محمدحسی سلطانی
فیلم پناهی قرار است در دوگانه حاکمیت و مزدورانش در برابر زندانیان سیاسی، طرف زندانیان را بگیرد اما در تصویر کشیدن این چهار زندانی سابق به قدری ناتوان است که ناگهان فیلم در میانه خود از اثری نسبتاً جدی به یک کمدی بالقوه تبدیل می‌شود و اتفافاً در برخی سکانس‌ها تنه به آثار مسعود ده‌نمکی و ابوالقاسم طالبی هم می‌زند.
یادداشت