انفعالی و فعال اشاره کرده و در تحلیل خود افزوده: در رویکرد نخست فرض شده بود که اصلاح طلبان با علم به ریزش بدنه اجتماعی و پایگاه رای خود از شرکت فعال در انتخابات خودداری کردند که تا حدی حفظ آبروداری کنند.

هاشمی اشاره داشته که در رویکرد فعال «عدم حضور اصلاح طلبان در انتخابات، نوع دیگری از فعالیت سیاسی ارزیابی شده تا عدم حضورشان، موجب کاهش مشارکت در انتخابات شده و به نوعی به حاکمیت پیام خود را از صندوق های رای برسانند.»

رئیس شورای شهر تهران که با ارائه این دو رویکرد به عبارتی خرج حزب کارگزاران را از اصلاح طلبان جدا میکند، در ادامه یادداشت خود، از انتخابات دوم خرداد ۷۶ به عنوان بهترین پیروزی و انتخابات نهم اسفند ۸۱ به عنوان بدترین شکست انتخاباتی اصلاح طلبان طی دهه های گذشته نام برده است.

هاشمی تاکید دارد «اشکالات عملکرد اصلاح طلبان در قدرت موجب رویگردانی مردم از صندوق های رای میشود.»

وی در همین راستا انتخابات دوره دوم شوراها، را بارزترین و کم محدودیت ترین انتخابات ها خوانده و یادآور شده بدنه اجتماعی اصلاح طلبان یکسال بعد از زمانی که برای دومین بار به سیدمحمد خاتمی رای داده بود به صندوق های رای پشت کرد و مصطفی تاجزاده(سرلیست اصلاح طلبان) ۶۰ هزار رای یعنی مشابه رای سرلیست اصلاح طلبان در انتخابات اخیر آورد.

رییس شورای مرکزی کارگزاران از این رو تصریح کرده «مشارکت اجتماعی اصلاح طلبان، چندان هم تابع قطر قیف رد صلاحیت ها نیست.»

رئیس شورای شهر تهران همچنین تاکید کرده «تصمیم اصلاح طلبان برای عدم مشارکت در انتخابات، نوعی رفتار سیاسی با هدف آبروداری بوده است تا با عدم مشارکت، فقدان عملگرایی و نتیجه گیری را در دولت، مجلس و مدیریت شهری پوشش بدهند.»

محسن هاشمی در نهایت نیز به اصلاح طلبان توصیه کرده از تجربه پر هزینه ای که کسب کردند عبرت بگیرند و از این رو در آینده به جای تمرکز برای تغییر رفتار در حاکمیت به تغییر عملکرد خود بیاندیشند و عملگرایی و واقع گرایی را جایگزین ایده گرایی و شعارگرایی کنند.

هاشمی معتقد است که عدم حضور اصلاح طلبان در عرصه رسمی سیاست و رقابت های انتخاباتی، آنها را از متن سیاست ورزی به حاشیه می راند؛ از سوی دیگر «توهم قدرت، مهره چینی و فرافکنی» را سه آسیب جدی اصلاح طلبان در دوران قدرت می خواند.