موسیقی
رسمی‌تر شدن رپ اگر درست فهمیده شود، نه تهدید است و نه خیانت. هر حرکتی که رپ را از زیرزمین سوءتفاهم‌ها بیرون بیاورد و وارد گفت‌وگوی عمومی کند، حرکتی رو به جلوست. امروز به نقطه‌ای رسیده‌ایم که می‌توانیم درباره‌ رپ صحبت کنیم، آن را نقد کنیم، دوست نداشته باشیم یا دوستش داشته باشیم و همین «قابل گفت‌وگو شدن» به تنهایی یک گام مهم در مسیر عادی‌سازی رپ فارسی است. 
امروز، با انتشار برنامه «گنگ» به اجرای علی ضیاء در یکی از پلتفرم‌های نمایش خانگی و واکنش پلتفرم رقیب، بار دیگر پرسش قدیمی اما حل‌نشده‌ای مطرح شده است: رپ فارسی را باید دید، شنید و مدیریت کرد یا همچنان نادیده گرفت؟
تقویم کنسرت‌های نیمه دوم آذرماه نویدبخش است و نشان می‌دهد سرمای پاییز هنوز جلوی رونق موسیقی زنده را نگرفته است. با این‌حال، کیفیت سالن‌ها، قیمت بلیت و شرایط جوی عواملی‌اند که تجربه‌ مخاطب را می‌توانند تحت تاثیر قرار دهند. قیمت بلیت از حدود ۲۵۰ هزار تومان آغاز و تا دو میلیون تومان نیز ادامه پیدا می‌کند.
در جنوب ایران، جایی که خلیج‌‌فارس جریان دارد، این سه جزیره نه به‌عنوان نشانه‌ای باشکوه، بلکه به‌عنوان بخشی طبیعی و جدایی‌ناپذیر از سرزمین دیده می‌شوند. موج‌ها، بادها و رفت‌وآمدهای روزمره مردمی که در این نواحی زندگی می‌کنند، یادآور حضور آرام و پیوسته‌ ایران در این آب‌هاست.
ساعی فرم رپ را از صرف یک محتوای شنیداری به محتوای ترکیبی تصویری-موسیقایی منتقل می‌کند و به موازاتش مخاطب رپ فارس را در سایر بستر‌های رسانه‌ای یعنی تئاتر(در نمایش‌هایش) یا خانواده‌ها (در کارناوال) گسترش می‌دهد. ساعی درست دست می‌گذارد روی همان چیزی که در نسبت آن گارد وجود داشت. او تصویر یک رپر را در ذهن مخاطب اصلاح می‌کند.
موسیقی ما و جشن‌ها و جشنواره‌های مرتبط با آن درصورتی می‌تواند جهانی و به‌عنوان نقطه مقابل فستیوال‌های غربی درنظر گرفته شود که مسئولان امر بیش و پیش از هر چیز فهم گشوده‌ای نسبت به ساخت فرهنگی کشور و سپس ژانر‌های گوناگون موسیقی داشته باشند.
پرواز همای در گفت‌وگو با «فرهیختگان» مطرح کرد: کارهایی که سال‌ها انجام نشده بود، مثل ارزش بخشیدن به تفکرات تاریخی ما و ارزش‌های شاهنامه و تاریخ ساسانی و هخامنشی، دوباره درحال رونمایی است. در برهه‌ای که تمام دنیا با ایران زاویهٔ جنگ دارد، دیدن این صحنه‌های تاریخی و این اقتدار، برای ما ابهت می‌آورد و ما هم کمک می‌کنیم این المان‌ها در کنار موسیقی سنتی به نمایش گذاشته شود.
با نگاهی به عمده ترانه‌هایی که از ابتدای سال ۱۴۰۴ تا آبان ماه منتشر شدند به آماری جالب رسیدیم. از ۶۳ قطعه، ۲۲ قطعه (حدود ۳۵ درصد) از ترانه‎ها توسط خود خوانندگان نوشته شده‌اند.
جنبش No Music for Genocide ابتدا با بیانیه‌ای از سوی گروهی از هنرمندان و ناشران مستقل موسیقی آغاز شد که از پلتفرم‌های پخش آنلاین خواستند دسترسی کاربران داخل اسرائیل به آثارشان را مسدود کنند.
آیین تشییع پیکر زنده‌یاد امید جهان خواننده فقید موسیقی پاپ با حضور جمعی از هنرمندان در پهنه فرهنگی هنری رودکی برگزار شد.
اولین شب از اجراهای فیلم-‌کنسرت «ارباب حلقه‌ها»، با حضور ۱۵۰ نوازنده و به رهبری سینا خیرآبادی در هتل اسپیناس روی صحنه رفت.
ملودی مونوفونیک و ساده این گونه آثار موجب فروکش کردن اضطراب جمعی می‌شد و مخاطبان هدف را در معرض نوعی رضایت قرار می‌داد که در ملودی‌های پیچیده‌تر کم‌تر فرصت بروز پیدا می‌کرد، به‌گونه‌ای که سخت‌تر می‌شد با آن‌ها ارتباط برقرار کرد.
احمد پژمان چشم از جهان فروبست و به دیار باقی شتافت ولی به‌قول آن شاعره جوانمرگ‌شده تنها صداست که می‌ماند. جای پژمان به دلیل فهمشان از موسیقی ملی ورای مرزهای جغرافیایی و خلق ملودی‌های خوش‌آهنگ در قلب هنردوستان ایرانی همپنان زنده و نامیرا باقی خواد ماند.
وزیر ارشاد درباره طرح «فرهنگ کارت» گفت: برای ۱۰۰هزار نفر اصحاب فرهنگ و هنر به مبلغ ۱۵میلیون‌تومان شارژ می‌شود و با آن می‌توانند کتاب بخرند یا به کنسرت بروند.
براساس آمار‌های موجود، ۱۷ کنسرت برای تهران و ۲۲ اجرا برای شهر‌های دیگر در نظر گرفته شده است. براساس قیمت‌گذاری سایت‌های فروش، هر مخاطب برای یک شب کنسرت باید بهای بلیت ۴۵۰ هزار تا یک میلیون و ۵۰۰ هزار تومانی پرداخت کند. اگر متوسط قیمت بلیت را ۹۷۵ هزار تومان در نظر بگیریم، یک خانواده ۴ نفره باید ۳ میلیون و ۹۰۰ هزار تومان فقط برای بلیت کنسرت پرداخت کند.
1 2 3 4... 17
یادداشت