دانشجوهای ترم یک و دو رشته‌حقوق و علوم‌سیاسی نمی‌توانند زیر یک میلیون تومان برای کتاب‌هایشان هزینه کنند.

بن‌های دانشجویی باید حداقل خرید کتاب‌های دانشگاهی را تسهیل کند، نه آنکه امکان خرید یک کتاب را هم غیرممکن کند. بن‌های دانشجویی شاید برای خرید کتاب‌های عمومی کارساز باشد که البته آن هم بعید است و متولیان نمایشگاه کتاب باید به حال افزایش بن‌های دانشجویی فکری کنند.

انتظار اهالی کتاب مخصوصا ما دانشجویان این است که در شرایطی که به‌واسطه دانشجو بودن امکان کار تمام‌وقت نداریم، بتوانیم با قیمت مناسب‌ منابع دانشگاهی موردنیاز خود را در رویدادی مثل نمایشگاه مجازی کتاب تهران تهیه کنیم.

با توجه به اینکه دانشجویان می‌خواهند کتاب‌های جامع و یک ترم خود را در برگزاری نمایشگاه مجازی کتاب تهیه کنند، بهتر است که متولیان نمایشگاه سیاستگذاری متفاوت‌تری را نسبت به ارسال کتاب‌های دانشگاهی درنظر بگیرند.

نمایشگاه مجازی کتاب برای ناشران هزینه‌ای از جهت جابه‌جایی غرفه، نیروی انسانی و... ندارد و از طرفی هم مخاطب برای دسترسی به کتاب‌ها راحت‌تر است، اینکه می‌تواند در هر ساعتی از نمایشگاه بازدید کند.

قطعا وضعیت وخیم ناشران بر هیچ‌کس پوشیده نیست، اما درباره ناشران دانشگاهی که رسالت اصلی‌شان تدوین منابع درسی به‌روز و همچنین انتقال دانش محققان ایرانی است، انتظارات متفاوتی می‌رود.