محمدرضا ولی زاده
حتی اگر خیلی اهل فضای مجازی نباشید، برای یکبار هم که شده، ویدئوهای عجیب و غریب شکستن قولنج و سروصدای ترسناک مفاصل مشتری‌های مشهور یک بلاگر را در اینستاگرام دیده‌اید.
الوصل دیشب ۲ شوت در چارچوب داشت؛ اولی را سامان فلاح از روی خط دروازه سیو کرد، دومی هم که گل شد؛ این یعنی حتی اگر استقلال ۱۰ نفره بازی می‌کرد و ساپینتو بدون دروازه‌بان هم روبه‌روی الوصل قرار می‌گرفت، نتیجه‌ متفاوتی در پایان بازی روی اسکوربرد ورزشگاه شهر قدس ثبت نمی‌شد!
محمدرضا آزادی شب فاجعه‌باری را سپری کرد و موقعیت‌های گلزنی مهمی را از دست داد. او پس از چند فصل حضور در استقلال، همچنان در تصمیم‌گیری عجولانه عمل می‌کند.
الهویی جوان است، خوب حرف می‌زند، اصطلاحات انگلیسی زیادی هم بلد است که در مصاحبه‌ها می‌تواند جذاب باشد، اما باید مسئولیت فنی و ایرادات امروز تیم ملی را هم به‌عنوان عضو اصلی کادر بپذیرد. البته این پذیرش نمی‌تواند مشکل امروز تیم ملی را حل کند.
از تیم امیر مدت‌هاست که نمی‌توان دفاع کرد. نه فوتبال خوبی بازی می‌کند و نتیجه می‌گیرد که به‌دنبال نشانه‌های روشن فنی رفت و نه انسجامی دارد که بتوان به آن دل‌خوش کرد. این‌روزها هم که به ویروس بازیکن‌سالاری مبتلا شده و کمتر کسی می‌تواند به آینده تیم ملی در خرداد پیشرو امیدوار باشد.
هافبک‌‌های تیم ملی در ماه‌های اخیر خیلی آماده نیستند، نه در پخش و توسعه بازی موثرند و نه خیلی موقعیت‌سازی می‌کنند تا مهاجمان تیم ملی در محوطه جریمه رقیبان صاحب فرصت شوند. به همین دلیل طارمی هم مجبور است برای توپ گرفتن به عقب برگردد و از دروازه دور شود.
کیپ‌ورد خیلی روی دروازه تیم ملی نیامد و موقعیت‌های خاصی به جز یکی دو فرصت به آن‌ها ندادیم، طبیعتاً مدافعان تیم هم شب آرامی را در هزاع بن زاید سپری کردند اما نکته مهم اینجاست که در شرایطی که در بازی‌های اخیر، هم در ساختار دفاعی تیم ملی ایرادات مهمی وجود داشت و هم اشتباهات فردی هزینه می‌تراشید، شب گذشته دو مدافع میانی تیم قلعه‌نویی نمایش نسبتا مطمئنی داشتند
هاشمیان چند هفته پیش از روی سکوها بطری خورد. خیلی وقت است که تعداد مخالفانش از حامیان حضور او پیشی گرفته است اما تکرار این رفتار از سوی مدیران پرسپولیس تلخ‌تر و غیرقابل‌قبول است‌.
عضو سابق هیأت مدیره استقلال در یک گفت‌وگوی تلویزیونی درباره پرونده‌هایی حرف زد که باید بیشتر از آن‌ها گفته شود تا با شفاف‌سازی کامل و بررسی دقیق ابهامات مدیران هلدینگ برای آینده باشگاه درست‌ترین تصمیم را بگیرند.
مرضیه جعفری حالا تاثیرگذارترین چهره تاریخ فوتبال زنان ماست. در روزهایی که فوتبال ایران روزهای جذابی را در در رده ملی و باشگاهی ندارد، بدون‌شک امشب نقطه‌ روشنی در میان همه این تاریکی‌ها بود.
استقلال و پرسپولیس تیم خوبی نبستند. این صفت بد بودن هم در نتایجشان مشخص است و هم تیمی که در اختیار دارند. جدا از ایرادات فنی ساپینتو و وحید هاشمیان، اسکواد فعلی آن‌ها به شکل محسوسی بالانس نیست و با این همه هزینه ما با دو تیم نصف‌و‌نیمه مواجه‌ایم.
صحبت‌های هاشمیان از این جهت مهم است که او بالاخره موضعش را درباره دیر بسته‌شدن تیم به هواداران اعلام کرد و عملا توپ را به زمین مدیریت باشگاه برگرداند و از حالت سپر دفاعی مدیریت خودش را خارج کرد؛ با شناختی که از روحیات و خلقیات هاشمیان داریم همین عقب‌نشینی از مواضع و شفاف‌سازی علیه اقدامات و سیاست‌های غلط مدیران باشگاه خودش یک حمله بسیار مهم به حساب می‌آید.
آقاسی روزهای خوبی را سپری نمی‌کند، روی بسیاری از گل‌های خورده اخیر تیم هم مقصر است که باید دلایل این افت عملکرد، فنی بررسی شود اما مهم‌تر از اینها، رویکرد عجیب کادرفنی استقلال در رفتار با بازیکنان تیمشان است.
بعد از یحیی، اوسمار، گاریدو، کریم و کارتال روی نیمکت پرسپولیس نشستند تا امروز «حیا کن، رها کن»‌ها به وحید هاشمیان برسد. اگرچه گل‌محمدی بعد از چند فصل، باران بطری‌ها روی شانه‌هایش نشست و هاشمیان، برای کسب این تجربه فقط ۴ هفته فرصت داشت.
از ترکیب ابتدایی و ایرادات ساختار دفاعی تا تعویض‌ها و ایده‌های شکست‌خورده. اما این باخت وجه دیگری دارد که به همین اندازه اشتباهی است. برای پیدا کردن آن هم نیاز نیست راه دوری رفت، بخش مهمی از آن را روی همان سکوهای زعبیل می‌توان دید.
1 2 3 4... 7
یادداشت