مجتبی جوادی
جهتی که در علوم‌انسانی و نهاد علم ما حاکم است چیزی نیست که مبتنی‌بر آرمان‌ها و ایده‌های خودمان باشد. این فضا ما را نگران کرده مثل همه دلسوزان و افرادی که در این عرصه هستند، در عوامل غیرمعرفتی احساس کمبود پیدا کرده‌ایم.
شاید در نگاه اول گمان شود که رفاقت خانواده و دانشگاه به زیان دانشگاه و فعالیت‌های علمی است ولی در ادامه استدلال می‌شود که این‌گونه نیست. اتفاقا یکی از شیوه‌های موثر در راهبری دانشگاه، توجه به خانواده است.
یادداشت