نظام آموزشی
وزارت آموزش حکومت جدید سوریه در حال بررسی حذف شخصیتی تاریخی به نام « زنوبیا» از برنامه درسی است. این تصمیم با استدلال اینکه او یک شخصیت خیالی است، همراه است، با این حال بسیاری از مردم این تصمیم را انکار تاریخ و تحریف واقعیت می‌دانند.
هر ساله با شروع فصل زمستان و افزایش آلودگی هوا، تعطیلی ناگهانی مدارس نظام آموزشی کشور را با چالش جدی مواجه می‌کند؛ این مسئله، میلیون‌ها دانش‌آموز و خانواده‌های آنان را در سردرگمی قرار داده و نیازمند مدیریت علمی و برنامه‌ریزی بلندمدت است.
کم پیش آمده که چند قدم به عقب برگردیم و نگاه کنیم کدام تصمیمات و چه نگاه‌هایی، نظام آموزشی را امروز به چنان ورطه‌ای انداخته که معلمی را در جامه سکون و انفعال می‌بینیم؟
«وزارت آموزش‌و‌پرورش مکلف است به درخواست اشخاص حقیقی و حقوقی که متقاضی ایجاد مدرسه یا مرکز آموزشی و پرورشی غیردولتی به‌عنوان بخشی از یک مسجد هستند، مشروط به موافقت هیات‌امنای مسجد، رسیدگی کرده و ضمن رعایت ضوابط فنی برای ساختمان مسجد یا ساختمان منظور شده از سوی متقاضی، مجوز ایجاد مدرسه مسجد‌محور یا مرکز آموزش‌ و‌ پرورشی مسجد‌محور را به متقاضی مربوطه بدهد.» این مصوبه مجلس شورای اسلامی درخصوص فعالیت مدارس مسجد‌محور است که دو روز گذشته به تصویب رسید.
برنامه هفتم توسعه را که این روزها در راهروهای بهارستان در حال بررسی است باید نقشه راه پنج سال آینده کشور در حوزه‌های مختلف دانست.
مدارس غیردولتی با این استدلال که دولت پول کافی ندارد و افراد متمول خودشان پول تحصیل فرزندشان را بدهند در کشور ایجاد شد.
رساندن تراکم کلاس‌ها به صفر اگر‌چه یکی از اهداف قابل تحسین در لایحه هفتم توسعه است اما پیش از اینکه هدف باشد، به نظر می‌رسد آرزو و رویای مسئولان آموزش عمومی کشور است.
جنبش دانشجویی به‌عنوان یک پارامتر تاثیرگذار بر روند تحولات اجتماعی و سیاسی از زمان بسط مقوله نظام آموزش عالی مدرن، در جامعه عرضه‌اندام می‌کند.
اگر پیگیر ماجراهای کنکور باشید یا بین نزدیکان و آشناها کسی در پیچ‌وخم به‌اصطلاح ماراتن کنکور باشد و کمی پای درددل‌هایش بنشینید می‌بینید تقریبا همه آنها سردرگم از تصمیمات گرفته‌شده و در شرف گرفته شدن هستند.
هر سال در یکی دو مقطع از ۳۶۵ روز کلافگی و درگیری‌های روزمره، بعضی‌ها که در هوس حضور در دانشگاه‌های خوب کشور هستند، تماس می‌گیرند که فلانی، اگر بخواهیم فلان رشته انسانی را در بهمان دانشگاه کشور بخوانیم، چه کار کنیم. آنهایی که عزم جزم‌تری دارند چند ماهی زودتر و آنهایی که تازه سرشان به سنگ خورده کمی دیرتر تماس می‌گیرند.
جمعیت قابل توجه بیکاران فارغ‌التحصیل دانشگاه‌ها، عدم به‌روزرسانی مناسب برخی سرفصل‌های دانشگاهی، چالش‌های صنعت کشور و نقش کمرنگ دانشگاه‌ها در رفع آنها، موانع موجود در فعالیت پژوهشی اساتید، خالی ماندن صندلی دانشگاه‌ها و… را باید معضلات اصلی این روزهای نظام آموزش عالی برشمرد.
با فروکش کردن همه‌گیری کرونا این امید در کشور به‌وجود آمد که دیگر سایه تعطیلی و افت تحصیلی از سر نظام آموزشی کشور برداشته شده است. اما به نظر می‌رسد کرونا تنها تهدید نظام آموزشی نبوده است. بعد از شکست تلاش اپوزیسیون برای به تعطیلی کشاندن کشور از جمله در حوزه آموزش اکنون مدتی است که مسمومیت‌های سریالی دامن دانش‌آموزان را گرفته است. سریال مسمومیت‌ها ابتدا از دانشگاه‌ها آغاز شد.
 قسمت عمده‌ای از کارشناسان و فعالان حوزه تعلیم‌وتربیت یکی از حلقه‌های مفقوده نظام آموزشی کشور را فقدان بستر توسعه مشارکت‌های لایه عام بدنه جامعه می‌پندارند.
شیوه‌نامه «نظام استادشاگردی در آموزش هنر» دانشگاه استاد فرشچیان دانشگاه آزاد اسلامی بعد از چند سال معطلی روی میز وزارت علوم بالاخره در هفتادوششمین جلسه شورای هنر کشور به تصویب رسید.
از زمان آغاز التهابات اجتماعی در کشور این گزاره را بارها از زبان مسئولان مختلف شنیده‌ایم که قرار است اصلاحات ساختاری در دستورکار قرار گیرد. این گزاره را تاکنون بیش از همه محمدباقر قالیباف مورد استفاده قرار داده است.
1 2 3
یادداشت