محمدسعید صفاری
وارد «ایرانشهر» شدیم. میانه‌ خیابان کلانتری، تجمعی شاد و پویا به چشمم خورد. نزدیک شدیم. سجاد افشاریان و چند نفر دیگر جلوی درِ کافه‌اش –آپ‌آرت‌مان- دور هم جمع شده بودند. سیگار دود می‌کردند، کش‌وقوس می‌آمدند و آی می‌خندیدند. تماشای این صحنه‌ شاد در دلِ تهرانِ غم‌زده، باعث تعجب ما شد و آن لحظه فقط توانستیم عبور کنیم.
یکی از مسائلی که موضوعاتی مانند برنامه پزشکی خانواده را سال‌های سال در اولویت‌های نظام سلامت قرار داده است اما پیشرفت چشمگیری در این زمینه حاصل نشده، سردرگمی در شایستگی‌ها و ارزشمندی‌ها در نظام سلامت است.
یادداشت