یادی کنیم از هنرمند قدرشناس و متعهد از دیدگاه رهبری. گُل‌آقا، پایه‌گذار مؤسسه گل‌آقا، نویسنده، طنزنویس و معلم ایرانی.

حسین هاشمی نویسنده عرصه طنز در مطبوعات و رادیو امروز ۳۰ آبان ماه درگذشت. این نویسنده در مجله «گل آقا» و برنامه رادیویی «صبح جمعه با شما» همکاری داشته است.

اطرافیان محمد هاشمی بودند. جمعی از خانواده‌های شهدا یا از حوزه علمیه و برخی از آقایان گله کرده بودند. آقای خامنه‌ای به آقای صابری گفته بودند من در جواب اینها گفتم مگر آقای سعدی کراوات می‌زد؟ لباس در آن زمان همین بوده است. به‌عبارت دیگر جواب آنها را داده بود. مشخص بود رهبری از ابتدا تا انتهای مجله را می‌خواندند و کارها را دوست داشتند.

این روزها مستندی در جشنواره سینما حقیقت رونمایی شده است که در گفت‌وگو با دوستان سیاسی و هنری‌اش، منش حرفه‌ای و اخلاقی کیومرث صابری‌فومنی یا همان گل‌آقای ایران را بازخوانی می‌کند و عجب اسم خوبی روی این مستند گذاشته‌اند؛ «روزگار گل‌آقایی».

نکته مهمی که درباره آقای صابری می‌توانم بیان کنم این است که ایشان یک فرد استثنایی بودند به این‌صورت که هم با نظام رفیق بودند هم از آنها انتقاد می‌کردند.

صلاحی معتقد بود طنزپرداز باید درکنار جامعه باشد و صابری این ویژگی را داشت و در این‌باره گفته بود: خیلی باهوش بود، مدیر خوبی بود و هنوز برای من تعطیلی هفته‌نامه گل‌آقا رمز و رازی است، بارها از خودش آن را پرسیدم می‌گفت روزه سکوت گرفته‌ام و چیزی نمی‌گفت. چون نه مشکل مادی داشت نه کمبود مخاطب داشت، نه کمبود کادر داشت.

کیومرث صابری قبل از «گل‌آقا» در صفحه سوم روزنامه اطلاعات، ستونی داشت به‌نام «دوکلمه حرف حساب» که آوازه‌ای به وسعت ایران داشت و حتی مسئولان رده‌بالای نظام هم آن را می‌خواندند. تجربیات مرحوم صابری و همچنین گروهی که با وی همکاری می‌کردند دلیل شکل‌گیری مهم‌ترین نشریه طنز پس از انقلاب شد.

در هالیوود روی هیچ فیلمی غیر از استناد به واقعیت، سرمایه‌گذاری عظیم انجام نمی‌شود. این ساخته شدن براساس واقعیت می‌تواند ادبیات، پژوهش عمیق، کمیک بوک، رمان و... باشد. اقتباسی به معنای عام در هالیوود وجود دارد و در این سینما فیلم غیراقتباسی تقریبا نداریم.

گل‌آقا پرچمش را بر چکاد طنز ایران کوبید به‌خاطر چیزهایی که روزگار گل‌آقایی را می‌ساخت و در این روزگار و البته در دوران پیش از گل‌آقا هم یافت نمی‌شود. خیلی‌ها آن ایام را از نزدیک لمس نکرده‌اند و صرفا وصفش را شنیده‌اند اما خیلی‌های دیگر مزه شیرین آن دوران هنوز زیر زبان‌شان است.

آنچه ایراد دارد انتقادات ضعیف و کمرنگ است با این دیدگاه که متهم به بداخلاقی نشوند، آنچه بداخلاقی محسوب می‌شود، تهمت زدن است، اما نقد اساسی داشتن یک امری است که مردم آن را می‌پسندند و روز گذشته در بخش اول مناظره چنین چیزی را شاهد نبودیم و این کشش مناظره را کم می‌کند و شناخت را تنزل می‌دهد و کسی از مناظرات بهره جدی نمی‌برد.