نماهنگ «کیمیا»
چندسالی است سالروز ولادت حضرت معصومه(س)، بهانه‌ای است برای احترام به دختران ایران زمین. درمورد سهم دختران ایرانی از روایت‌ها و تولیدات فرهنگی حرف زیاد است...
می‌دانیم ساختن چنین کلیپی به همین راحتی‌ها نیست و سختی‌های خود را در پیش‌تولید و زمان تولید دارد و با علم به این نکته باید از فضای پساتولیدش محافظت کرد. انتظار می‌رود مدیریت تازه تلویزیون از پخش این نماهنگ نه‌تنها در شبکه‌های پویا و امید یا حتی نسیم، بلکه در شبکه‌های سراسری هم استقبال و حمایت کند.
حتما ملاحظاتی داشتیم، علتش هم این است که حرف‌هایی داشتیم که در جمهوری اسلامی همه آن را قبول داشتند اما برای گفتنش رودربایستی دارند. انگار که جسارت لازم برای بیان صریح این موضوع ندارند. چه اشکالی دارد یک دخترخانمی تلاش کند و فوتبالیست شود و برای ایران گل بزند و افتخارآفرینی کند.
گاهی اوقات به دلایل فرهنگ‌های قومیتی و قوانینی که برای کشور ما تعیین‌شده بانوان شرایط حضور در برخی مکان‌ها، شغل‌ها و فعالیت در برخی عرصه‌ها را ندارند. برای مثال بانوان در ایران اجازه ندارند در استادیوم برای تماشای فوتبال شرکت کنند یا تا چندسال پیش نمی‌توانستند بعضی از شغل‌ها مثل خلبانی یا قضاوت را تجربه کنند.
کلیپ جدیدی به نام کیمیا در فضای مجازی منتشر شده است که مخاطبش دختران نوجوانی هستند که در ابتدای مسیر دنبال‌کردن هدف‌شان قرار دارند. در این کلیپ می‌بینیم که دختران نوجوان دیگر قرار نیست با دانشگاه‌رفتن موفق بشوند، بلکه دقیقا وقتی موفق می‌شوند که به‌دنبال رویاها و اهداف‌شان می‌روند؛ چیزی که در نظام آموزشی ما خلافش گفته می‌شود.
امروز که بچه‌های سرزمین‌مان راه‌های کسب اطلاعات مختلف در زمینه‌های گوناگون را دارند، طبیعتا راه ‌های متفاوت‌تری از نسل ما را برای آینده‌شان تعریف می‌کنند اما اینکه خانواده و در مرحله بعد جامعه و مسئولان چقدر پشت این تصمیم‌ها می‌ایستد، نقطه طلایی ماجراست.
«کیمیا» یک تیر و چند نشان است، چند هدف‌گیری دارد که تلاش کرده درست نشانه‌گیری کند، اما این هم‌صدا با هم خواندن و بیان نیازهای روز جامعه و نسل‌های جوان‌تر آنقدر اتفاق خوبی است که باید آن را ستایش کرد، بسیار ستایش کرد و درکنارش نکات لازم و انتقادها را هم بیان کرد.
سازندگان کیمیا سعی کردند دنیای دختران نوجوان امروز را واقعی ببینند. فارغ از اینکه کیفیت فنی و هنری این نماهنگ چیست، ساخت چنین آثاری از این جهت اهمیت دارد که بار دیگر بپرسیم چرا در دستگاه‌های عریض و طویل رسانه‌ای ایران، اثری درخور آرزوهای نسل فراموش شده نوجوان تولید نمی‌شود؟
یادداشت