فیلمساز
فرزاد موتمن در گفت‌وگو با اکبر نبوی در مجله تصویری قاف گفت:«من واقعا فکر می‌کنم مدیران سینمایی کشور به کلی باید به یک چشم انداز دیگری فکر بکنند، جو سینما خیلی عصبی است.»
فیلم «کت چرمی» اثری است که در مواجهه نخستین به نظر می‌آید در مقایسه با سایر آثار موجود در جشنواره، وضعیت مطلوبی دارد.
اندازه حضور اجتماعی یک اثر سینمایی، به اندازه تمام لحظاتی است که قبل و بعد از آن و در پیرامونش شکل می‌گیرد، مخاطبان پیگیرش هستند و نسبت به آن اظهارنظر می‌کنند، خبرهای مربوط به تولید و حتی پس از نمایش آن را می‌خوانند و نقد و تحلیلش می‌کنند.
سال‌های‌سال یعنی از بدو جوانی هر چه ساختیم، توقیف کردند و به‌عبارتی هر بار خواستیم لیسانس (پروانه ساخت) بگیریم، گفتند قبول نیست و باید از اول شروع کنید. چندبار لیسانس گرفتیم و رد کردند، الان خودم می‌گویم بهتر است فیلم‌های من توقیف شود، چون اگر قرار است فیلم من به انقلاب لطمه بزند، بهتر است خودم آن را توقیف کنم. تمایلی ندارم که آنها نمایش داده شوند.
واضح است نگاهی که حاتمی‌کیا در بادیگارد دارد به طبع خیلی از مدیران فرهنگی خوش نیاید. خودش در این‌باره گفته که مدیران احترامت می‌گذارند ولی ته دل‌شان نگرانند که نکند تخریبی انجام دهی.
مدیران سینمایی از یک‌جایی به بعد به‌دنبال پرحجم کردن تولیدات سینما بودند و محصول چنین تفکری این شد که ما شاهد ورود افرادی هستیم که شاید فقط در حد روابط‌عمومی یک اثر باشند اما حالا کارگردان شده‌اند. این مورد اخیر که جنجال هم به‌پا شده، نتیجه چنین بی‌دقتی‌هایی در سینماست.
یادداشت