هر فیلمی با هر موضوعی که ساخته شود خواه‌ناخواه در یک ژانر سینمایی قرار می‌گیرد. ژانرهای سینمایی قواعد، فرمول و چارچوب مشخصی دارند. اگر یک فیلمسازی قشنگ‌ترین، مهم‌ترین و جدی‌ترین موضوعات اجتماعی و فرهنگی و سیاسی و... را انتخاب کند ولی اگر نداند که این موضوع را در چه ژانری و چگونه باید بیان کند فیلمش دچار مشکل ارتباط با مخاطب می‌شود.

مهدویان حداقل دو جین آدم حرفه‌ای به سینمای ایران معرفی کرده، یک لحن و نگاه را تزریق کرده به سینما. باعث شده سینمای ایران فیلمبردارهای متفاوتی داشته باشد؛ مثل هادی بهروز و محمد فکوری که ترکیب این دوتا در «زخم کاری» چیز خوبی درآمده در کنار هومن بهمنش. درحقیقت می‌شود سینمای ایران از حیث آدم‌های فنی و نیروهای فنی قوی‌تر شود.

مهدویان نشان داده از آن دست فیلمسازانی است که می‌تواند بازی متفاوتی از بازیگران بگیرد. در این میان بازی کوتاه اما به‌شدت چشمگیر و خیره‌کننده جواد عزتی نقطه عطف این ماجراست که اتفاقا در فیلم قبلی مهدویان «ماجرای نیمروز» هم خوش درخشید.

آنچه می‌خوانید، گفت‌وگوهای کوتاهی است با هوشنگ گلمکانی و احمد طالبی‌نژاد منتقدان سینمایی و سلیم غفوی مدیر شبکه مستند که در مورد فضای مستندسازی امروز ایران صحبت کرده‌اند.