رئیس پژوهشگاه مطالعات فرهنگی، اجتماعی و تمدنی وزارت علوم در گفت‌وگو با «فرهیختگان» معتقد است در دوران پساجنگ باید به سمت شبکه‌سازی جامعه دانشگاهی حرکت کنیم.

امروز  پنجم اردیبهشت سالروز درگذشت محمدعلی اسلامی ندوشن، شاعر و نویسنده پرآوازه ایرانی است به همین مناسبت مستندی برگرفته از اثر ایشان به نام  «ایران را از یاد نبریم» را ببینید.

بخشی از کتاب «ایران را از یاد نبریم» اثری از محمدعلی اسلامی ندوشن در مورد تاریخ ایران را بخوانید.

باید ما با تکاپویی بی‌پایان، سرزمین مادری و خانه پدری خود را دوباره کشف کنیم و برای این مهم نباید سر از پا بشناسیم. در این مسیر سرزمین و مرزوبوم و خاک ایران هم مقدس می‌شود، نه اینکه خاکپرست شویم یا ایران‌پرست و پان‌ایرانیسم باشیم، بلکه هویت ایرانی را کشف کنیم که هیچ شباهتی با نژادپرستی و قوم‌گرایی و ناسیونالیسم ندارد‌، بلکه توجه به هویت حریرگونه ایران به‌مثابه جهانی در میان جهان بدون روح مدرن است که روحی زنده و پویا دارد که هرگز از پا ننشسته است و درعین‌حال که ایرانی است، اسلامی است و درعین‌حال که اسلامی است، جهانی است و خیر و نیکی را برای جهان می‌خواهد.

فهرست بلند و بالای مکتوبات استاد محمدعلی ندوشن را که بررسی کنیم، غیر از کاوش‌های ادبی و تاریخی در موضوعات مختلف، به یک منظومه فکری منسجم هم بر خواهیم خورد که شخص نویسنده را چند قدم از نوشته‌هایش جلوتر می‌آورد و پیش چشم خواننده می‌گذارد.

مراسم بدرقه پیکر محمدعلی اسلامی ندوشن از محل دانشکده ادبیات تا دانشکده حقوق دانشگاه تهران برگزار شد. پیکر او روز گذشته پس از ۱۸ ماه از کانادا به ایران منتقل شده است. علی لاریجانی، سیدمحمدرضا حسینی بهشتی، علی ربیعی، امید مجد، علیرضا حاجیان‌نژاد، مصطفی موسوی‌راد، روح‌الله هادی، عبدالرضا سیف، مصطفی ملکیان، محمدجواد حق‌شناس و ... به همراه جمعی دیکر از اهل فرهنگ، هنر و استادان دانشگاه و دانشجویان از جمله حاضرین مراسم وداع با این استاد ادبیات فارسی بودند.

«ایرانی حکم کسی را داشته که یک قدح چینی گرانبها زیر بغلش بوده و همهٔ سرمایه‌اش همان بوده. می‌ترسیده که اگر بیفتد این قدح بشکند. به هر قیمت خواسته است آن را نگاه دارد. از این‌رو دست‌به‌عصا راه می‌رفته. با خود نگفته یا زنگی زنگ یا رومی روم! با خود نگفته مرگ یک‌بار، شیون یک‌بار! این قدح عبارت بوده است از «موجودیت ایرانی» که او می‌خواسته است حفظ کند. برای حفظ این امانت خود را به هر آب‌وآتشی زده. به هر رنگی که لازم بوده درآمده و از همین روست که در تاریخ ایران بهترین انسانها دیده شده‌اند و بدترین نیز. می‌توان دریافت که راه چقدر ناهموار و پرخطر بوده است و ایرانی می‌بایست شخصیت دوگانه به خود بگیرد، هم در راه باشد و هم در بیراه؛ هم همراه باشد و هم حریف. تمام نیروی این ملت نگون‌بخت در طی تاریخ به این نحو مصرف شده است؛ اینکه هم خود باشد و هم آنچه به آن واداشته می‌شده است باشد. دینامیسم فرهنگی او نیز از همین خصوصیت سرچشمه می‌گیرد. فرهنگ ایران، فرهنگ ناشی از دوگانگی و مقاومت است و به همین سبب توانسته فرهنگی بسیار نیرومند از آب درآید» بخش کوتاهی از کتاب «ایران و تنهائیش» نوشته استاد محمدعلی اسلامی ندوشن

پیکر محمدعلی ندوشن استاد زبان فارسی بعد از ۱۸ ماه بنا به وصیتش به ایران بازگشت.

حدود ۱۸ ماه از درگذشت محمدعلی اسلامی ندوشن، چهره مطرح فرهنگ و ادب ایران می‌گذرد و سرانجام پیکر او که در آرامگاهی در کانادا به صورت امانی به خاک سپرده شده بود ۲۸ آبان‌ماه به ایران منتقل می‌شود. پیکر او ۲۹ آبان در نیشابور به خاک سپرده خواهد شد.

پیکردکتر محمدعلی اسلامی ندوشن که در کانادا درگذشته و در تورنتو به امانت دفن شده بود، به خاک ایران باز می گردد.

با پیروزی انقلاب مردم ایران، بخش اندیشمند جامعه، متأثر از فضای خیابان اقدام به تحلیل و تفسیر رویدادهای روز می‌کنند. با افزایش تیراژ روزنامه‌ها و شکل‌گیری نشریات تازه، نوشتن درباره انقلاب و پیامدهایش نیز رشد بسزایی پیدا می‌کند؛ اما در این بین کسانی هم بودند که یادآوری کنند پیش‌تر درباره رویدادها و رخدادها نوشته‌اند.