لوپتو
فیلم‌های سینمای کودک و نوجوان همواره موضوع قابل بحثی در سینمای ایران بوده و هست.
کمپین‌ تبلیغاتی مجموعه‌ای چندوجهی است که با انتخاب پیام صحیح و تعیین مخاطب هدف، فازهای اجرایی متنوعی را برای تبلیغات انتخاب می‌کند.
توجه به نیازهای فرهنگی و سرگرمی بین نوجوان‌های امروز یکی از نکات مهم و تاثیرگذار در ساختار فرهنگی جوامع پیشرفته است.
 انیمیشن سینمایی «لوپتو» سرانجام و پس از طی مسیری عجیب، بالاخره اکران شد تا علاقه‌مندان بتوانند از دیدن یک انیمیشن خانوادگی خوب در سینماها لذت ببرند. اما این راه از تولید تا اکران آسان و ساده طی نشد و هیچ‌کس مانند «محمدحسین صادقی» تهیه‌کننده آن، این سختی‌ها را لمس نکرد و با آنها وارد چالش نشد. به همین دلیل پای صحبت‌های او نشستیم تا از دشواری‌های راه تولید تا اکران بگوید.
این موضوع که انیمیشن ایران نزدیک به هفت دهه سابقه دارد را تقریبا همه می‌دانند، همه! این موضوع هم اظهرمن‌الشمس است که بخش عمده‌ای از ترغیب نسل جدید علاقه‌مندان و فعالان انیمیشن را مدیون داداش سیا و داوود خطر بهرام عظیمی هستیم. نام‌های نورالدین زرین‌کلک و مرتضی ممیز و اسفندیار احمدیه و علی‌اکبر صادقی و مهین جواهریان و خیلی از بزرگان دیگر را هم نمی‌توانیم فراموش کنیم.
 «لوپتو» انیمیشنی شاد و مفرح و خانوادگی است. این انیمیشن بلند سینمایی سعی کرده است تا با زبان طنز و به شکلی موزیکال برای مخاطبان کودک و نوجوان و البته خانواده‌های آنها ایجاد جذابیت کند. 
انیمیشن ایران صنعتی نوپاست که پشتوانه هنری طولانی‌مدتی دارد. صنعتی که بزرگ‌ترین مشکل آن نداشتن متولی واحد و بی‌توجهی مسئولان به آن است. صنعتی که می‌خواهد درمقابل هژمونی دیزنی و پیکسار شروع به سخن گفتن کند اما بی‌توجهی‌‌ها باعث می‌شود که صدایش بازتاب زیادی نیابد.
یادداشت