موسیثی پاپ
موسیقی عامه‌پسند ایران بیش از یک دهه در پستو باقی ماند و عاقبت با باز شدن نسبی فضای سیاسی و فرهنگی در میانه دهه هفتاد، زمینه را برای رشد خود فراهم دید. افرادی از قبیل فریدون شهبازیان و علی معلم دامغانی نیز در این بین جایگاه بسیار مهمی ایفاء کردند. آن‌ها فقط آهنگ‌ساز و شاعر ترانه نبودند و با قرار گرفتن در متن اتفاقات خوشایند آن روزها، موسیقی پاپ ایران را وارد فضاهای رسمی‌تر نظیر صداوسیما کردند و اقتصاد هنر در ایران را سروسامان دادند.
یادداشت