دولت‌های رفاه، متأثر از دگرگونی‌هایی که در رأس آنها فرآیند جهانی‌سازی قرار دارد، تسلط خود را بر اداره کشورها از دست داده‌اند، و هر وعده‌ای به رأی‌دهندگان بدهند، در قیاس با اراده شرکت‌ها و قدرت‌های جهانی به سرعت تغییر شکل می‌دهد یا حتی محو می‌شود. از همین رو است که از همان دهه ۱۹۷۰ تاکنون، اغلب کابینه‌های جهان با نفرت رأی‌دهندگان به‌کار خود پایان می‌دهند.

قشر ژله‌ای چون اصول مشترکی ندارند هر چیزی را می‌توانند بیان کنند، درنتیجه حفظ این گروه مهم است. وضعیت موجود مسیر آمریکایی شدن است. در آمریکا هم سیستم اینچنین است، در هند هم سیستم از آنها حمایت می‌کند. این امر عجیبی نیست. این در ماهیت سلبریتی‌سازی و گروه مرجع‌سازی است.

«آزادی»، «بازار آزاد» و «دولت حداقلی» در اثر این بحران، محکوم و نخواستنی شدند و راه‌حل بحران کرونا و پس از آن، شمرده نمی‌شوند اما فقط در اذهان عموم و لااقل هنوز، نه در عمل.