در جریان اداره جلسات مجلس خبرگان قانون اساسی نیز توانایی بالای شهید بهشتی در سخنوری و مدیریت تشکیلاتی باعث شد با وجود تضارب آرای بالای نمایندگان در رابطه با بخش‌های مختلف قانون، اصول حیات‌بخشی چون ولایت‌فقیه به تصویب خبرگان منتخب ملت برسد. در تصویب این اصول حیات‌بخش علاوه‌بر توان بالای مدیریتی شهید بهشتی، استدلال‌های فقهی ایشان نیز موثر بود، به نحوی که در مواردی چون بررسی اصل 2 و اصل 5 قانون اساسی در میان تمامی فقهای حاضر در مجلس، این استدلال‌های فقهی شهید بهشتی بود که باعث می‌شد مخالفان اندیشه اسلام اجتماعی اقناع شوند.

اگر کسی از هر یک از ما بپرسد که حکومت‌ها در وضعیت ایده‌آل خودشان چه خاصیتی برای شهروندان و انسان‌ها دارند؟ بدون‌تردید پاسخ می‌دهیم که قرار است حکومت‌ها با برقراری امنیت در محدوده اقتدارشان، از ما در برابر حمله به جان و مال‌مان حراست کنند و نیز با شیوه‌های متعددی، تدارکاتی فراهم کنند تا بتوانیم درکنار یکدیگر مسالمت‌آمیز زندگی کنیم.

ولایت فقیه اصل نظام است و مخالفت با آن مخالفت با یک نظریه فقهی محسوب نمی‌شود، بلکه مخالفت با اساس جمهوری اسلامی است و هیچ نظامی اجازه نمی‌دهد که به اصول و مبانی آن حمله شود.

شروع درس فقه با منبری در تذکار به مسئولیت و با دعوت به «قیام به مسئولیت» اقدامی بود در جهت بازخوانی و بازیابی طرح اساسی فقه. با چنین شروعی است که فقه می‌تواند گفتاری عمومی پیدا کند، می‌تواند به نفع عوام‌الناس – که حق در طرف ایشان است – به دهان این و آن بزند، کس یا کسانی را سرجای خود- یعنی جایی که حق‌شان است- بنشاند، می‌تواند بر سر منافع واقعی مردم وارد نبرد با دشمنان مردم شود.

فقاهت موجود در شروط ولی که مدنظر امام‌خمینی(ره) بود، نه‌تنها به معنای انسداد و ناکارآمدی نمی‌‌شود بلکه راه را برای هرگونه اقدام کارشناسی در چارچوب عقلانیت باز می‌گذارد. ‌‌

عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی گفت: برخی حرف‌هایی می‌زدند مانند اینکه آیت‌الله خوئی ضد انقلاب است، اما این گونه نسبت‌ها به ایشان اشتباه است، اگر ولایت فقیه یعنی دخالت در مدیریت اجرایی اینگونه نیست، ولایت فقیه یعنی نظارت استصوابی نه نظارت تشریفاتی.