طبق آمار غیر رسمی مسعود پزشکیان با ۴۱ درصد و سعید جلیلی با ۳۸ درصد آرای مردمی، به دور دوم انتخابات ریاست جمهوری رفتند.

با عبور از مناظره اول و رجوع به برخی نظرسنجی‌های قابل اعتماد معلوم است رقابت اصلی میان یک سه‌ضلعی رخ می‌دهد: سعید جلیلی، مسعود پزشکیان و محمدباقر قالیباف.

پزشکیان اگر بخواهد در انتخابات پیروز شود و موج اجتماعی به راه بیندازد، لازم نیست جامعه را به سمت دوقطبی ببرد. اما در ادامه با فرض حفظ اصول و چهارچوب‌ها دو مسیر پیش‌روی او قرار دارد. او اگر همین مسیر را ادامه دهد، در موقعیت همتی ۱۴۰۰ قرار می‌گیرد.

با نهایی شدن نتایج انتخابات 11 اسفند امکان بررسی نتایج چه از منظر مشارکت عمومی و چه از منظر منتخبان بیشتر شد. عدد مشارکت نهایی تقریبا به میزانی که یک یا دو نظرسنجی معتبر از شرکت‌کنندگان قطعی پیش‌بینی می کردند، رسید و ایده پیوستن مرددها به صف مشارکت‌کنندگان به واقعیت تبدیل نشد. نکته مهم اما تعیین‌تکلیف فقط 14 کرسی تهران است و برای تکمیل همه 30 نماینده پایتخت باید صبر کرد.

هیچ‌کدام از سیاسیون راست و چپ، اصولگرا و اصلاح‌طلب، عدالتخواه و آزادی‌خواه نمی‌توانند صبح تا شب برای مردم سخنرانی کنند و دنده «نصیحت» چاق کنند اما خودشان و اطرافیان‌شان آن کار دیگر کنند. جناب قالیباف می‌دانند هر کسی با شعاری که می‌دهد سنجیده می‌شود. کاش رئیس مجلس جوابی قانع کننده برای ما داشت.

در چند روز اخیر به‌واسطه بیانیه 110 نفر از اصلاح‌طلبان، تنور انتخابات کمی گرم تر شد. آنچنان‌که امضاکنندگان نامه نوشته‌اند آنها موافق مشارکت در انتخابات هستند و کناره‌گیری از آن را خلاف مصالح ملی می‌دانند. چون در روزهای اخیر مواضع تحلیلی روشنی درخصوص این نامه در «فرهیختگان» منتشر کردیم، علی‌الحساب از آن نامه و نتایجش عبور می‌کنیم. اما آن سوی سیاست در جمع نیروهایی از فعالان سیاسی ایران که به اصولگرایی معروف هستند، چه خبر است؟

سخنرانی شنبه رهبر انقلاب در جمع مردم خوزستان و کرمان به‌معنای واقعی کلمه «تاریخی» و «مهم» بود. مواضع صریح آیت‌الله خامنه‌ای بدون هیچ ‌گونه جای تفسیر و برداشتی، اهمیت برگزاری انتخابات با حضور حداکثری مردم را برای همه کسانی روشن کرد که در برگزاری انتخابات نقش دارند.

همه آنچه درباره پرونده فساد در واردات چای شنیده‌ایم در این مفهوم خلاصه می‌شود که در سال‌های کمبود منابع ارزی به چند جای اقتصاد کشور و جامعه فشار می‌آورده است، عده‌ای با ارزهای تخصیص‌داده‌شده برای واردات چای و ماشین‌آلات «آن کار دیگر کرده‌‌اند.

طی حکمی از سوی رئیس هیئت مدیره، مسعود فروغی که پیش از این سردبیری روزنامه فرهیختگان را برعهده داشت، قائم‌مقام مدیرمسئول شد.

خبر کوتاهی که ظهر پنجشنبه از دیدار اعضای شورای نگهبان با رهبر انقلاب منتشر شد، نشانه‌ای مهم و قوی درباره راهبرد عالی‌ترین سطح نظام سیاسی ایران درباره انتخابات پیش‌رو است. رهبری صراحتا گفته‌اند: «همه وظیفه دارند زمینه برگزاری انتخاباتی پرشور را در اسفندماه امسال فراهم کنند.»

در ایران بازتاب واقعه 7 اکتبر هم از نظر سنجش واقعیت کنونی مهم است و هم از نظر فهم آینده. گویی می‌توان نارسایی فهم گروه‌های سیاسی از جامعه و عقب‌ماندن آنها از تحولات را در همین مساله اخیر فلسطین درک کرد و برای آنچه نداریم و باید داشته باشیم چاره‌ای اندیشید.

هر چه تاکنون درباره اصل و حاشیه ماجرای غزه شنیدید ریشه‌ای در مسائل اجتماعی ما و هر جامعه دیگری دارد. برای همین است که در دو هفته اخیر همه رسانه‌های جهان «چهار چشمی» از عینک خودشان به غزه نگاه می‌کنند. 

مطالعه موردی واقعه بزرگ 7 اکتبر (مصادف با 15 مهر) در غزه که ضربه بزرگ و تاریخی نیروهای مقاومت به صهیونیست‌ها بود می‌تواند نشان‌دهنده ضعف صورت‌بندی‌های جریان‌شناسانه باشد. رخدادی که از زمان تشکیل دولت جعلی اسرائیل در منطقه بزرگ‌ترین شکست آنها محسوب می‌شود و از حیث تاریخی مهم است. ارتباط مساله به تحولات ایران هم روشن است و به‌طور طبیعی تحلیلگران و کنشگران سیاست در ایران نمی‌توانند درباره موضوع بی‌موضع باشند.

رخداد صبح شنبه 15 مهر 1402 (7 اکتبر 2023) در جنوب سرزمین‌های اشغالی که یک واقعه ساده تاریخی نبود؛ از این منظر اهمیت فوق‌العاده‌ای دارد. رسانه‌های مرجع دنیا که به‌صورت تقریبا یکپارچه در اختیار غربی‌هاست، نتوانستند شوکه شدن از ضربه بزرگی که اسرائیل خورد را پنهان کنند و شاید کسی وجود نداشته باشد که ورود فلسطینی‌ها به مناطق اشغالی را بتواند با واقعه تاریخی دیگری مقایسه کند.

جمیله علم‌الهدی در واکنش به دعوت مجری یک همایش که گویا همسر رئیس‌جمهور را «بانوی اول» خطاب قرار داده بود، به‌جای آنکه اصل این خطاب را نهی کند، گفت: «من تازه متوجه شدم که بنده را به‌عنوان بانوی اول معرفی کرده‌اند. لازم است توضیح دهم در ساختار جمهوری اسلامی ایران بانوی اول همسر رهبر معظم انقلاب هستند.»