شاید بتوان میان دو نوع ناسیونالیسم و ملی‌گرایی تمایز قائل شد؛ ناسیونالیسم تاریخی- احساسی و ناسیونالیسم کارکردی- منافع‌محور.

در تعریف ساده پوپولیسم را عوام‌گرایی، به معنای ترجیح خواست عام مردم در برابر نخبگان سیاسی و خواص تعریف کرده‌اند. مفهوم مردم در این تعریف نه یک مفهوم واقعی بلکه برساخته‌‌ سیاستمداران برای دوگانه‌سازی و کسب حمایت‌های جناحی است.

همیشه بحث درباره گفت‌وگو در جامعه جذاب بوده است و همیشه چهره‌هایی از نخبگان در باب گفت‌وگو صحبت کرده‌اند اما درحقیقت هیچ‌کس به این نکته فکر نکرده است که آیا گفت‌وگو نیازمند شرایطی هست یا خیر؟

یکی از نقص‌هایی که در صحبت‌های محسن رضایی وجود دارد کلی‌گویی و ارائه هدف و متغیر به‌جای برنامه است که اجرایی‌شدن اغلب آنها می‌تواند پیامدهای نامطلوبی برای اقتصاد ایران داشته باشد. وعده‌های وی درمورد تورم و مالیات از این جنس است.

براساس نظرسنجی‌ای که موسسه افکار عمومی فرانسه در آخرین روزهای ماه دسامبر سال گذشته (دی‌ماه 99) انجام داد، محبوبیت امانوئل مکرون در فرانسه درحال کاهش است.

«فرهیختگان» در گزارشی به بررسی تحولات پساانتخاباتی آمریکا و هدف رئیس‌جمهور این کشور از تغییرات اخیر در نهادهای نظامی-اطلاعاتی آمریکا می‌پردازد.

در روند رقابت‌های انتخابات ریاست‌جهموری 2020 کاندیداها از ادبیاتی صحبت به‌عمل می‌آورند که بیانگر نشانه‌هایی از «دوگانگی ساختاری» است. جنبش‌های ناسیونالیستی با رویکرد پوپولیستی به گونه مشهودی در برابر ساخت قدرت قرار گرفته است.

گروه‌های سیاسی در ایران به یک خودشیفتگی در عرصه سیاست –به‌معنای عام- دچارند یعنی تصور آنها این است که خوب می‌فهمند، خوب می‌بینند و توانایی مدیریت و سازماندهی حیات اجتماعی را دارند. این خودشیفتگی از آنجا ناشی شده است که جامعه نگاه مثبتی به سیاست داشته تا اینکه سیاست درک روشنی از عرصه اجتماع داشته باشد.

مجید تفرشی، کارشناس مسائل بریتانیا می‌گوید هرچند بوریس جانسون یک پوپولیست و عوام‌فریب است، اما با این تعبیر که جهان در حال حرکت به سمت رهبران پوپولیست است، زیاد موافق نیست.