سرویس‌های وی‌اودی کشورمان هنوز شفافیت پایینی دارند و بعضی حقوق کاربران را برای دانستن اطلاعات مرتبط با این کسب‌وکارها به رسمیت نمی‌شناسند.

از چند روز پیش که محسن شانه‌ساززاده، یکی از مدیرعاملان نماوا گفت‌وگوی رسانه‌ای کوتاهی درباره هنرمندان همکار با این پلتفرم تولید محتوای اینترنتی داشت، غوغای بزرگی به راه افتاده است.

امیر قادری، منتقد سینما در برنامه هفت به صحبت‌های جنجالی محمدحسین شانه‌ساززاده و نگاه مردم در فضای مجازی به این اتفاق واکنش نشان داد و گفت:«اگر پنج‌سال پیش کسی اینچنین صحبت می‌کرد همه سرش می‌ریختند، اما دهه پر از فرصت‌طلبی نَوَد سینمای ایران را بی‌حیثیت کرد. اغلب مخاطبان در فضای مجازی سمت مدیر نماوا را گرفتند»

صحبت‌های اخیرمحمدحسن شانه‌ساز، نایب رئیس هیات مدیره نماوا و وارد کردن اتهاماتی به برخی سینما گران، موجی از اعتراض را در میان اهل هنر برانگیخت.

آیا قرارگرفتن نمایش خانگی تحت نظر صداوسیما آنطور که بهادری جهرمی گفته،برای کشور فرصت آفرین است؟

داستان زالاوا در اواخر دههٔ ۱۳۵۰ خورشیدی اتفاق میوفتد و راوی اتفاقی است که باعث ترس مردم شده و رئیس پاسگاه تلاش می‌کند تا امنیت را به روستا بازگرداند.

اگر مخاطب ثابت شبکه نمایش خانگی باشید می‌دانید که چه سریال‌هایی در حال پخش است و پخش کدام سریال‌ها به‌اتمام رسیده. براساس آمار منتشرشده اکثرا یکی از ژانرهای پرطرفدار تلویزیون و سینما و شبکه نمایش خانگی، کمدی و طنز است که معنی این دو با هم تفاوت دارد و البته در این گزارش قرار نیست به تفاوت این دو کلمه بپردازیم.

گام اول برای طراحی و راه‌اندازی یک پلتفرم، قبل از بالا آمدنش، داشتن یک برنامه دقیق است.

سازمان سینمایی به‌دلیل آنچه عدم رعایت نکات اخلاقی عنوان شده بود خواستار توقف پخش سریال «زخم کاری» شده بود و جالب اینکه مسئولان وزارت فرهنگ و ارشاد ابتدا همه‌چیز را تکذیب می‌کردند اما با پیگیری‌های رسانه‌‌ها مشخص شد سازمان سینمایی به دادسرای فرهنگ و رسانه شکایت کرده است ولی مدیران آن مجموعه سعی در پنهان کردن آن داشته‌اند.

«فیلیمو این حق را دارد که درصورت نیاز تغییراتی در قوانین ایجاد کرده یا مانع دسترسی به بعضی از قسمت‌های سرویس یا همه سرویس به‌طور موقت یا دائمی‌شود.»

نتفلیکس می‌گوید هم‌اکنون در ۲۴۶ کشور به آن دسترسی وجود دارد؛ البته احتمالا با احتساب دولت‌های محلی به این عدد می‌رسد و تنها چهار کشور، یعنی چین، کره‌شمالی، سوریه و کریمه به نتفلیکس اجازه تجارت نمی‌دهند.

این روزها که همه‌چیز در سیطره تکنولوژی است و هر روز برنامه و پلتفرم جدیدی می‌آید. باید برای حضور در این بازار پر از رقیب برنامه جدی و ویژه داشت.

شاید اگر نسبت تعداد سریال‌های ناموفق به موفق نصف به نصف هم بودند، باز می‌شد از عملکرد پلتفرم‌ها دفاع کرد اما این خروجی تا اینجای سال یک شکست مطلق برای آنهاست.

پاسخ به این پرسش که میزان حق پخش تلویزیونی برای فیلم‌ها و سریال‌ها در اقصی‌نقاط دنیا چقدر است، پیچیدگی‌های خاصی دارد که آن را از سرراستی در می‌آورد. در موارد عمومی و غیردولتی، فیلم‌ها و سریال‌ها پس از ۷۰ سال از ذیل قانون کپی‌رایت خارج می‌شوند و پخش آنها برای تمام کانال‌ها مجانی است.

اگر کرونا روی مشاغل دیگر تاثیر منفی گذاشت، اینجا و روی پلتفرم‌های داخلی و تولیدکنندگان بازی‌ها اثر مثبت گذاشت و کسب‌وکار آنها را رونق بخشید. ضرورت ماندن مردم در خانه‌هایشان نیاز به ابزاری برای پرکردن اوقات خالی‌شان داشت و چه چیزی بهتر از فیلم دیدن و موسیقی شنیدن. کرونا هم بازار این پلتفرم‌ها را در دو سال اخیر گرم‌تر کرد و البته که این پلتفرم‌ها هم در بزنگاه‌ها بیشتر حواس‌شان به افزایش هزینه اشتراکات بود تا شرایط خاص مردم و جامعه.