ویدیوی حمایت خاتمی از مسعود پزشکیان، یک اشتباه تکنیکی دارد و آن هم موزیکی است که زیر صدای او پخش می‌شود؛ موزیک فیلم «حکومت نظامی» ساخته میکیس تئودوراکیس که یکی از سیاسی‌ترین فیلم‌های تاریخ سینما است.

در سینمای جهان پرداختن به موضوع انتخابات یک سنت قدیمی است از زمان جنگ سرد رواج داشته، در ایران نیز از نیمه‌های دهه هفتاد شاهد به تصویرکشیدن انتخابات در سینما هستیم.

یکی از بزرگترین مقاصد انیمیشن آمریکاست و تقاضا برای انیماتور در سراسر این کشور در حال افزایش است.

انقلاب اسلامی سینمایی را پدید آورد که با تعریف قبلی مردم ایران از سینما متفاوت بود. این خلق ناگهانی، مدیون رهبر انقلاب، امام خمینی بود که فراتر از کلیشه‌های ذهنی دوران خود اندیشید و تصمیم گرفت آن را محقق کند.

مناظره‌های بین نامزدها به بخش مهمی از روند انتخابات در بسیاری از کشورها تبدیل شده است و حداقل در ۷۸ کشور در سراسر جهان برگزار می‌شود. جدا از جذابیتی که این‌گونه از برنامه‌ها دارند، باعث داغ شدن تنور انتخابات می‌شوند.

از لحظه‌ای که خبر وقوع سانحه برای بالگرد حامل رئیس‌جمهور و جمعی دیگر از مقامات ایرانی منتشر شد و هر احتمالی درباره سرنوشت سرنشینان این پرواز از ذهن مخاطبان گذشت، چند مساله جدی و اصلی برای مردم ایران تبدیل به دغدغه شد.

از حوالی ظهر یکشنبه سی‌ام خرداد ماه ۱۴۰۳ وقتی خبر وقوع سانحه‌ای برای بالگرد حامل رئیس‌جمهور ایران و وزیر امور خارجه منتشر شد، افکار عمومی و جنب و جوش درآمد و از آن سو کرکره بازار شایعات و گمانه‌زنی‌ها هم بالا رفت.

این حرم دلگشا و باصفا غیر از اینکه پناهگاه معنوی و دینی‌ است، برای ایرانی‌ها رنگ و بو و معنای دیگری دارد که به مساله هویت‌شان برمی‌گردد.

با مرتضی علیزاده، کارگردان فیلم بیبدن درباره اولین اثر بلند سینمایی‌اش حرف زده‌ایم و او از چالش‌هایی که برای پرداخت به چنین موضوعاتی داشت‌ نکات قابل توجهی بیان می‌کند. بخشی از این چالش‌ها طبیعتا مربوط به مدیریت فرهنگی است و بخشی دیگر از مواجهه فیلمساز با مخاطبانش برمی‌خیزد.

نام محمد رسول‌اف را در ایران اگر نه همه، لااقل خیلی‌ها شنیده‌اند اما تعداد افرادی که حداقل یکی از آثار او را دیده باشند، بسیار کم است. رسول‌اف از نظر فن قصه‌گویی و توانایی کارگردانی، فیلمساز قابل توجهی نیست و حتی نظرگاه سیاسی او هم سطحی و دم‌دستی است.

مواد خامی که با آنها روایت سریال «افعی تهران» را پخت‌وپز کرده‌اند، تشکیل می‌شود از یک مرد ۵۰ ساله گوشت‌تلخ طبقه متوسطی که پر است از عقده‌های فروخورده در سرتاسر زندگی، کودکی دردناک، پدر بد اخلاق و بی‌توجه به خانواده، فقر، تک‌فرزندی و تنهایی، مرگ مادر در ابتدای نوجوانی و هزارویک شکست و ناکامی و خودویرانگری دیگر.

حواشی پیرامون تاثیر اعتصابات دو صنف نویسندگان و بازیگران هالیوود بر نوع برگزاری کن امسال بیشتر از گذشته میان آمد.

از چند روز پیش که محسن شانه‌ساززاده، یکی از مدیرعاملان نماوا گفت‌وگوی رسانه‌ای کوتاهی درباره هنرمندان همکار با این پلتفرم تولید محتوای اینترنتی داشت، غوغای بزرگی به راه افتاده است.

در فیلم «تلماسه» به شکل کاملا واضحی می‌شود فهمید که با یک صورت‌بندی نمادین از وضعیت خاورمیانه و نسبت آن با قدرت‌های بزرگ طرف هستیم.

زیبنده‌تر بود که مدیریت محترم اطلاع‌رسانی و ارتباط با رسانه‌های سازمان صدا‌و‌سیما با اعتماد به نفس کافی نسبت به اینکه رسانه‌های آن مجموعه از میزان مخاطبان بالایی برخوردار هستند، پاسخ این نقد را در رسانه‌های مکتوب مجموعه خودشان منتشر می‌کردند و باب گفت‌وگو به این ترتیب باز می‌ماند.