نگاه اجتماعی و شبکه‌ای داشتن به مشکلات و پردازش فراگیر ایده‌های حکمرانی از اهمیت بسیار زیادی برخوردار بوده و اجتناب از جزئی‌گرایی، تقلیل‌گرایی و تنگ کردن حلقه مشاوران از نکات بسیار مهم برای اصلاح‌گران محسوب می‌شود. گفت‌و‌گوی ملی و تفاهم اجتماعی نقطه آغازین خودشناسی ملی و عزم برای حرکت در مسیر پیشرفت پایدار است.

برخی معتقدند در ایران، مشکلات متاثر از قانون پایستگی انرژی به پایان نمی‌رسند بلکه از حالتی به حالت دیگر تبدیل می‌شوند. نگاهی گذرا به تاریخ ایران یک نظم منطقی را در شناخت فرآیند و فرآورده مشکلات پیش‌روی ما می‌نهد، موضوعی که مصلحان اجتماعی در صورت اراده واقعی برای شناخت و تقلیل مشکلات ناگزیر از فهم آن هستند.

عدم‌مشارکت در انتخابات، آسان‌ترین راه برای اعتراض به وضع موجود است که اتفاقا به نفع بسیاری از پدیدآورندگان وضع موجود خواهد بود. باید در انتخابات به‌صورت آگاهانه حضور پیدا کرد. باید رأی داد و رأی خوب هم داد.

اصولا مناظرات باید بتواند هیجان و عقلانیتی را برای جامعه به بار آورد که رای‌دهندگان بتوانند نسبت به ایده‌ها و منطق نامزد موردنظر خود شناخت پیدا کنند و مبتنی‌بر این شناخت به هواداری از وی بپردازند.

تا زمانی که رقابت‌ها به رقابت بر سر ایده‌های بهتر حکمرانی تبدیل نشود شاهد رقابت‌های سلبی خواهیم بود که نه در کارآمدی پیروز خواهند بود و نه در اخلاق.

بررسی انتخابات در ایران بیانگر آن است که مشارکت و انتخابات در قانون اساسی به‌عنوان یک امر فرآیندمحور و فرونتیک در نظر گرفته شده درحالی که روند کلی و غالب انتخابات در صحنه عمل مبتنی بر رویکرد نخست اجرایی شده است.

سوخت مذاکره در داخل تولید می‌شود و اگر فردی بدون توجه به تقویت ساختارهای داخلی و مزیت‌های درونی صرفا از مذاکره صحبت کرد راه به جایی نخواهد برد و وضعیت را بدتر خواهد کرد.

نسل‌های مختف آکادمی‌ها تغییراتی محوری از آموزش‌ به پژوهش و همچنین کارآفرینی را پشت‌سر گذاشته‌اند و در دوران جدید خود به‌دنبال ارزش‌آفرینی اجتماعی می‌گردند.