کودک‌آزاری
دنیس آلی: «به الکل اعتیاد نداشتم، پسرم هرگز توسط کسی مورد تجاوز دوستان من قرار نگرفت، او را به بهترین مدرسه فرستادم.»
وقتی موارد کودک‌آزاری را به دادگستری ارجاع می‌دهم برخی از قضات انگار موضوع لوکس و لاکچری به آنها ارجاع شده و می‌گویند اتفاقی نیفتاده است. این برخورد را هم در برخی سطوح عالی دادگستری همانند دادگاه کیفری استان و هم دیوان عالی کشور می‌بینیم و همین را به کل شعب کیفری در شهرستان‌ها تسری دهید که به نظرم اوضاع بغرنج‌تر است.
این دو کودک‌آزاری در دو ژانر متفاوت در فاصله کوتاهی رسانه‌ای شدند و حداقل این را گوشزد کردند که کودک‌آزاری، امری شایع و در سطوح مختلف در کشور ما وجود دارد و حتما خیلی از این موارد هم شانس رسانه‌ای شدن و پیگیری شدن از سوی متولیان قضایی و انتظامی را ندارند.
در مناطق فقیرنشین در اغلب موارد به‌دلیل محرومیت خانواده‌ها از آگاهی راجع به حقوق اولیه خود ازجمله حق دادرسی یا به علت ترس از بی‌آبرویی یا هیمنه و اتوریته مجرم و... خانواده قربانی از طرح شکایت و تعقیب کیفری شخص کودک‌آزار امتناع می‌کند‌. درنتیجه این کودکان به‌عنوان قربانیان خاموش این جرم به‌عنوان زخمی از دوران کودکی که آنها را متحمل آثار و پیامدهای دهشت‌بار آن کرده است، مورد شناسایی قرار می‌گیرند.
اگر به‌عنوان یک صورت مساله علمی بگوییم که «کودک‌آزاری در ایران زیاد است» آن‌وقت به راه‌حل‌هایش فکر می‌کنیم، اما درحال‌حاضر آن را جدی نمی‌گیریم و بعضا انکارش می‌کنیم، درحالی‌که نباید انکار شود.
برای من سوژه مطالعاتی دیانی و مشتاقی حالا یک روی واضح‌تر دارد آیا بیجه از صداوسیما پخش می‌شود یا به‌مثابه نگاه ساده‌انگارانه گفته می‌شود بیجه که اعدام شد و تمام!
واکنش‌ها به فیلم «نانازها» درحدی گسترده و خشمگین بود که نتفلیکس ناچار شد نسبت به نوع انتشار تبلیغات فیلم عذرخواهی کند. آنها البته تقصیر را به گردن خودشان گرفتند تا خود فیلم تبرئه شود و در ضمن، به این اشاره‌ای نکردند که به هر حال این مواد تبلیغاتی از خود فیلم استخراج شده‌اند و در آنچه دیده می‌شود، عده‌ای دختربچه مجبور به انجام حرکات اغواگرانه جنسی برای تهیه فیلم شده‌اند.
یادداشت