مریم رحیمی‌پور
داستان مجموعه «شکارچیان مجازی» هم درمورد آینده فضای مجازی است. وقتی آدم‌‌ها برای وارد شدن به فضای مجازی در تابوتی دراز می‌کشند و واقعا به جهانی جدید سفر می‌کنند. خیابان‌هایی جدید، مغازه‌هایی جدید و... آنجا حتی بازی‌ها هم دقیقا مشابه واقعیت هستند. فقط با این تفاوت که اگر در بازی بمیرید، خیلی راحت در تابوت‌تان از خواب بیدار می‌شوید و می‌توانید در دنیای واقعی به ادامه زندگی‌تان برسید.
«وسط ناکجاآباد» تصویر شفاف‌شده خاطره‌های ۹سالگی بود. سرک‌کشیدن میان حادثه‌ای که از دور خبرهایش را دیده بودم و حالا قرار بود چند روزی بینش زندگی کنم. نویسنده شروع باشکوهی برای کتابش انتخاب نکرده. حتی می‌شود بگوییم چنین شروعی می‌تواند خواننده‌های بی‌حوصله را فراری دهد.
بازار نشر دائما درحال تغییر است. دردسترس‌ترین و پرفروش‌ترین کتاب‌های امروز شاید پنج سال دیگر موجود نباشد. پرکارترین ناشر دیروز شاید امروز شرایط متفاوتی داشته باشد. با همین تعاریف اگر نوجوانی اطراف‌تان دارید، تلاش کنید بازار نشر کتاب‌های نوجوان را بشناسید.
دورریختنی‌های عزیز من از این جهت کتاب خوبی است که باعث می‌شود در مواجهه با مرگ عزیزان آگاهانه‌تر رفتار کنیم و باور کنیم ما اولین فرد در این دنیا نیستیم که با چنین مشکلی دست‌وپنجه نرم می‌کند. چنین کتابی برای نوجوان‌هایی که تجربه کمتری از دنیای اطراف دارند هم قطعا مفید است.
کتاب‌ها را می‌خواندم تا قهرمان‌های دین را بشناسم. ولی چیزی که به دستم می‌آمد، متن‌های پرطمطراق و احساسی بود. «ماه به روایت آه» اما شیوه‌ای متفاوت داشت. متن، روان و صمیمی و بدون هیچ تکلفی بود و لازم نبود تشبیه‌ها و استعارات را کنار بزنم که به هسته اصلی متن برسم.
همه ما در روزهای نوجوانی مشغول ساختن هویت‌مان بودیم. گرچه حواس‌مان نبود. دوستانی که انتخاب می‌کردیم، نوع برخوردمان با پدر و مادر، تعامل با دنیای بیرون و انتخاب‌هایی که در مقابل این عوامل داشتیم هرکدام قسمتی از شخصیت ما را می‌ساخت. این فرآیند آنقدر نرم و آرام اتفاق می‌افتاد که متوجهش نمی‌شدیم. نویسنده کتاب «بیهوشی» حالا هوشمندانه کاری کرده که فرآیند ساختن هویت را یک‌بار از اول تماشا کنیم.
دوستی می‌گفت کنار هم آمدن نام «کودک و نوجوان» شبیه این است که «روز بزرگداشت پیتزا و قرمه‌سبزی» داشته باشیم. هردو غذا هستند، هردو خوشمزه‌اند ولی تفاوت‌هایی جدی دارند، درست مثل ادبیات کودک و ادبیات نوجوان.
نوجوانی شاید شبیه یک پازل هزارتکه است. با این تفاوت که میلیون‌ها یا حتی میلیاردها قطعه مقابل‌مان گذاشته‌اند که هرکدامش متعلق به یک تصویر است. ما از میان این همه قطعه باید قطعه‌های خودمان را پیدا کنیم و کنار هم بگذاریم.
«خرس» پایتخت واقعی بود؟
بازداشت یک استاد دانشگاه ایرانی در ترکیه
خانواده باز هم برای پایتخت، مسئله شد
ماجرای خودکار طلاکاری‌شده و غریب‌آبادی چه بود؟
حکم معلم خاطی مدرسه کرجو سنندج تعلیق شد
خاک هرمز شفا نمی‌دهد
شایعه خودکار طلاکاری شده و غریب‌آبادی دروغ است
فضا روی بیرانوند تأثیر گذاشته است
اشتباه برجام نباید در این مذاکرات تکرار شود
تبعات سیاسی و امنیتی جراحی یارانه‌ای
یک امتیاز چادرملو کسر شد و شجاع محروم!
صعود شاگردان فلیک به نیمه نهایی لیگ قهرمانان
بررسی روش‌های جذب مهاجر در رژیم
اسرائیل پروژه مهاجرت از غزه را آغاز کرد
چرخ زندگی صهیونیست‌ها با جنگ چگونه می‌چرخد؟
۱۰دلیل عادی‌شدن روابط اعراب و اسرائیل
از صندوق ملی یهودیان چه می‌دانیم؟
قالیباف: مجلس با ترک فعل‌ها در ناترازی برق برخورد می‌کند
سینما و تلویزیون اسرائیل درباره ایران چه ساخته‌اند؟
استفاده از پهپاد برای کنترل جنگل‌های هیرکانی
وام ودیعه مسکن افزایش یافت
رفتار‌های دوگانه ارکان قضایی فدراسیون ادامه دارد
سقوط وام ساخت‌وساز به کمترین عدد ۱۴ سال اخیر!
یادداشت
