موسیقی پاپ
وضع موسیقی پاپیولار و مردمی ما خوب نیست؛ باید به این پرسش پاسخ داد که در حال حاضر چه عاقبتی نصیب خوانندگان و هنرمندان شاخص دهه ۷۰ شده است؟ 
به مناسبت زادروز خواننده و آهنگساز پاپ و سنتی ایرانی، محمد اصفهانی،چکیده ای از آثار او را ببینید.
دفتر موسیقی فرهنگ و ارشاد اسلامی اردیبهشت امسال، ۵۴ مجوز اجرای صحنه‌ای موسیقی صادر کرد و دفعات اجرای صحنه‌ای در این ماه به ۱۲۰ اجرا رسید.
۱۲۶ اجرای صحنه‌ای مجوز دریافت کردندواز این تعداد۹۶ اجرا در ژانر پاپ، ۱۳اجرادرگونه ردیف دستگاهی، ۶ اجرا درگونه تلفیقی، ۸ اجرای محلی و ۳ اجرا موسیقی‌کلاسیک‌بوده‌است.
آنچه اشتباه شد، این بود که بالادستی‌های موسیقی گول مشاورانی را خوردند که سطح دانش آنها متوسط بود. می‌خواستند برای خود جایگاهی پیدا کنند. اینچنین نبود که امروز مثل بعد از انقلاب که برخی موسیقیدان‌ها بیکار شدند و موسیقی متن فیلم نوشتند و یکی از این موسیقی‌ها را هم در ذهن نداریم یا به‌ندرت در ذهن داریم. موسیقیدان‌ها بیکار شدند و معلمی کردند، تخصص معلمی نداشتند. با بچه‌های مردم تجربه کردند. متاسفانه بعد از انقلاب هیچ‌یک از آهنگسازان پاپ ما نتوانستند پا جای پای اینها بگذارند .
به فلان شاعر متعهد و معروف زنگ می‌زنیم و می‌گوییم این چه شعری است که مجوز گرفته است، سرش را تکان می‌دهد. یعنی از عهده ما خارج است و کس دیگری تصمیم می‌گیرد.
الان وقتی موسیقی پاپ هندی پخش می‌شود همه جغرافیای آن را می‌شناسند. موسیقی ترکیه و افغانستان هم جغرافیا دارند ولی ما جغرافیا نداریم. ما موسیقی پاپ ایرانی نداریم. دهه ۵۰ می‌توانست شروع موسیقی با هویت ایرانی باشد ولی الان به جرات می‌توانم بگویم ما موسیقی پاپ ایرانی نداریم.
امروز هم دل شما برای نوجوانانی که سبک موسیقی مورد علاقه‌شان در جامعه نیست، نمی‌سوزد، شما نگران سرعت کند گردش حساب خود، در دوران کرونا هستید. آمار بهانه است.
در سوالی از مخاطبان موسیقی درمورد سبک موسیقی موردعلاقه‌شان سوال شده «بیشتر به چه سبک موسیقی گوش می‌کنید؟» در اولویت اول۴۶.۲درصد مخاطبان موسیقی گفته‌اند که بیشتر به موسیقی سنتی گوش می‌دهند، ۳۷.۱درصد نیز بیشتر به پاپ ایرانی،۹.۶درصد راک و رپ ایرانی و در مراحل بعدی به ترتیب به موسیقی کلاسیک خارجی پاپ، راک و رپ خارجی گوش می‌دهند.
هرچند کم‌شدن تعداد کنسرت‌ها موقتی است اما افزایش تعداد تک‌آهنگ‌ها را هم باید به فال نیک گرفت زیرا ممکن است سال بعد همین‌ها را هم نداشته باشیم. تک‌آهنگ‌ها شاید در بلندمدت مفید نباشند اما در قحطی آلبوم‌ها و کنسرت‌ها حکم یک مو از خرس کندن را دارند و مع‌الاسف مایه دلخوشی هستند.
یادداشت