محیط بانان
خشونت بی‌سابقه‌ای که در دهه اخیر علیه محیط‌بانان روا داشته شده به سطحی رسیده که دیگر نمی‌توان آن را حادثه‌ای استثنایی تلقی کرد، از سوی دیگر، فقدان حمایت‌های قانونی صریح و قاطع، موجب شده است که محیط‌بانان در دوگانه‌ای تراژیک گرفتار شوند، یا از جان و امنیت خود چشم بپوشند یا اگر از ابزار دفاعی بهره ببرند، سال‌ها در گرداب دادگاه‌ها و زندان‌ها گرفتار آیند.
وقتی ظرف کمتر از دو ماه، دو محیط‌بان باسابقه به شهادت می‌رسند، این نه فقط یک تراژدی فردی بلکه نمادی از یک بحران است. بحران در قوانین، در تجهیزات، در امنیت شغلی، و شاید مهم‌تر از همه، در اولویت‌دادن به محیط‌زیست در سطح کلان. شهادت دیده‌بان، درست در آستانه روز جهانی محیط‌زیست، بار دیگر این واقعیت را یادآوری کرد: حفاظت از طبیعت بدون حفاظت از حافظان آن، شعاری بیش نیست.
محمد درویش، فعال محیط‌زیست معتقد است حل مشکل محیط‌بانان و جنگلبانی مجموعه علل خاص خود را دارد. او در گفت‌وگو با «فرهیختگان» تصریح کرد: واقعیت این است که هرقدر فقر شدت می‌گیرد، در همه زمینه‌ها و جوامع فشار به محیط‌زیست افزایش پیدا می‌کند.به همین دلیل قاچاق چوب، شکار بی‌رویه، حفر چاه غیرمجاز، قاچاق حیوانات، قاچاق پرنده‌ها و هر تخلف دیگری که فکرش را می‌کنید، به‌شدت افزایش پیدا می‌کند.
یادداشت