با مرتضی علیزاده، کارگردان فیلم بیبدن درباره اولین اثر بلند سینمایی‌اش حرف زده‌ایم و او از چالش‌هایی که برای پرداخت به چنین موضوعاتی داشت‌ نکات قابل توجهی بیان می‌کند. بخشی از این چالش‌ها طبیعتا مربوط به مدیریت فرهنگی است و بخشی دیگر از مواجهه فیلمساز با مخاطبانش برمی‌خیزد.

فیلم سینمایی «بیبدن» با اشاره به ماجرای واقعی قتل غزاله شکور، پس از شرکت در جشنواره فیلم فجر به اکران عمومی در آمده و نظر مخاطبان را نسبت به تماشای خود جلب کرده است.

فیلم سینمایی «بیبدن»یکی از آثار مهم، پرسروصدا و تماشاگرپسند سال 1403 که حالا با جذب حدود 700 هزار تماشاگر و دستیابی به گیشه‌ای 41 میلیارد تومانی، به دومین فیلم غیرکمدی پرفروش تاریخ سینمای ایران تبدیل شده، فیلمی متوسط است که امتیازاتی در متن دارد و ضعف‌هایی در اجرا.

«بی‌بدن» به نفع قصاص است، گرچه از بخشش هم دفاع می‌کند که اینها باعث نمی‌شوند آن را به لحاظ فنی فیلم خوبی بدانیم. این فیلم بهترین تصویرسازی تاریخ سینمای ایران از قوه قضائیه را انجام داده اما همزمان تحت عنوان درگیری با دبیر جشنواره فجر ژست اپوزیسیون هم می‌گیرد و با همین ژست توانسته به کانون توجهات بیاید.

پنج فیلم از آثار جشنواره فجر امسال به موضوع اعدام پرداخته بودند و غیر از «صبح اعدام» به کارگردانی بهروز افخمی، موضوع چهار فیلم دیگر قصاص بود. تک‌تک فیلم‌ها را می‌توان در مجالی دیگر به لحاظ فنی بررسی کرد و قوت و ضعف‌هایشان را برشمرد که روزنامه «فرهیختگان» درباره این ۵ فیلم به تفصیل چنین کرده است. اما اینجا بحث از یک جریان محتوایی مهم هم به میان می‌آید که در اقبال یا عدم اقبال جشنواره‌های خارجی به فیلم‌های ایرانی سهم موثری دارد.

با اینکه پرونده ریحانه جباری می‌توانست درس بزرگی برای وکلا و حتی رسانه‌ها باشد این اتفاق نیفتاد و در پرونده قتل غزاله شکور توسط آرمان عبدالعالی دوباره تکرار شد. طبق مستندات موجود از این پرونده غزاله دختر 19 ساله‌ای بود که یکباره ناپدید می‌شود و خانواده‌اش گزارش مفقود شدنش را به پلیس می‌دهند.

چند روز پیش پدر و مادر غزاله وقتی متوجه می‌شوند؛ فیلم «بی‌بدن» در جشنواره فیلم فجر اکران می‌شود طی تماس تلفنی عنوان می‌کنند که به این فیلم و عنوان آن معترض هستند. پدر و مادر غزاله می‌گویند: «عنوان این فیلم از پرونده آرمان و غزاله گرفته شده و عوامل فیلم بدون اجازه از حریم خصوصی ما فیلم ساختند.»

مرتضی علیزاده، کارگردان فیلم «بی بدن» در پاسخ به سوال خبرنگار «فرهیختگان» مبنی بر اینکه حس می‌شود بیش از اینکه بخواهیم یک قصه بشنویم انگار فیلمساز در ساحت کارگردانی در حال موضع گیری نسبت به «نه به اعدام» و یا «طرفداری از قصاص» است، با کدام یک از این دو دیدگاه این قصه را تعریف کردید؟ گفت:«دنبال ساخت فیلم اجتماعی بودم. ما درباره موضع گیری نه به اعدام و طرفداری از قصاص فیلم نساخته‌ایم. «بی‌بدن» بیشتر در مورد روابط اجتماعی آدم‌ها و همچنین اتفاقی جنایی در دل این جامعه است.»

کاظم دانشی نویسنده فیلم «بی‌بدن» گفت: من هم امیدوار هستم که فیلم را پسندیده باشید. «بی‌ بدن» از چند پرونده مشابه این چنینی نوشته شده و شایعه‌هایی وجود دارد که از یک پرونده خاص نوشته شده؛ اما این طور نیست و همچون فیلمنامه علفزار از چند پرونده نوشته شده است.

الناز شاکردوست، بازیگر فیلم «بی بدن» با حضور در پردیس کوروش به شدت به جشنواره فیلم فجر و برگزار کنندگان آن اعتراض کرد.