معصومه بدوی
شروع فیلم «کیف سیاه» پرهیجان و امیدوارکننده است؛ کاراکترها و موقعیت‌ها به سرعت معرفی می‌شوند و ریتم داستانی با ضرباهنگی تند، مخاطب را درگیر می‌کند. اما هرچه جلوتر می‌رویم، روایت کمی از تک‌وتا می‌افتد و پراکندگی در روایت‌پردازی نمایان می‌شود.
«عدن»، بازنمایی بی‌پرده‌ای است از ظهور وضع طبیعی هابز؛ جایی که انسان‌ها برای بقا، بر لبۀ تیغ اخلاق و قدرت می‌رقصند.
یادداشت