فیلم بیهمهچیز
قهرمان «بیهمهچیز» انسانی متعلق به دنیای مدرن نیست، حتی متعلق به دوران پسااسلام هم نیست، جایی است در جامعه باستان که راهحل هر گرهای قربانیشدن است.
جواد نـوروزبیگی، تهیهکننده فیلم سینمایی «بیهمهچیز» که از هفته گذشته اکران خود را با سروصدای زیاد در سینماها آغاز کرد، تنها سهروز پس از آغاز اکرانش در یک مصاحبه حاشیهای و به سیاق گذشته با انتقاد از حوزه هنری در شیوه تخصیص سینما به فیلمش، این نهاد را متهم به تحریم فیلمش کرد.
اگر بتوانیم توجیه «حمله سایبری» را در روز نخست بلیتفروشی به بالا نبودن پهنای باند سمفا در نتیجه استقبال بالای مخاطبان مرتبط بدانیم، اختلال ۴۰ دقیقه پایانی روز ۲۱ بهمن را باید ناشی از کدام اتفاق بدانیم؟ بررسی این وضعیت مشکوک ما را به این هدف میرساند که سمفا، با دستهایی در پشتپرده، گرچه با هدف انحصارزدایی آمده اما خود موجبات یک انحصارگرایی ویژه را رقم زده است.
در بیهمهچیز این تعارض به علتِ عدمِ ترسیمِ باورپذیرِ فقر ابدا شکل نمیگیرد و پایانبندیِ فیلم نیز به هدفِ غایی فیلمساز که نقدِ جامعه و تقدسزدایی از حقانیت آن است منتهی نمیشود.
قطعا «یدو» شگفتیساز جشنواره سیونهم لقب گرفته است. فیلم کمادعا و شریفی که توانست پابهپای «بیهمهچیز» که کلی سروصدا به راه انداخته بود، در ۱۳ رشته، بیشترین تعداد نامزدی را از آن خود کند. «زالاوا» با ۱۰ و «ابلق» با ۹ نامزدی، پرافتخارترین فیلمهای جدول کاندیداهای جشنواره امسال محسوب میشوند.
قطعا با این فتحبابی که «مصلحت» انجام داده، باید منتظر تصویرگری مطالبات مردمی دیگر در قالب داستانهای خیالی باشیم. مسیر جذابی که هم ایدهآل توده مردم است و هم نهادهای نظارتی و حاکمیتی، مشکلی با این شکل طرح مساله ندارند.
بیهمهچیز داستان زنی به نام لیلی است که سالها پیش معشوقه یکی از جوانان روستای خود بوده است و از او صاحب فرزندی شده؛ اما این جوان که نامش امیر است، فرزندش را گردن نگرفته و باعث شده مردم روستا لیلی را بهعنوان بدکاره از آنجا بیرون کنند.
فیلم شیشلیک را کارگردانهای دسته هشتم سینمای فیلمفارسی هم میتوانستند بسازند، البته آنها شاید بهتر میساختند، چراکه از دل همان سینما برآمده بودند و قواعدش را میدانستند. نه مثل مهدویان که از فضای مستند راهی سینما شده و احتمالا هنوز از تاثیر «داستان» و فرقش با عینک «مستند» آگاه نیست. فکر میکنم مهدویان خودش هم دقیقا نمیداند چه فیلمی ساخته است!
پرویز پرستویی در پاسخ به سوالی درباره تاثیر فعالیتهای اجتماعی سالهای اخیرش بر کمکاریهایش در سینما عنوان کرد: «کمکهای من از زمانی شکل گرفت که معضلات اجتماعی توسط مسئولان دیده نشد و من وظیفه داشتم کمکی کنم. من نگران کمکاری خودم نیستم. این موضوع هم برای امروز نیست به من یاد دادند هرچه کمتر کار کنی بهتر است.»
معمای یاسر!
ماجرای پژمان جمشیدی،قاضی زن و مهدویان
حسن یزدانی و بازگشتی مطمئن و بیرحم
دیکتاتورها علیه شایع
چرا اردوغان به تهران میآید؟
فهرست پرترافیک درمانگاه استقلال!
ماشاریپوف در استقلال ماندنی است؟
امتیازاتی که فدای تضاد افکار شد
پاداش یک میلیارد تومانی دانشگاه تهران به ازای هر چاپ مقاله در نیچر
بنزین برای چه کسانی ۵هزارتومان میشود؟
تردید پرسپولیس در جذب سرگیف
عمری بازی با آلومینیوم را از دست داد
طراحی آیندۀ دانشگاه بر مدار «فرایند یادگیری»
ایران بازیگر مهم سند امنیتملی ترامپ
همۀ دانشگاه آزاد مرکز رشد میشود
جایزه برنامه سیاستی امسال به کدام دستگاهها رسید؟
دانشبنیانهای دانشگاه آزاد در مسیر همپیمایی با صنعت
تغییرات گروههای وابستۀ شرق کشور را چطور باید تحلیل کرد؟
هیچوقت به آمریکا به عنوان یک مذاکرهکننده صادق اعتماد نکردهایم
انسان مقاومت با کلیشههای ما فرق میکند
بازتاب تیتر یک «فرهیختگان» در دیگر رسانهها
اولین اطلاعات درباره نفوذی شبکه تحریم کشتیرانی
بیستوششمین نمایشگاه دستاوردهای پژوهش و فناوری افتتاح شد
یادداشت
.gif?v=0)
