می‌گویند جوامعی که از اصل خود دور می‌مانند، به‌‌تدریج به قعر چاه تنهایی پناه می‌برند و رفته‌رفته از یادها فراموش می‌شوند. این نیست شدن، آن‌قدر بی‌انتهاست که تا آخر عمر دست از سر انسان برنمی‌دارد و هیچ‌‌راهی هم برای خلاصی از آن ممکن نیست.

امسال برف هم بارید. بین بچه‌های سینمای ایران از مدت‌ها پیش خرافه‌ای رایج بود که می‌گفتند در سال‌های برفی، جشنواره خوب و پرشوری خواهیم داشت.

تولید و پخش برنامه‌های سینمایی در تلویزیون، تاثیری دوجانبه دارد. این تصویر اشتباهی است که فکر کنیم پخش چنین برنامه‌هایی صرفا به نفع سینما نیست.

 امسال برای اولین‌بار در تاریخ تاسیس انجمن سینمای جوان قرار است سه نفر از فیلمسازان کوتاه بااستعداد جشنواره، به بنیاد فارابی معرفی شوند تا برای ساخت فیلم بلند داستانی مورد‌حمایت قرار بگیرند.

داوطلبان می‌توانند با مراجعه سامانه این مرکز به نشانی www.azmoon.org از نتیجه خود مطلع شوند.

نگاهی به فهرست ۲۵ مدرسه برتر فیلمسازی در جهان نشان می‌دهد که عمده آنها به طور کامل خصوصی نیستند و حتی مواردی که با بودجه شخصی تاسیس شده‌اند.

دسترسی آسان به ابزار و ادوات فیلمسازی در قیاس با گذشته به‌گونه‌ای شده که در گوشه‌وکنار شهر افراد زیادی درحال تصویربرداری می‌بینیم؛ هم کارهای دارای مجوز و هم کارهای بدون مجوز و هم با نظارت ارشاد و هم بدون نظارت ارشاد. به‌قدری این فعالیت‌ها گسترش یافته که جز اطلاع‌رسانی و جز اینکه افکار عمومی را نسبت‌به این امر حساس کنیم تا چنین فعالیت‌هایی باعث سوءاستفاده نشود، کاری نمی‌شود کرد؛ به هرحال کار دشوارتر از گذشته شده است.

فیلمسازان و تهیه‌کنندگان بسیاری به «فرهیختگان» اعلام کرده‌اند که درصورت برگزاری فیزیکی جشنواره فجر 99، حاضرند تا فیلم خود را به این جشنواره بدهند. به‌طوری که در این پرس‌وجو، حتی یک مورد منفی هم به چشم نخورد و این، نشان از اعتبار و جایگاه جشنواره فجر در پوسته زیرین تولیدات سینمایی ما و عوامل آنها دارد.

. در ادامه به سبک کار کشورهای مختلف در چهارگوشه جهان، چنانکه با تولید تین‌شو یا همان برنامه‌های تلویزیونی نوجوانان مرتبط باشد، پرداخته شده است.