در جلسه ای به ریاست معاون اول رییس جمهور نسبت به تعیین تکلیف شرکت کشت و صنعت هفت تپه اقدام شد و مدیریت این مجموعه عظیم به شرکت توسعه نیشکر و صنایع جانبی واگذار شد.

ماجرای مطالبه‌گری دانشجویان به واگذاری هفت‌تپه ختم نشد و آنها دیروز ۲۴ اردیبهشت‌ماه با برگزاری تجمع‌ مقابل شرکت هفت‌تپه به مناسبت آزادسازی شرکت هفت‌تپه و خلع‌ید کارفرماى این مجموعه استراتژیک، خواهان مجازات اسدبیگی شدند.

براساس قانون و بعد از اعتراض هیات‌عامل سازمان خصوصی‌سازی به رای هیات داوری، قوه قضائیه می‌تواند رای هیات داوری را ابطال و مانع از ماندگاری اسدبیگی در راس مدیریت شرکت هفت‌تپه شود. اتفاقی که بعد از سال‌ها خون دل خوردن کارگران هفت‌تپه و مشکلات متعددی که برای آنها ایجاد شد روز گذشته رخ داد.

اکنون و بعد از شکست خصوصی‌سازی در هپکو، هفت‌تپه، رشت‌الکتریک، کشت‌وصنعت مغان، گوشت اردبیل، آلومینیوم المهدی، ماشین‌سازی تبریز و... یک سوال بسیار مهم مطرح می‌شود، اینکه آیا اصل ایده خصوصی‌سازی درست بوده است یا خیر؟

نکته قابل تامل‌تر از این اعتراض اما افتادن توپ تصمیم‌گیری نسبت به رای هیات داوری در زمین قوه قضائیه است برای اینکه یکی از اصلی‌ترین مطالبات کارگران و فعالان کارگری هفت‌تپه و حتی رسانه‌ها، ورود جدی قوه قضائیه به این پرونده بوده است.

همه چشم‌انتظار هستند تا ببینند که بالاخره کلاف سردرگم واگذاری پالایشگاه نفت کرمانشاه هم باز خواهد شد یا عاقبتی شبیه به هفت‌تپه در انتظار آن خواهد بود.

همین دو پرونده هفت‌تپه و پالایشگاه کرمانشاه، منهای تمام آنچه در کشت‌وصنعت مغان گذشت، منهای هپکو و آذراب، منهای کنتورسازی قزوین و خیلی دیگر از پرونده‌های این‌چنینی، کافی است برای اینکه فاتحه این مدل از خصوصی را در کشور بخوانیم و برای ایجاد تغییرات اساسی در این رویه اصرار کنیم.

در دهه 80 و در جریان خصوصی‌سازی شرکت‌های بزرگ ذیل اصل 44 قانون اساسی، بخش خصوصی به‌عنوان سکاندار جدید کارخانه پلی‌اکریل اصفهان معرفی شد. اتفاقی که می‌توان آن را آغاز مسیر نزول فعالیت‌های شرکت قلمداد کرد، مسیری تکراری که اکثر قریب‌به‌اتفاق شرکت‌های بزرگ و صاحب‌نام از آن متضرر شدند.

در تحقیق و تفحصی که از سوی تیمی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی پیرامون واگذاری هفت‌تپه و تخلفاتی که در آن رخ داده، صورت گرفته، متوجه شدیم که برخی الزامات در این روند رعایت نشده‌اند و یکی از آنها، نحوه واگذاری اشتباه بوده و در این جریان به اهلیت خریدار شرکت توجهی نشده و شفاف‌سازی هم در روند واگذاری صورت نگرفته است.

هپکو و آذرآب اراک، کنتورسازی قزوین و چندین و چند شرکت قدیمی و باسابقه دیگر را هم می‌توان به صف قربانیان خصوصی‌سازی اضافه کرد؛ قربانیانی که هرکدام قبل از آن که سایه شوم سازمان خصوصی‌سازی برسرشان بیفتد، چرخ تولید را باسرعت و قدرت می‌چرخاندند و نان خیلی از کارگران و خانواده‌هایشان را تامین می‌کردند.

پیگیری‌های تشکل‌های دانشجویی برای رفع مشکلات موجود در شرکت کشت‌وصنعت نیشکر هفت‌تپه و درمقابل برداشتن گام‌های لاک‌پشتی و وقت‌کشی مسئولان مربوطه برای رفع این مشکلات بهانه‌ای شد تا درنهایت روز گذشته تعدادی از دانشجویان دانشگاه‌های پایتخت با حضور درمقابل سازمان خصوصی‌سازی، عملا اعتراض خود را به این نهاد، نشان دهند.

خوزستانی که علاوه‌بر ظرفیت نفت‌وگاز، می‌تواند با امکاناتی چون بنادر متعدد و گسترده و همچنین گذرگاه‌های مرزی با کشور عراق، قطب اقتصادی غرب و جنوب‌غرب کشور باشد، امروز با چالش‌های بسیار دست‌وپنجه نرم می‌کند و تقریبا در طول سال متناوبا مشکلاتی از گوشه و کنار این استان به تیتر اول رسانه‌های کشور تبدیل می‌شود.

طی یکی، دو روز اخیر ادعاهایی مبنی‌بر اتمام تجمعات ۷۰ روزه کارگران هفت‌تپه منتشر شده است منتها به اذعان کارگران این ادعاها واقعیت ندارد و روز گذشته هفتادویکمین روز تجمعات هم برگزار شد و کارگران همچنان بر همان مطالبات سابق پافشاری می‌کنند.

حضور در میان کارگران معترض هفت تپه، هپکو اراک و ماشین سازی تبریز و حتی دادن تریبون به کارگران در برنامه‌های دانشجویی بخشی از تلاش‌های تشکل‌های دانشجویی در جهت تحقق مطالبات کارگران بوده است.

دانشجویان و طلاب بسیجی اهواز به همراه جمعی از دانشجویان فعال بسیج دانشجویی دانشگاه‌های تهران، ۱۸ مهرماه با موسوی‌فرد، امام‌جمعه اهواز دیدار کرده و مشکلات کارخانه نیشکر هفت‌تپه و کارگران را بررسی کردند.