«درحلقه رندان» میراث جاودان ابوالفضل زرویی برای ما بود؛ میراث بزرگی که پس از او باید قدرش را بدانیم و به آن ارج دهیم.

سیدمهدی شجاعی هرچند در محافل و دورهمی‌های طنزنویسان شرکت نمی‌کند اما خالق ماندگارترین داستان‌های طنزآمیز فارسی است. طنز در آثار او را می‌توان به دو بخش تقسیم کرد؛ نخست طنزی که در تاروپود کلامش تنیده شده و در لابه‌لای داستان‌هایش به‌وفور دیده می‌شود

این‌بار در ادامه پرونده «نویسندگان امروز ایران» سراغ سیدمهدی شجاعی رفتیم. بهانه ما برای رفتن سراغ شیوه نگارش و فعالیت‌های فرهنگی شجاعی هم چاپ کتاب جدیدش به‌نام «زنی، مردی و دنیایی نامردی» است؛ کتابی ویژه مخاطبان کودک که داستان سفر اسرای خاندان پیامبر و امام‌حسین(ع) پس از واقعه عاشورا را روایت می‌کند.

استاد زرویی هرگز قلمش را در مسیری جز حق و راستی حرکت نداد و رسالت طنز را در همین می‌دانست. همین دیدگاه استاد زرویی به طنز بود که باعث شد طنز فارسی آبرویی کسب کند و نگاه به طنزپردازان تغییر کند.

میان مَکرون و پوتین و مِرکل/ شده دعوا برای الکل و ژل/ به کلّی حرمت دین را شکسته/ طبیبان وطن را کرده خسته/ ندارد هیچ درمانی تو گویی/ فقط باید که دستت را بشویی!

نسیم عرب‌امیری، طنزپرداز و فیلمنامه نویس در این روزهای قرنطینه شعری را برایمان از کتاب خودش با عنوان «کجایی که یادت بخیر» را خوانده است.‌