کتاب «زمینی که مرا بالا بُرد» که در انتشارات سوره مهر منتشر شده، خاطرات سیدرسول موسوی، یک عراقی است که تا ابتدای جوانی همراه خانواده در آنجا می‌زیسته است، اما با شروع جنگ صدام علیه ایران و محدودیت‌هایی که حزب بعث برای خانواده و به‌خصوص پدرش ایجاد کرده‌، مجبور به مهاجرت به ایران و خوزستان شده‌اند.

این مجموعه داستان یک‌جورهایی پا کند کردن است، مثل همان بو. گرمی و شیرینی بوی شکوفه‌های بادام سنگین می‌نشیند به ریه‌های آدم و برای یک آنی هم که شده راه رفتن آدم را کند می‌کند. اصلا لختی آدم را نگه می‌دارد تا درست‌تر بو بکشد. درست‌تر بو بکشد و جهان را از زاویه‌ محمد(ص) ببیند.

بحث این است که امروز از هرکسی درباره پیامبر بپرسید، اغلب دوران 63سال زندگی نبی اکرم(ص) در جزیره‌العرب را به‌خاطر می‌آورد. از همین‌رو اینکه من داستانی بخوانم که در بوسنی اتفاق می‌افتد اما عطر و بوی پیامبر(ص) را دارد یا قصه‌ای که در تهران روایت می‌شود ولی حال‌و‌هوای آن ما را یاد حضرت رسول(ص) بیندازد، نگاهی بود که باعث شکل‌گیری بوی گرم شکوفه‌های بادام شد.

در این سال‌ها دیده‌ایم که در نشریات فرانسوی توهین‌هایی به پیامبر اسلام شده است و البته در مقابل این توهین‌ها جواب‌هایی هم داده شده تا غربی‌ها بتوانند پیامبر را بشناسند. از انتشار کتاب تا ساخت فیلم و سریال و حتی دادن شاخه‌های گل به کسانی که اسلام را نمی‌شناسند تا بتوانند این موضوع را جا بیندازند که اسلام دین مهربانی و عطوفت است و پیامبرش هم نمونه بارز همین تعریف است.

روزهای مهم، کتابهای مهم می‌خواهند. یکی از این روزهای مهم، ولادت پیامبر مهربانی، حضرت محمد (ص) است. اتفاقات سالها و روزهای گذشته نیز باعث می‌شود اهمیت این روز بیشتر و بیشتر شود.

هزار استاد دانشگاه‌های‌ ایران به همتایان فرانسوی خود نامه‌‌ای نوشته و متذکر شدند که نظاره‌گر عقبۀ منفعلِ سیاست‌مدارانِ بی‌اخلاق و منفعت‌جو نباشید و نباید بازیچه دستان کارگزاران خام‌تان شوید.

در این گزارش به‌سراغ این موضوع رفتیم که غربی‌ها از چه کانال‌هایی پیغمبر را می‌شناسند و چه تصویری از ایشان دارند. در این گزارش علاوه‌بر بررسی ظرفیت‌های هنری برای معرفی پیامبر(ص) با سه نفر از دانشجویان ایرانی ساکن آمریکا، فرانسه و دانمارک هم‌صحبت شدیم تا روایتی اجتماعی از کانال‌های معرفی خاتم‌الانبیا(ص) در بین ساکنان غرب ارائه دهند.